- I -

hayatýma kattýðým son insan deðil belki, ilk deðil zaten; ama biryerlerden sanki çok bildiðim bir þarkýyý ilk kez dinliyormuþumcasýna aldýðým zevki duyumsuyorum yeniden. belki yine yaramazlýk yapmak geçti içimden belki de zaten hayatým bir oyunun kendisi. bilmek istemediðim þey, hayatýmý nasýl yöneteceðim. sadece yapmak istediklerimi yapmak ve beceremeyince çocuk gibi mýzmýzlanmak içimden geçen.

aþk: yatýrýmlarýmýn en dönüþümsüz ve batýk olaný. bir gemiyse eðer, içinde olamayacaðým, bilet bulamamacasýna, veya sahile vuruk bir sandalýn kýrýk küreklerinden yardým dilenemecesine yaþattýðým sancýlar toplamý. bir oyuncak kadar vazgeçilmez, ve bir okadar kýrýlmaya meyilli korkak düþünceler.

yaramaz bir çocuðun aþka neler yapabileceðini anlatmak isterdim, belki de anlatabilirdim, ama nedense yapmak dahi gelmiyor içimden. içinden çýkýlasý bir durum olsaydý eðer tarif etmek isterdim, nedense ben bile çýkamýyorum içinden.

onu bir yorgunluktan sonra sevdim, o yüzden olabilir geceleri özlemem. yüzünde hep tuzlu birþeyler yemiþcesine sarsak ve yangýn ifdesiyle oturur cümlelerimin ortasýna. gitmesi için elimden geleni yapsam da anlamak mý istemez, yoksa gerçekten anlamaz mý bilmem, cümlelerimi bitirmemi bekler, tüm beceriksizliklerime raðmen.


- II -
.
.
.
uzardý hayaller. düþler kurardým içimden. düþünmek bile istemezdim bir gün kalkýp gideceðini, ama þimdi kayýp gidiyor elimden. tutmayý mý bilemedim yoksa hiç tutmadým mý bilmiyorum. bir paradoksun ortasýnda ters dönmüþ bir aynada býraktým herþeyimi yeniden.

içimde kalan bir umuttu, belki bir limandýn serkeþliðime. sadece gelip geçerken hanýmdan, sýrt verdin devrilgen direðime.

giderken yanýna aldýklarýnla boþaltýrken hayatýmý; mutlu olman dileðimle...