Binlerce yazý okudum aþk hakkýnda, ve yüzlerce öykü duydum, dinledim. Hergün gazetelerde onlarca haber var bu illet yüzünden insanlarýn ne hale geldiðini gösteren. Ama hiçbirisi benim yaþadýðým, benim anlamýný yüklediðim o duyguya karþýlýk gelmiyor. Acaba gerçekten aþk ne? Bilim adamlarýnýn dediði gibi kimyasal bir etkileþim mi, yoksa genetik bir kod hatasý mý? Gerçekten iki yýlda biter mi, uðruna cinayet iþlenir ya da intihar edilir mi? Ne kadar saftýr, ya da kýzkardeþi kýskançlýk, annesi nefret, çocuðu kin midir? Kafamda binlerce soru yaratýyor iþte bu okuduklarým. Ama yaþadýðým duyguda hiç bir soru yok. Paylaþsam sizlerle, bir akýl verseniz, acaba yaþadýðým aþk miydý?
Onu görünce heyecandan ellerim titrer, kalbim yerinde duramazdý. Gizlice bakmaya doyamazdým. Bana deðil, herþeye bakýþýný seyretmek isterdim. Yüzündeki her çukuru, gözlerindeki her hareyi, saçýnýn her telini aklýmda tutardým ki, gözlerimi kapattýðýmda olduðu gibi O’nu görebileyim. Bana dokunduðunda kaným kaynar, her yanýmý ateþ basardý. Yutkunamazdým bile. Sadece hayali bile beni kendimden geçirirdi. Nerede ve nasýl olduðunu hep hisseder, beni arayacaðýný bilir, sesinin tonunu bile tahmin edebilirdim. Sanki bir bað vardý aramýzda. Onunla olmak için herkese yalan söyleyebilir, O’nun için herþeyi yapabilirdim. O kadar güzel gelirdi ki gözüme. Tüm çevrem , O’nun son derece soðuk olduðunu düþünürdü. Bense O’nunla yaþam ýsýmý bulurdum.Ondan daha düzgün, daha yakýþýklý, daha akýllý, daha güzel kokan baþka kimse yoktu. En güzel eller, en geniþ omuzlar, en anlamlý bakýþlar Ondaydý. Ne giyse yakýþýr, ne söylese dinlenir, ne alsa beðenilirdi. Beni en güzel O severdi. Ýçimdeki ateþ o kadar büyüktü ki, Ona seni seviyorum diyemezdim. Çünkü o laf , içimdekileri ifade etmem için çok yetersiz kalýrdý. Hani demiþ ya þair, kelimeler kifayetsiz, iþte öyle bir þey. Yanýnda oturur, Onu seyreder ve içimden haykýrýrdým, sensin, sensin o , hayatýmda olmasýný istediðim tek þey. Sevgiyse evet, seni seviyorum, aþksa bu, evet deliler gibi hemde. Ama dudaklarýmdan tek bir fýsýltý bile çýkmazdý, çünkü çýkarsa büyü bozulurdu. Þayet deselerdi ki bana , O mu ölsün yoksa bir uçak dolusu insan mý? Tüm dünya yok olsun umrumda deðil, yeterki O hayatta olsun derdim. Ailem , arkadaþlarým hepsini feda ederdim gözümü kýrpmadan Onun için. O mu sen mi deselerdi, derdim ki, O’na dokunmayýn, beni alýn, O yeter ki yaþasýn, çünkü dayanamam yokluðuna. Seni terketecek ama, yine de feda eder misin kendini ve herkesi deselerdi, derdim ki; olsun, dünyanýn bir yerinde yaþýyor ya, nefes aldýðýný biliyorum ya bu bana yeter, feda olsun herþeyim ve ben. Baþka bir kadýný seçecek, yine de Onu sever misin deselerdi, severim yeterki O mutlu olsun derdim. Onun mutluluðu bana yeter. O yaþýyorsa yaþýyorum, O mutluysa mutluyum çünkü. Benimle ya da bir baþkasýyla olmasý hiç önemli deðil, var olmasý yeter.
Yedi yýllýk birlikteliðimizden sonra , beni , baþka bir kadýnla evlenmek üzere terk ettiðinde, sadece ve sadece Ona artýk dokunamayacaðým için aðladým. Onun kokusunu özlediðim için aðladým. Dudaklarýna ulaþamadýðým, ellerini tutamadýðým için aðladým. Belki de tutsam bile artýk eskisi gibi hissedemiyeceðimiz için aðladým. Belki de O’nu deðil, aþkýmý kaybettiðim için aðladým. Bir daha aþký bulamayacaðýmý bildiðim için aðladým. O, bazýlarýmýza bir kez tatmak üzere verilmiþ bir þans. Yeryüzünde bunu tadamamýþ, ama tattýðýný sanan milyonlarcasý olduðuna eminim. Ne kadar þanslýyým ki bu duyguyu tattým . Þimdi sadece yaþadýklarýmýn bedelini ödüyorum. Ne kadar güzelse yaþananlar, fatura o kadar kabarýk geliyor. Ama bir o kadar da, buna deðerdi dedirtiyor insana. Sokakta yürürken, elele gezen çiftleri görürüm, ve derim ki içimden, acaba ne kadar aþk bu yaþadýklarý? Gerçek mi? Hafif bir elektriðin bile aþk diye adlandýrýldýðý bir ortamda, ayýp etmiyor muyuz bu yüce duyguya?
Ayrýlýðýmýzýn üzerinden on koca yýl geçti. Birbirimizi hiç görmedik, konuþmadýk. Ta ki geçen yýl sinemada rastlaþana kadar. Karþýlýklý geldiðimizde, ne o benim kocama ne de ben onun karýsýna baktým. Tek yaptýðýmýz, geçen on yýlý gözlerimizin içinde aramaktý. Ben onunkilerde aradýðýmý buldum. Ýnanýyorum ki o da ayný yazýyý okudu gözlerimde. Boþa geçmemiþ, tek baþýna yaþanmamýþ tüm o güzel günler dedirtti bana gözleri. Deðil on yýl, yüz yýl bile yetmez unutmama dedi sanki. Ýþte aþk bu dedim içimden. O kadar saf ki, tek ihtiyacý olan dürüst bir yürek. Oraya yerleþtiðinde ne kardeþi kýskançlýk gelebiliyor yanýna ne de nefret. Kin mi, yok caným, olur mu hiç! Sadece sevgi, þevkat ve sabýra yer kalýyor ondan arta kalan yerde. Ve taþýndýðýnda yanýnda götürmüyor hiçbirini. Býrakýyor ki, o kalp dayanabilsin aþksýzlýða.
Bu yaþadýðým aþk mýydý sizce ? Yoksa olsa olsa hayal gücü yüksek birinin yarattýðý imkansýz bir duygu mu?