bedenim Beyrut,
ruhum Ýstanbula emanet

Bölüm 1 ( gölgeler prensi )

"elimde fener , oturduðum yerden, barýn iç kýsýmlarýna tutuyorum fenerin ýþýðýný ve objelerin gölgelerine yarý tanrýsal güçle, tam canlýsal hareket veriyorum.. ve birden aklýma , aklýmýn yokuþlarý geliyor, ýþýk, gölge, dam, çocuk, zeka, anne, acý, "

o yaþlarda bile öðrenmekten nefret ettiðim için ilkokulun sadece eðitsel yönüyle yani eðlencesiyle-sosyalitesiyle ilgilenmemin yanýsýra , okullarýn isimleri bile midemi bulandýrýyordu, "ilk-okul" ( akýllýca ) "orta-okul" ( yapacak birþey yok) gerçi "lise" kelimesi bunlarýn yanýnda anlamsýz olmasýna raðmen dahiyceydi... yani o taþ duvarýn içindeki herþey benim ilginç ama net dünyamýn hoþgörüsünün dýþýndaydý ve yetersiz görünüyordu bu kaba bilgi...
bana yeten evin duvarlarýna karakalemle çizdiðim çiftleþen koyun kuzu , kýzýlderefi, kovboy ya da çýrýlçýplak insanlardý, "nü" den deðil doðallýktan hoþlandýðým için çýplaklýða düþkünlüðüm vardý ve herkes çýrýlçýplak gezsin istiyordum açýkçasý , belki libidom yüksekti bilemiyorum ( ama hala herkes çýrýlçýplak gezsin istiyorum ) ilk baþlarda bunlar annem tarafýndan silindi birçok kez ve ben yine devam ettim, bunlar için ceza almamýþtým ama bir muhafazakar hiddet söz konusuydu, daha sonralarý evimize gelen þehirli züppe misaferler bunlara hem katýla katýla güldüler hem de özgür dehamý takdir ettiler ve devrimci mücadele burjuvanýn katkýlarýyla da buruk olarak kazanýldý, annemde :
-eh iþte bunlarý da bizim diðer oðlan çiziyor, diye gülümseyiveriyordu dudaðýný büzerek.( bu arada güneyin (ikizim) misafirlerle canhýraþ tanýþtýrýldýðýný benimse denk gelinirse gösterildiðimi de anlamýþsýnýzdýr, gerçi onlarýn dediði gibi ya zorlukla inebileceðim bir aðaç tepesinde ya da daðda bayýrda kertenkele , kaplumbaða kovalýyordum ama evde olduðumda da görünmüyorsam aranmýyordum ...
kimin umrunda...sonuçta
-kuzey biliyor musun bugün dayýmýn o çok bahsettiði , okul birincisi yeþimle tanýþtým
-sen de okul birincisisin iyi anlaþmýþsýnýzdýr, bende çekirgelerin nasýl sikiþtiklerini öðrendim bak diþisi erkeðinden büyük oluyor ne komik dimi ve erkek üzerindeyken alttaki diþi zevkten olsa gerek hala zýplamaya devam ediyor ve ...
-öff kuzey hep aynýsýn , ayrýca maymun ve insandan baþka dünyada bu iþi zevk için yapan canlý yok kaç kere izledik belgeselde hatýrlasana, ama sen konuþulanlarý dinlemiyorsun ki hep görüntüler deðil mi ? nasýl üzerine çýkýyor alttaki nasýl baðýrýyor falan...
-tam üstüne bastýn...ve bu zevk almadýklarý anlamýna gelmiyor çekirgelerin gerçi sen çekirge olsan almazdýn eminim, hatta bu insan halinle bile alacaðýný sanmýyorum, söylesene yeþime dokundun mu hiç
-aman bana ne bee !!!!
"yani tarzan ruhlu bir benliðe; doðranmýþ selülozun yaþayanýndan daha deðerli olduðunu anlatmak çok zordu, çünkü kitabýn-kalemin hala fotosentez yaptýðýný ispatlamalarý gerekiyordu" , ispatlayamadýklarý için ödevler yaptýrým olmaktan çýkýp sedece eðitmenlerimizin bir ricasý haline geldi ve ricalar yerine getirilmeyebilirdi ...
okul okul kodese sokul !
bu 1. sýnýfýn harika 2 haftasýndan sonra annem biraz da ikizimin de hatrý sayýlýr katkýlarýyla bana ceza vermeye karar verdi , beni ( kertenkele kralý Muhteþem Süleymancýðý ) eskiden eþþek baðlanýlan ve hiç ýþýk almayan dama kilitlemeye baþladý her hatamda ... niye hep ayný ceza ? çünkü korktuðumu biliyordu ,
gözlerim karanlýða alýþana kadar kapýnýn dibinde bekliyordum ha canavar çýktý, ha çýkacak, karanlýða alýþtýktan sonra da en fazla birkaç adým atabiliyordum çünkü ileri derecede miyoptum gözlük kullanmaya da inad ettiðim için ( çünkü doðal deðildi bir adam az görüyorsa az görüyordur ) objeleri seçemiyordum bu defa da... ama annemin bilmediði birþey vardý 4. veya 5. kapatýlýþýmdan sonra dama bir el feneri saklamýþtým... artýk korkunun yerini ilerde beni gölgeler prensi yapacak yetenek adýmlarý almýþtý.
böylece gölgeler "master"ýmý çok küçükken tamamlamýþ oldum, karagöz ustalarý elime su dökemezdi, karanlýða alýþtýkça karanlýðýn oyunlarý da bana alýþmýþtý., damda odun , oturak, kova gibi nesnelerin dýþýnda, çoðu nesne sabitti onlarýn gölgelerinin yerlerini deðiþtirerek toprak yüzeyin farklý kulvarlarýna perdeler atýyordum. oyuklara denk düþecek þekilde açýlar buluyordum maddelere, bazen onlarý bir yuvaya sokuyor bazen de zindanlarýndan azad ediyordum...ve bu damýn dýþýna taþtý , artýk yatma zamanlarý gece lambasýnýn ýþýðýnda ormanlarýn vahþi hayvanlarýna ellerimle ýslýk çaldýrdýðým zamanlardý çünkü öyle kedi köpek falan deðil , ben aslanýn karacayý parçalayýþýný ya da bufalonun timsaha kafa tutuþunu yaþatýyordum, hatta ren geyiði sürüsünün büyük nehir üzerinden geçtiði sahneyi hepiniz bilirsiniz dünyanýn en ünlü belgesel fragmanlarýndandýr iþte ben o sahneyi ... neyse abartmýyim "çok canlandýrmak istiyordum ama ne yazýk ki güneyi ikna etmem yetmiyordu, çünkü onun figürleri hep köpeðe benziyordu ...

