DÝL HAKINDA

“Þimden girü hiç kimesne kapuda ve divanda Türk dilinden gayrý dil söylemeye. Defterleri dahý Türkçe yazalar.” Karamanoðlu Mehmet Bey

“Bu günden sonra, divanda, bargahta, dergahta, mecliste, meydanda Türkçe’den baþka dil kullanýlmayacaktýr.” Karamanoðlu Mehmet Bey

“Türkçe, Yunanistan’daki özel durum itibariyle AB’nin dil politikasý içerisinde yerel diller grubunda yer almaktadýr...Türkçe, AB’de yerel dil olarak bile kabul edilmemektedir… Türkiye’nin AB üyeliði için Türkiye’deki yerel aðýzlarda, geleneksel dil ve lehçelerde öðretim ve yayýn için þartlar koyan AB’nin kendi vatandaþý olan yüz binlerce Türk’ün ana dilini öðrenmesi karþýsýnda sorunlar çýkartmasý bir çeliþkidir.” Þükrü Haluk Akalýn, Türk Dili, S.633, s.199

“Türk dili Türk milletinin kalbidir, zihnidir.” Mustafa Kemal Atatürk

“Kültürün ilk basamaðý, ana dilini iyi konuþmak ve iyi yazmaktýr.” P. Safa

“Kamus, bir milletin namusudur.” C. Meriç

“Türkçe’nin çekilmediði yerler vatandýr.” Y. Kemal

“Ýnsan ancak dili ile insandýr.” Wilhem Von Humbolt

“Çok dil bilmek bir kaleye çok anahtara sahip olmak demektir.” Volter

“Dildeki anarþi sokaktaki anarþiden daha tehlikelidir.” Konfüçyüs

“Türklüðün vicdaný bir; dini bir, vataný bir;
Fakat ayrýlýr, olmasa lisaný bir.” Z. Gökalp

“Bana kusursuz, eksiksiz bir dil ver, sana büyük bir millet yaratayým.” G. W. Leibniz

“Dil öyle bir taþ kovuðunda yetiþen incir aðaçlarý gibi kendi kendine büyümez. Ýnsan topluluklarýnýn geliþmesi her þeyden önce dil ve edebiyatlarýnýn ilerlemesine baðlýdýr.” N. Kemal

“Size yazacaðýnýz konuyu veren kendi lisanýnýzdýr. Yazarýn en önemli görevi, lisana aracý olmaktýr.” Joseph Brodsky

“Ýnsanýn neyi varsa dili onu söyler.” Fikret Mandýralý

“Dilimin sýnýrlarý, dünyanýn sýnýrlarý demektir.” Witgenstein

“Bu dil Ýstanbul’un ve özellikle onun özgün uyum ve tatlýlýðý herkesten fazla koruyan kadýnlarýn kullandýðý konuþma diline dayanmaktadýr.” Z. Gökalp

“Türkçe; Türklük bilincinin, gururunun, sevgisinin verildiði derstir.” Türk Dili, S.633, s. 237

“Kaynaðýnýn ata yurdundan alan Türkçe önce pýnar, dere, çay; sonra ýrmak, nehir, göl ve en sonunda da deniz, okyanus olmuþ, þekilden þekle girmiþ Türk milletinin yaþadýðý coðrafyalarda beslenmiþtir.” Türk Dili, S.633, s. 237


Derleyen: Ahmet Çaylar