Bu gece senin haberin olmadan seviþeceðim seninle. Dudaklarýnýn ucunda yüklü duran arzuyu, senin ruhun duymadan çekip alacaðým hoyratça. Bedenime sarýlmak isteyen kollarýn amaçsýzca sýradan bir gecenin gereklerini yerine getirirken, tenimin en ucunda dolaþacak parmaklarýn, vücudundan baðýmsýz serseri bir boþlukta. Beyazlýðým konuþacak esmerliðinle, kendi bildiði dilde. Sen dilsiz kalacaksýn gecenin mavisinde. Çünkü vücudumdan dökülen kelimelere dokunamayacaksýn. Hatta haberin bile olmayacak o kelimelerin içindeki sesli tutkudan ya da sessiz haykýrýþlardan oluþan harflerden... Sen, bana kavuþamamanýn ateþiyle yanarken, ben sana sensiz kavuþmanýn ateþinde kavrulacaðým...

Kozanýn içinden çýkan bir kelebeðe dönüþüvereceðim. Kanatlarýmýn ucunda isteklerimin pýrýltýlarý parlayacak rengarenk. Bedenimin ihtiyacý olmayacak kumaþlarýn gereksiz süslemelerine. Yalýn tutkum gibi çýplak olacaðým hayalinin önünde. Bilmediðim sen, bilmediðin benim hücrelerime damýtýrken düþlerini, sessiz kalacaksýn þehvetin sýnýr tanýmazlýðýnda. Gölgen olacak varlýðým, gölgem olacak varlýðýn...

Müzik yok, olmayacak. Kulaðýmda aþkla kývranan sesin olacak ritmim. Sen “olmaz”larýmýn kahrýnda yiterken, ben tadýný çýkaracaðým bu tek bir geceye yüklü çift kiþilik hayalin doruklardaki dansýnýn...

Üç noktalarýma anlamlar yükleyen sezgini yanýltmayacaðým. Ünlem iþaretleriyle seviþecek üç noktalar en utanmaz anlamlarýyla...     Eriyen tutku, eriten arzuyla kucaklaþacak bildiði tüm yollarla...

Haberin bile olmayacak seninle seviþtiðimden, sensizce... Dokunduðun tenin ateþini söndürmene izin vermem sevgili çocuk. Ýliþeceksin sadece yaþanmamýþlýðýn gizemiyle, yaþanmýþlýðýmýn sana ait köþesine. Seyirci bile olamayacaksýn sevgili çocuk, hayallerinin gücü yetmez hayallerimin gücüne... Düþlemek daha tutkuludur bazen gerçeðin acýmasýz yok ediciliðinden. Dokunulandan kalan iz tendedir, hayal edilenin izi ise benliðin en kalýcý yerinde. Bazý duygular öyle deðerlidir ki tüketmemek adýna düþ dünyasýnda korumak gerekir özenle. Zannetme görmüyorum þehvete aç bedeninde alazlanan aþkýný, zannetme duymuyorum dizlerimin dibinde okyanuslarý seyretme arzunun çýðlýklarýný. Yastýðýnda izi olmayacak baþýmýn, dudaklarý dudaklarýma aç çocuk; senin ruhun duymadan yüreðine yaslandým ben. Dikkatle dinlersen duyacaksýn o üç beþ sarý saç telinin þahdamarýna yaptýðý basýncý... Sen dokunamamanýn hýrsýnda boðulurken bu gece, gecenin en ücra yerinde; ben seviþeceðim benimle senin yerine. Ten tene deðmese de bu gece, yürek eriyecek tenin ateþinden daha tutkulu bir alemde. Bilmiyorsun çocuk, seviþeceðim bu gece sensiz, ama dopdolu seninle. Sensizce...