Düþler ýrmaðýnda derin bakan mutlaka bir çift göz vardýr. Yalnýzlýk, özlem ve hüzünleri kuþanmak, nasýl bir duygudur? Bu ýrmaktan da öte, aþaðýya aldýðýmýz þiir de görüleceði üzere insaný alýp ta, uzak iklimlere götüren ve duygu kesafetini yaþatan þiirler vardýr.
Serbest þiirler yazan, ancak þairliðini açýða vurmada alçakgönüllü bir duruþ sergileyen Yasemin CAN, bakalým þiirinde neler söylemiþ.

Asyalý'ya
Bir de sen varsýn Asyalý, düþlerimde sen varsýn...
Ben ki tanrýçalarla yýkanýrken
Akdeniz’in turkuaz sularýnda
Hera’yý kýskandýran tenimi
Yalnýzca ay yaladý,
Bilesin Asyalý.

Ay yine erken doðdu
Nilüferli havuzda parlýyor.
Yabanýl ezgiler sararken akþamý
Lirim de, yüreðim de aðlýyor
Duydun mu Asyalý?

Yapayalnýzým..
Olimpos’un tanrýlarý da yalancý çýktýlar
Zeus bile gözlerini kaçýrdý
Ah yalan! Her þey yalan..
Törenler yapýlsa da
Asil olduðunu ilan eden kaný bozuklar için
Yaþananlar hep yalan.

Bir de sen varsýn Asyalý
Düþlerimde sen varsýn..
Beyaz atýn rüzgârlarý kýskandýrýyor.
Kýlýcýn, yiðitliðin timsali.

Ben... Ya ben Asyalý?
Sarayýn loþ koridorlarýnda
Þarap kokusu muyum?
Yoksa Türkmen çadýrýnda süt buðusu mu?
Bunu bir tek sen bilirsin,
Tarih bilmez,
Söyle Asyalý.

Ah Asyalý
Bir bilsen neler oluyor
Teodosius var ya
Ýþte o çýlgýn
Bir öfke ile Vesta Tapýnaðý'nda aldý soluðu
Ve söndürdü kutsal ateþi..
Varsýn sönsün be Asyalý
Söyle, yüreðimdeki ateþ ne olacak?
Anlat hadi!

Bakýr Daðlarý’nda güneþ batýyor.
Bakýr kýzýlý ve hüzünlü.
Bulutlar beyaz derdin hep.
Öyle derdin..
Ama çare yok ki karanlýklara
Yok... Biliyorsun...

Dün akþam Olbia’dan haberciler geldi
Gemici Markus dümen kýrmýþ
Güneþin battýðý yere.
Sonra da martýlar çýðrýþýrken
Ellerinde þarap kadehleri
Yeminler etmiþler intikam için.

Ah Asyalý, ben de yeminler etsem diyorum
Ýntikam için deðil, aþk için.
Ama olmuyor..
Olamýyor.

Biliyorsun
Ben bu kentin mahzun kraliçesiyim.
Derinlerde sýzýlarým olsa da
Yüzümde ay parýltýsý bir gülümseme,
Kadersiz halkýmýn gururu adýna..


Çimenlerin söylediði þarkýlarý dinle Asyalý
Biraz soluklan.
Býrak atýn da su içsin göz yaþlarýmdan
Her bir çiy tanesi ruhumdan döküldüler
Gör hadi ve dokun..
Dokun yalnýzlýðýma..
Ýyi bak ve söyle
Akdeniz mi derin, gözlerim mi,
Yoksa yapayalnýz gecelerim mi..

Ýþte böyle Asyalý..
Tarihler ne yazarsa yazsýn
Sakýn inanma..
Bir selamýný gönder
Bana yeter.
Bilmelisin ki;
Þair yüreðin her günbatýmýnda
Beni sessizce öper...
Her insanýn bir Asya’lýsý vardýr. Ýnsanýn yüreðinde yanan ateþler vardýr ve bu ateþler çoðu kez insaný derinden sarsar. Böyle bir yürek yangýnlýðýnda insan bir þeyler söylemek ister ve çaresiz kalýr. Ýþte Asya’lý þiirinde “Anlat hadi!” suali bu çaresizlik içinde:
“ Bakýr Daðlarý’nda güneþ batýyor.
Bakýr kýzýlý ve hüzünlü.
Bulutlar beyaz derdin hep.
Öyle derdin..
Ama çare yok ki karanlýklara
Yok... Biliyorsun...”
Bu dizelerde görüldüðü gibi tasvir zenginliði içinde kendisi cevap verir. Zira yürek yangýnlýðý artýk hüzünlerle sarmalanmýþtýr. Þair, Ahmet Haþim gibi sembollere sýðýnýr. Gemici Markus, güneþin battýðý yere yöneliþindeki tavsifdeki yeminleri hatýrlatan þair alegorik bir serzeniþte bulunmaktadýr:
“ Ah Asyalý, ben de yeminler etsem diyorum
Ýntikam için deðil, aþk için.
Ama olmuyor..
Olamýyor”
Bütün ümitsizliklerinde sýzýlarý yankýlanmasýna raðmen yüzündeki “ay parýltýsý bir gülümseme” bize hem Türkçenin duruluðunu hem de þairin yürek güzelliðini ifade eder. Artýk yürekteki yangýnlýk dýþa vurmuþtur. Son dizelerde bir sanatçýnýn izlenimci tasvirleriyle donattýðý bir tablo vardýr. Artýk nefes almalý ve yalnýzlýk görülmelidir, dokunulmalýdýr ancak hakikatte; görmekte, dokunmakta hülyadan öte bir þey deðildir. Zira insanoðlu gördüklerini görmez, görmediklerini görür bir halde olduðuna göre gözlerin derinliðinde çoðu zaman kaybolmaktadýr. Bu durum her bakan göz için de geçerli bir husus da deðildir. Bu nedenle þair; derinliði en etkili bir þekilde ifade etmek arzusuyla þöyle seslenir:
“ Dokun yalnýzlýðýma..
Ýyi bak ve söyle
Akdeniz mi derin, gözlerim mi,
Yoksa yapayalnýz gecelerim mi..”
denizle geceler eþdeðerdir ve ancak yalnýzlýkla bir anlam kazanabilir. Çoðumuz bazý hallerde tarumar oluruz ve yalnýzlýðý hissederiz. Ýþte böyle bir yalnýzlýkta gecelere sýðýnýrýz zira seven bir yürek için yalnýzlýk iyi bir limandýr.
Yaþanýlan bütün olumsuzluklara karþýlýk insanýn yüreðinde sevgi bir ümit halesiyle belirir ve adeta insaný sessiz sedasýz sarýverir ve her gün batýmý belki bir muþtudur bu. Düþlerde yaþayan insanýn duygularýnda, yer yer yüreðini kanatan ama acýtan ruhta yok olmayan bir sevginin izdüþümünde bir Asya’lý mutlaka vardýr. Þair bu ruh halini güzel bir dil ve gönül gözüyle bizlere göstermektedir. Ancak düþlerin üzerimizdeki etkilerini düþündüðümüzde keyfe keder duygularla böylesine sevgileri kuþanmalýyýz diyesi geliyor insanýn.
Yasemin Haným, her ne kadar da þiirde mütevazi bir duruþ sergilese de Türk þiirine hizmet edeceðini düþünüyoruz. Þiirlerinde lirizm, sadelik ve samimiyet kokuyor