Bir yaz günü baþladým yazmaya
Birikmiþ laflarým
Edilmemiþ sitemlerim vardý
Zaman denen soluksuza karþý..







Eski þairin yazlýk sinemalarý vardý
Okudukça özendiðim,

Benimse yasemin kokulu sabahlarý
Temmuz gecelerimin

Ne fark ederdi!
Ýçimizdeki ayný aþk acýsý
Dilimizde ayný sitemler geçenlere karþý

Ha kimsesiz bir sinemanýn koltuðunda
Ha kalabalýk bir sahilin ýssýz bir koyunda

Yalnýzlýk ise yazýn getirdiði
Bitti demektir ilk gençliðimin ilk baharý
Sebepsiz heyecanlarý köþeyi dönünce baþlayan
Artýk terk etmiþtir bu bedeni arkasýna bakmadan

O halde yalnýzlýðýn mevsimidir yaz
Bir yaprak dökümünden medet uman sonbaharýn karþýsýnda
En çýðýrtkanýndan binlerce sesin içinde
Uðuldayan kendi iç sesini duymamaktýr.

Kimsesizce sabahlara aðlamak
Geceleri izlemektir
Bir öncekinden daha sýcak gecen..

Nerede kaybetmiþtir güneþ rengini
Yoksa gözlerim mi kaybeden ferini
Bilemedim...

Þimdi elveda derken yaza
Arkamda mý býrakýyorum bu kimsesizler senfonisini

Bin bir ihtimalin dahilinde
Düþler kuruyorum

Düþümde günlerim var
Eskisi gibi güldüðüm

Neþeli güney rüzgarlarýný arkama alarak
Savurup kumlarla birlikte
Yetiþemeyeceði okyanuslara

Sonsuzluk hissi de olmasa
Ne rahatlatýr bizi bu iki karýþlýk yaþantýmýzda..

Yaz biterken ardýndan yazýlar döküyorum
Göz yaþlarýmýn yerine
Yepyeni bir mevsim baþlamaktayken
Ben gidenin derdinde

Zaten hep yas tutmakla geçti
Diyorum kendime
Bir gün var olma iken istediðim
Kimse olmadan gitmeye yüz tuttum yirmi beþimde



Gitmek rahatlatacak beni
Bir evden
Ödünç alýnmýþ öykülerden
Bitmemiþ hikayemden gitmek..

Býrakývermek içindeyken bir mevsimi
Belki de yaratmak beþincisini

Ayný þair güzel söylemiþti
Az kýymet bildiðim günlerimde sözlerin

YAZ BÝTTÝ

Artýk anlýyorum…..