Mehmet ali güney / iki þiir

fesleðen

kalemimi soðutup
çýkacaðým öfkesiz
dirilerin geçmediði yollar
yürüdükçe dolacak bedenime
küstah kentliler arasýndan
saçlarýný uzatsan da
gerektirir aðýtlarýn beni
uzaklardan
gözlerinin bakmadýðý vakitlerde
þýrýngaya çekeceðim yaðmuru
dað çiçeði
yani gözlerimi çürüteni
yadsýyacak küstah kentliler
dirilerin geçmediði yollar
yürünenim olacak


bulut

vesikalýk hayattý saçlarým
hüznümüzün kanýtý oldu
tünellerin gözlerime açýldýðý vakit
sýyam oldu kaðýtlarýn
gücenik seslerle çýnladýðýn geceler
kýrýyorum belleðimi
hedefler çiziyorum sen yoksun
ne de çok krizlerdi
gülmesemde kanýtýydý saçlarým
refakat ederken kaldýrýmlarda
tortuluydu gözlerin