Gece yarýsý hezeyanlarý ýhlamur sarýsý odamýn duvarlarýna çarptý… Mevsimlerden yazdý…

Kaç yýl oldu dalgalarýn ýsladýðý sahilleri ayak izlerimizle imzalamayalý? Ve kaç yýl oldu aradýðýmýz tesellileri bulmaktan cayalý? Çok þeye geç kalýnmýþ bir ömrün verdiði, çorak topraktan kocaman bir çölde bitiveren tek bir çiçek gibiydi bulduðum. Ellerinde ellerimi kaybetmeyi, senle ilgili söylenen her kötü sözü duyduðum anda yok etmeyi ve her güzel sözü seninle daha da yüceltmeyi sevdim ben.

Gece yarýsý hezeyanlarý penceremden içeri daldý… Mevsimlerden yazdý…

Konuþulamadýk ne çok kelime varsa geldi bir araya; “cümle” dedik adýna. Paylaþýlamayan ne kadar endiþe varsa buluþtu bir sayfada, “þiir” dedik adýna. Zaman odayý aydýnlatan lambamda takýldý kaldý, boðazýmda bir düðüm ve ellerim kalbimin anlatmak istediklerini yine anlatamadý, isyankar kaldý.

Gece yarýsý hezeyanlarý odamýn kapsýný çaldý… Mevsimlerden yazdý…

Ve ilk kez bu yaz hiç özlememiþtik kýþý. Sende bulduðum dört mevsimden mi bilmem… Aslýnda üzgündüm. Bunlarý yazarken olduðum gibi, ümitsizdim. Çünkü kaybetmiþtim çocukluðumdan kalan “büyüme” heveslerimi, büyüdüðümü anladýðýmdan beri. Her sene yaþýmýzýn birler basamaðýna bir ekleniyordu, on yýlda bir de onlar basamaðýna bir… Ve karmaþa, sonsuza sürüklüyordu gitmek isteyenleri ve istemeyenleri. Zorunlu trenin zorunlu vagonunun biletsiz, gönülsüz yolcularýydýk. Yolculuksa koskoca bir yalanaydý…

Gece yarýsý hezeyanlarý gecenin bir vakti gözlerimi yaktý… Mevsimlerden yazdý…

Geri gelen zaman diye bir þey yoktu. Tek bir saniye bile geri dönmüyordu. Ben seni hep geleceðimde, geçmiþimle bütün edip sevdim. Ben seni hep bir baþýma büyüttüm kalbimde. Iþýk saçan gözlerinden, maðrur efendiliðine kadar uykuya doyduðun þu vakitte bile ben seni resmettim. Galiba ben seni sevdim… Yaþadýðým bir büyük aþký, geriye kalan iki aþk suretini hiç edip bir seni sevdim… Sevmenin sonsuzluðunu aþka karýþtýrmadan, kana kana sevdim seni. Yok etmekten hiç korkmadan, içime çekerek sevdim seni. En çok da hak ettiðini bilerek yaþadým seni.

Gece yarýsý hezeyanlarýnýn sýcaklýðý içimi yaktý… Mevsimlerden yazdý…

Ve bunlar senin layýk olduðundan çok daha baþarýsýz itirafýmýn son satýrlarýydý. Yola koyuldum rüyada da olsa tutabilmek için ellerini. Anlamsýz kýskançlýklarýmý, sýrf sana yaptýðým nazlarýmý sunabilmek için gecenin bu vakti. Limana rüyalarýn gemisi yanaþtý, hezeyanlarý ve yazý güvertesine aldý… Bir yýldýz, Güneþ’ten o geceki ýþýðýný çaldý ve bir yolcu daha sonsuzluk treninin vagonundaki yerini aldý. Mevsimlerden yazdý…



31 Aðustos 2005 01:40

*Yüreðimin tam içinden kopan 5 küçük paragraf... Ve; yazdýðým hiçbir yazý daha önce beni böyle aðlatmadý..."