Kuzey Kutbu’nda bir yerde...

“Hoh hoh HO! Bakýn kimler varmýþ burada!” dedi en az bir Ferrari kadar kýrmýzý ama onun kadar aerodinamik olmanýn çok uzaðýndaki þiþko ve heybetli adam... Sýrtýndaki kocamaaan çuvalý yanýna býraktý ve alaycý gülümsemesiyle devam etti:
-     Parasýný almadan kimseye düdük bile hediye etmeyen cimri adam... Bakýyorum da eþþeðine nasýl binmen gerektiðini öðrenmiþsin.
-     Karþýlama “alayý”ný kýsa kesersen sevinirim, sayýn; Hýristiyan Aleminin Baca Temizlikçisi! Seni her görüþümde biraz daha þiþmanlamýþ oluyorsun. Tabii geyiklerin de tam tersi...
-     Ýstersen “geyik” muhabbetini kes ve buraya neden geldiðini anlat. Yoksa “Dünya’nýn Merkezi”nden sýkýldýn mý?
-     Sýrf insanlar beni sevsin diye her sene milyonlarca hediye daðýtmak zorunda olmadýðým için baþka ve daha önemli þeylere zaman bulabiliyorum. Mesela Dünya’yý dolaþýp insanlara iyiyi ve doðruyu göstermek gibi...
-     Saçma! Tek yaptýðýn, insanlarla –ki bu insanlarýn en baþta geleni yine sensin- dalga geçmek ve kendini komik durumlara düþürmek. Göle yoðurt çalmak gibi tamamen anlamsýz iþleri saymýyorum bile! Dur bakýyim. Yoksa okyanusun üstünde yüzen buzullarýn donmuþ yoðurttan oluþup oluþmadýðýna mý bakmaya geldin? Hoh hoh hoh ho! Yaþýndan baþýndan utan!
-     Kendimle dalga geçmekten utanmadýðým gibi kendini fazla ciddiye alanlara acýyorum. Ayrýca isminden utanýp onu deðiþtiren ben deðilim di mi Aya Nikolacýðým?
-     Bak ihtiyar! Benim yapýlacak çok iþim var, senin aksine... Dolayýsýyla sadede gelsen iyi olur.
-     Peki peki! Buraya seni uyarmaya geldim.
-     Uyarmaya mý? Ne konuda acaba? Psikoloðun sonunda seni kazanlarýn doðurmadýðýna ikna mý etti? Merak etme bu konuda dokuz doðuran tek kiþi sendin zaten!
-     Dalga geç bakalým. Ama küresel ýsýnma buradaki tüm buzlarý erittiðinde o zaman geçecek dalgaya da ben güleceðim.
-     Küresel ney? Bence aþýrý ýsýnan tek küre kafandaki o komik sarýk nedeniyle senin kafan! Ama tedavisini biliyorum. Kafaný hem en þurdaki kardan adamýn poposuna sokarsan düzelirsin.! Hoh hoh hoh ho!
-     Ne kadar hakâret etsen de söyleyeceklerimi bitireceðim! Yýllardýr girip çýktýðýn bacalardaki is yani karbonu Kuzey Kutbu’na taþýdýn. Karbon miktarýndaki artýþ nedeniyle de buzlar erimeye baþladý. Daðýttýn oyuncaklarý ürettiðin buzul-altý fabrikanda fosil yakýt tükettiðini bilmiyorum sanma! Artýk bu aptalca tüketime bir son vermelisin. Zaten çocuklar artýk oyuncaklarla oynamýyor.
-     Þu ana dek duyduðum en komik fýkran buydu itiraf etmeliyim! Ayrýca çocuklar hala benim oyuncaklarýmý seviyor. Acaba artýk senin fýkralarýný anlatmamalarýný mý kýskandým? Kabul etmelisin ki Namýk Kemal’inkiler daha komik.
-     Ah! Kime laf anlatýyorum ki? Burda sana gerçeði anlatacak tek “anlayan” benim... Ve ben de pes etmekte haklýyým. Gerçi sen de haklýsýn. Dolayýsýyla hakkettiðini vermem gerekecek...

