"Bilgece yap. Yani koruyarak. Yani için titreyerek. Yani yýkýlmasýn diye. Tutkuyla yap. Sana verilen yaþama gücünü kullan. Yýlmadan, bilgece ve tutkuyla. Önce yap, sonra açýklarsýn."(Ý.Özel)


Çocukluðumda ebeveynlerimin tüm kardeþlerimle birlikte bizlerin terbiyesinde kullandýklarý farklý otantik metodlarý þimdilerde anýmsadýkça yüzümde ýlýk rüzgarlar estiren tebessümler beliriyor. Yine o günleri özlediðim demlerden birinde; ailemden birkaç kesiti sizinle de paylaþmak istiyorum.

Babam öðretmenlikten kalan vakitlerde toprakla meþguliyete olan düþkünlüðünü anneannemin Bursa'daki asýrlýk Osmanlý evinin bahçesine zaman ayýrarak gidermeye çalýþýrdý. Hala da öyledir ya... Babamýn kuvveti, anneanemin hayat tecrübesiyle birleþtiðinde bahçemizin güzelliðine doyum olmazdý. Kokulu sarmaþýk güller, leylaklar, zambaklar, envai çeþit çiçek, sebze ve meyva aðaçlarý... Tabi bir de yeni filizlenmelerinden itibaren o kadar aðaç arasýndan çocukluk aklýyla boy ölçüþmeye kalktýðým kavaklar var.

Birgün babam bütün bahçeyi güneþin tam tepede olduðu öðlen sýcaðýnda kan ter içinde kalma pahasýna azmedip sulamýþtý. Anneannem bahçeye gelip yaptýklarýný görünce tebessüm edip, "Ah be evladým bu havada fidan mý sulanýr?" demiþti. Zira sýcaklýðýn had safhada olduðu bu vakitte verilen sular köklere inmeden havanýn ve topraðýn hararetiyle buharlaþtýðýndan pek bir iþe yaramazmýþ. Geçen gece evimin çevresinde dolaþýrken geç vakit birinin evinin önündeki çimleri suladýðýný görünce bilincim bir sýçrayýþta az önceki olaylarý anýmsayýverdi.

"Atalarýmýz baþýný serin tut, ayaðýný sýcak" demiþler demsine de insanoðlunun hayatýnda her daim bu hali yakalamasý pek mümkün olmuyor. Bu nedenle çocukluk devresinde sahip olduðu dinginliðin, baþýnýn serinliðinin bir nimet olarak bilinmesi, en azýndan aileler tarafýndan hakkýyla deðerlendirilmesi çok hayati öneme sahip. Daha sonralarýnda hayatýn binbir türlü cilvesi nedeniyle baþýndan dumanlar çýkarak sergüzeþtine devam etmeye çalýþan insanoðlu genellikle yukarýda bahsettiðim toprak gibi hararetten dolayý köklerine, bilincine mal etmesi gerekenleri buharlaþmadan kurtarýp istifade etmeyi tam manasýyla baþaramýyor malesef. Annem ve babam da çocukluktaki bu durumun bir nimet addedilip hakkýnýn verilmesi konusunda hala hassasiyet göstermeye çalýþmaktalar saðolsunlar. Biz emeklerine ne kadar karþýlýk verebiliyoruz orasý tartýþýlýr. Bilinçlerimize ektikleri tohumlarýn ne kadarýný filizlendiriyoruz bilemiyorum.

