dipsiz kuyunun gölgesinde boðulurken
kýrýlýyor duvarlara vuran ýþýklar

adýmlar; karýþýyor yarýnýn yokluðuna...

beklenen rüzgâr, nefesi özlerken
sarýlýnca küçük esintiye

umutlar; saklanýr yarýnýn varlýðýna...

girdap savururken uzaklara/
/yakýnlarda sezgilerden gökkuþaðý belirir

ufku saran yitirilmemiþ sözler
sýðýnýr an’ýn nefesine

bir katre suyun yansýmana düþen
nasýrlaþmýþ hayâlin
týnýsý yayýlýr sonsuzluða
ve
zamanýn þarkýsý
karýþýr yolculuðun dönülmez katmanlarýna…
/
falezlerden yuvarlanýr geçmiþin izleri…
kozadan çýkar kelebek…
uçar…uçar…uçar…

hoþgeldin...ölüm......
hoþgeldin...hayat.....

Merâl Özcan