Nasreddin Hoca tüm insanlýðýn kaderini tuttuðu elleriyle þimdi Noel Baba’nýn gýrtlaðýný sýkýyordu. Böylesine þiddet içeren bir davranýþý beklemeyen Noel Baba birkaç saniyelik þaþkýnlýk ve nefes darlýðýndan sonra toparlandý ve Nasreddin’in kasýklarýna dizini geçirdi.
Acý içinde yere düþen yaþlý adamýn aðzýndan belli belirsiz “Zaten düþecektim...” sözleri döküldü. Rakibinin iþini bitirdiðini sanan Noel Baba bozulan yakasýný düzeltirken Nasreddin Hoca, acýyla büzüþen vücudunu adeta bir bowling topu gibi yuvarlayarak Kýrmýzý Baþlýklý Kýz’ýn babasý gibi giyinmiþ adamý yere yapýþtýrdý.

Ardýndan az ilerde duran kýzaða atladý ve onu, tüm hýzýyla, yerde adeta kýrmýzý halý davetkârlýðýnda yatan adamýn üstüne sürdü. Ren geyikleri, bu intikam anýný uzun süredir bekliyor olduklarýndan hiç itiraz etmemiþlerdi. Yaþlý adam ölünce özgür kalýp anavatanlarý REN’e geri dönebileceklerdi.

Fakat 120 kiloluk adamý fazla hafife almýþlardý. Yerinden doðrulan Noel Baba koca çuvalýný kaptý ve adeta bir matador gibi kýzaðýn önünden sýyrýlýp, onu, sürücünün suratýna gömdü.

Yere yýkýlan Nasreddin kötü yaralanmýþ, yarý baygýn halde sayýklýyordu: “Bu çuvalsa kedi nerde. Bu kediyse çuval nerde?”...

-     Lanet olasý pislik! Gününü gördün iþte! Wauuv! Hala sýký dövüþüyorum. Hoh hoh ho.. OHH!

Nasreddin’in sadýk dostu eþek, çift namlulu tüfeðe adýný verdiði söylenebilecek bir “çifte” ile Noel Baba’nýn ayaklarýný yerden kesmiþti. Havada süzülen Kýzýl Baron(!) bir süre uçtuktan sonra yere çakýldý.

Çýkan “çatýrdama” sesinin bir kýsmý Noel baba’nýn kemiklerinden, bir kýsmý ise iyice incelen buz tabakasýndan gelmiþti. Bu sýrada “Hýrsýzýn hiç mi suçu yok!” diye baðýrarak ayýlýp kendine gelen Nasrettin Hoca, hasmýnýn yerde yatan bedenine ve gururla anýran eþeðine bakýp olup biteni anlamýþ ve zaferi kutlamak için eþeðine doðru yürümeye baþlamýþtý ki Noel Baba, kýrýldýðý için Baba filmindeki Marlon Brando’nunkine benzeyen çenesini zorlukla açarak; “Size reddedemeyeceðiniz bir hediyem var! Benimle geliyorsunuz!” diyip çatlamýþ buza tüm gücüyle vurdu.

Yapýsýný daha fazla koruyamayan buzun parçalara ayrýlmasýyla Hoca, Noel Baba ve eþek dondurucu sulara gömülmüþtü.


Neyse ki boþa giden toslama çabalarýnýn ardýndan az ilerdeki taze kara saplanan kýzaktaki Ren geyikleri duruma müdahale etmiþ ve Nasreddin’i sudan çýkarabilmiþlerdi. Ama eþek, maalesef, kendileri için özel olarak yaratýlan cenneti boylamýþtý. Nasreddin sudan çýkardýðý dostunun baþýnda gözyaþý döküyor ve “Ölme eþeðim, ölmeee!” diye yakarýyordu.


10...9...8....7....6....5....4....3....2....1....0!

The END!