Hocalarý anneme ve arkadaþlarýna baþarýlarýndan dolayý; "siz üniversite sýnavýnda istediðiniz alanlarý kazanamazsanýz ben bu bileklerimi keserim" derlermiþ. Fakat o dönemde de benim yaþadýðým gibi inandýðýný yaþama konusunda yasaklar, hak ihlaleri baþ gösterince kendini farklý yollarla geliþtirmeye çalýþmýþ ve daha sonrasýnda zamanýný bizim eðitimimize adamýþ. Peygamberimizin uygulmasýnda olduðu gibi benim de tam 4 yaþ 4 ay 4 günken programlý bir þekilde eðitimime aðýrlýk verilmeye baþlanmýþ. Babamý da evin içinde beni sýrtýna alýp bir at gibi gezdirirken hatýrlýyorum. Kurandan kýsa sureleri, dualarý, þiirleri ezbere veyahut onun yardýmýyla okuduðumda hýzla gider takýldýðýmda at gibi kiþneyip, durur hem beni güldürür hem de tekrar hýzla gitmesi için söylediðimi kontrol etmeye sevkederdi. Ýlk göz aðrýlarý olmanýn avantajlarýna hiç girmiyorum, kardeþlerim duymasýnlar.

Bunun yanýsýra evdeki tüm çocuklar için bir çetele defterimiz vardý. Yaptýðýmýz her iyilik, ibadet, okumayý bitirdiðimiz her kitap, geciktirdiðimiz her sorumluluk bu deftere birer artý veya eksi olarak iþlenir, kardeþler arasýnda tatlý bir rekabet oluþurdu. Yolda yürüyenlerin güvenliðini tehdit eden bir çöp, kapatýlmasý unutulmuþ bir musluk, taþ v.s. yi kapatmak, kaldýrmak, bir yaþlýya yardým etmek hep birer artý puandý. Her on artýya sahip olduðumuzda genellikle bir kitap kazanýrdýk. Elbette daha farklý hediyeler de vardý ama benim en bariz hatýrladýðým; kitaplar... Bir de bilgi yarýþmalarý yapardýk ailemizde. Birçok alanda ayrý ayrý hazýrlanmýþ arkasýna soru ve cevaplarý olan kartlar vardý. Hep bu vesilelerle küçük yaþlardan itibaren hepimiz kendimize ait ufak da olsa bir kütüphane kurmaya baþladýk. Evimize hiç televizyonun girmemesinin de asla eksikliðini hissetmedik. Aksine bu vesileyle birçok alana daha fazla zaman ayýrma imkaný bulabildiðimiz için anne ve babamýza minnettarýz. Lüks bir yaþamýmýz olmasa da ailem temel ihtiyaçlarýmýzýn tedariðinden arta kalan gelirlerini bekarlýklarý da dahil olmak üzere hep kitaba yatýrmýþlardýr. Þimdi olsa yine; aile kütüphanesinde yaklaþýk altýbin kitap bulunan bir evde büyümeyi elbette televizyona yeðlerim.

Bu eðitim metodlarý ile baþtan bir hediye almak için yapýlan erdemli davranýþlar daha sonrasýnda kimliði nakþedilerek sadece ihlasla yapýlan karakteristik özellikler haline gelmesi hedefleniyordu. Aklýma geldikçe onlardan mekansal açýdan ýrak düþüþümün verdiði buruklukla hep dua ediyorum kendilerine. Rabbim emeklerini zayi etmesin, hayýr tohumlarýný bizim gönüllerimizden baþka gönüllere zincirlemesine kýyamete dek yeþertsin...

...dilsizmutercim...MeryemRabiaTaþbilek...

ZAHMET VAKTÝ

Yaþamak bir sokak lambasý gibi
Bir gece evden atýlmýþ bir çocuk sanki
Tek bir damla tek bir ses gibi
Aklýma düþüyor

Artýk delirir koþar þimþeklerim
Yaþamak bu nadir ve gevþek
Hayýr bugün hiçbir kimseyi alkýþlamýyorum
Ve onlarýn dikilip içi yumurta çürüðü kokan
kristal fanuslarýna bakadurduklarý gibi bakýp durmuyorum

Ve bazý bey alýklarýn dediði gibi
Sadece yürek arýlýðýný arý bulmuyorum/.../

Cahit Zarifoðlu