Senin kelimelerimi büründüm üzerime.
…………………..Kabul eyle”


Ey her satýrý kitap olan adam;

Ýki kez uðradýðýn þehrimde yine hüzün var. Demek ki yine kirpiklerinden “ hüzün “ kapmýþ bulutlar. Sana kaç kez söyledim be sevgili “ bana ölümden “ söz etme diye. Bana ölüm masallarýný anlatma / dinlemeyeceðim.. Ölümden bahis açýlmýþsa senin yerine ben ölürüm de yine de seni yar etmem o kara topraða. Ah be kirpiklerinden yüreðine bir yaðmur gibi aktýðým sevdam nereye gidiyorsun ? Daha kollarýna / sana Elif’i hediye eyleyeceðim. Elif’i sana kavuþturmadan gidemezsin bir yerlere..Sökemezsin ellerimi ellerinden. Gidemezsin diyorum. Beni “sensiz “ býrakýp ölümü dudaklarýndan öpemezsin. Demirlediðin gönül limanlarýmý terk edemezsin. Hani biz ölümsüzdük ? Hani biz sonsuzluktuk ? Gideceksen git diyeceðim ama býrakamam seni. Sen beni býraksan da ben seni ölüme uðurlayamam.

Ey kirpikleri bana umut olan yâr,

Ýmkansýzlýða açtýðýmýz savaþý kazanmadan nereye gitmektesin? Mavi bilyeleri Elif’imize býrakýp bizi hüzne mi emanet etmektesin ? Susma ölümü dudaklarýna kutsayan genç. Kelimelerini dudaklarýna gömme sakýn. Hani sen yazardýn, hani sen hüznü en iyi anlatandýn. Susmasana. Anlatsana bizi / beni. Sýðýnma kapýsý açýk býrakýlmýþ cümle sonlarýna. Sen benim sevdiðimsin / bu kadar çabuk pes edemezsin. Beni sensizliðe itemezsin koca yürekli adam. Hani tedavin sonrasý kentime ilk geldiðinde gözlerimden izleyecektin denizleri. Hani gözlerim kirpiklerine dayandýðýnda avuç içlerine sakladýðýn gülleri serpecektin saçlarýma. Ne oldu yaþamak zor mu geldi yoksa ya da sevdaya kanat çýrpmak yordu mu seni ? Susuyorsun hala / susabildiðin kadar yaþa o zaman. Hani sen kelimeleri ustaca örerdin satýrlara. Hani yazdýðýn her aþk denemesinde okuyanlarý kendine hayran býrakýrdýn. Ne oldu da tüm sesli kelimelerini yuttun. Yoksa suskunluðun býçaðý mý deðdi boðazýna.

Ey kendine ölümü en iyi çare gören yalnýzlýðým / caným,

Ýçi boþ kelimeleri býrak. Boynuna geçirdiðin ölüm yalnýzlýðýný da çýkar. Sonbahar türküleri söyleyen bu kadýn varken ölüme kollarýna sývamak niye ? Hani ben senin sýðlýðýna dua geniþliði katan kadýnýmdým. Ne oldu da ölümü bu kadar sevmeye baþladýn. Saf tuttuðumuz sevdadan hani vazgeçmek yoktu. Býrakma ellerimi sakýn. Bakma bana sana özenip cümleleri mertçe kullandýðýma. Sen düþersen ardýndan gelecektek kiþi benim. Sensiz yaþayamam be can..Sanýyor musun ki sensiz geçecek günlere dayanacak gücüm var ? Senden baþka dayanaðým yok. Söylemeyemesem de sana olan özlemimi / kaç geceden beri gönderdiðin bezden kýz cocuðuna sarýlýyorum.. Kaç gündür seninle ilk buluþtuðumuz yerde dolaþmaktayým. Ve inanmayacaksýn sevgili, hala kokun orada ve hala orada duruyor saçlarýma serptiðin gül taneleri.

Ey gözlerini görmeden gözlerimi kurban ettiðim adam,

Sýmsýký giyin yüreðimi. Üþümesin ellerin. “ Serzone “ sinmiþ ellerine benim ellerimi de al. Öznesi sen olmayan tüm cümleleri reddetmiþken bir dilim söz býrak dudaklarýma. Gözlerimin derinliðindeki umut yalnýzlýðýný sen Elif bereketine çevir. Sen ki yüreðimin kelimelere sýðdýramadýðý, býrakma beni karanlýða. Býrak kendini bensizliðin öznesizliðine. Göz etme sakýn ölümün sana gülümseyen haline. Nefesin kesilir olduðuna nefesimi al. Hoyratça kullan canýmý. Sen yaþa be can. Ben göreceðimi gördüm. Bari sen gülümse be can…

Ey kendini yarým cümlelik gören adam…

Söz verdim sana. Seni bana kavuþturmadan hiçbir yere gitmeyeceðim. Bak göreceksin bir Cumartesi günü baba ocaðýmdan sana topladýðým güneþler ýslak kirpiklerine deðecek. Ey bana bir Elif miktarý gülümsemeyi öðreten hayat..Gitme. Sýrtýný hayata dönüp ölüme gülümseme Ellerini uzatma kara topraða. Geçen gece gördüðün rüyayý ne kadar gizlesen de ben biliyorum o rüyanýn mahiyetini. Sen anlatma bakalým..Görmedim/ yanlýþ biliyorsun diye yalanlar uydurma. Sus ve tek bir kelime etme sakýn. Rüyanda yýllar önce kaybettiðin baban ile düðün daveti daðýtýyordun Gediz sokaklarýnda. Düðün demek ölüm demek sevgili. Bu rüyayý ben üzülürüm diye anlatmadýðýný da biliyorum. Dudaklarýndan düþmese de ölüm cümleleri ben seni ölüme býrakmayacaðým. Sakýn sýrtýný bana dönüp gitme. Hayatýn avuçlarýndan düþerim. Umutsuzluðuma bir hüzün eker sensizliðe serilirim. Sakýn gitme. Sakýn pes etme..Ardýnda içindeki her þeyi kaðýda dökülebilen kadýn býrakacaðým diye yüreðinle övünme. Sen ölürsen ben sensizliðe yazamam. Hem ne çabuk unuttun sonbahara benzediðimi. Býrakma ellerimi. Göðsünden baþka sýcaklýk bilmediðim yürek, düþmeme izin verme. Bir umut yalnýzlýðýnda kanamasýn nihaventlerim. Susturma beni suskunluðunla. Sakýn gitme sevgili…Gitme diyorum git-me


Ölümü bu kadar çok seviyorsan git sevgili..
Git..
Aþký / sevdayý kursaðýma býrak ta git..
Ýhanet et gözlerime..
Git..Ölümü dudaklarýndan delice öp
Ardýnda kýzýmýzý,
Ardýnda beni yetim býrakarak git…
Madem ölümü bu kadar çok seviyorsun..
Yolun açýk olsun…
Seni sensiz yaþatacak güçteyim ben…

Senden bana yadigar kalacak
Bir dilim söz,
Bir dirhem Elif yeter bana..
Ben seni “ varlýðýnla “ sevmedim ki..
Öldüðünde seni terk edeyim…


“ Ne kadar çok sevildiðinin farkýnda olmayan adama “


11.12.2007 22.00

Yazar : Yüreði Dua Geniþliðindeki Kadýn…

Derleyen : Ýsmail Sarýgene