anne ! aslýnda zekamýn pratik yönde geliþmesine katkýlarýndan ötürü sana teþekkür etmeliyim ama yine bir ahmaklýk içindeyim özür ...

okullar ortasý ? orta-okul

annemin dama kapatma cezalarý benim derslerimde harika sonuçlar almamý saðladý, hatta "güney" dangalaðýndan bile zaman zaman iyiydim.. ama sanýrým , matematiðin yeterince matematik ve gauss'un yeterince çocuk olmadýðýný arkadaþlarýmýn kafasýna kakmamý engellememiþti hatta ilk denklemler "quiz" inde zar zor kopyayla 6 almam bardaðý taþýran yeni bir damla oldu, denklemler de yeterince denklem deðildi ama...

- "bunu nasýl yaparsýýýýýýýýýýýýýýýýýýýýýýýýýýýýýýýýýýnnnnnnnn" !!!!!!!!

bu iki cümleyi hayatýmda iki kez, iki kadýndan duydum ve duyduðum kadar ; baþýndan sonuna ünlemin ünlemliðini ve þiddetini , benliðimin tecavüze uðrayýþýný hissettim ...bunu nasýl yaparým ? bilmiyorum hata yapmak istedi herhalde caným.
yaramaz olmama raðmen çok duygusalda olmam ; hem beni ilerki yýllarda sanata itti hem de o gün kaosa.. ilk dayaðýmý yememin hiç bir önemi yoktu ama annem bana gerçek anlamda küsmüþtü , sitem falan deðildi bu , güney ve ben onun dünyadaki varoluþunun aynalarýydýk ve aynalardan biri sürekli ihanet ediyordu ...
-ayna ayna söyle bana, en güzel en bilge kim bu dünyada
-sizsiniz kraliçem
-peki sen söyle ayna , en güzel en bilge kim bu dünyada
-sanýrým masai maradaki çýta yavrularý anne ...
-neee ! atýn bu serseriyi dama
annemle hiç barýþmadý içimdeki çocuk bana hiçkimse küsmemiþti bu güne kadar vahþiler birbirini yer ama asla küsmezler , hiç , hiç, hiç


"elimde fener , yýl 2005 ( artýk karanlýk biriydim )
oturduðum yerden barýn iç kýsýmlarýna tutuyorum fenerin ýþýðýný ve objelerin gölgelerine yarý tanrýsal güçle, tam canlýsal hareket veriyorum.. ve birden aklýma çocukluðumun yokuþlarý geliyor, ýþýk , anne , bunu nasýl yaparým, sen, ihanet, ben ihanet , acý ... çember, mezar , güney ...