Yine akþam oldu. Þehir karanlýða büründü. Gözlerim yolda, aklým sende bekliyorum dönmeyeceðini bile bile. Dýþarýda yaðmur yaðýyor. Yaðmurlu geceler hep hüzünlendirir beni. Seni ilk gördüðüm gece yaðmur yaðýyordu, beni sevdiðini yaðmurlu bir gecede söylemiþtin baðýra baðýra ve yine yaðmurlu bir gecede býrakýp gitmiþtin beni sessizce…
     
     Ýþte bu yüzden sevmem yaðmurlu geceleri aklýma hep eski anýlar gelir, gözlerim dolar, boðazýma bir þeyler batar. Yine yaðmurlu bir gecede düþtün aklýma…
     
     Acaba hiç mi sevmedi ? unuttu mu beni ? diye düþünürken çalan telefonla irkildim. Telefonun ucundaki ses yabancý deðildi. Yýllardýr kulaklarýmda çýnlayan ses þimdi telefonun diðer ucundaydý. Sesi titriyordu, heyecan içinde bana bir kýzý olduðunu söyledi. Gözlerim dolu dolu dinliyordum, sadece sevindim diye bildim. Sonra yine sesi titreyerek kýzýnýn adýný YAÐMUR koyduðunu söyledi. Ve bak dýþarýda yine yaðmur yaðýyor, kýzýmda yaðmurlu bir gecede doðdu dedi.
     
     Kendimi artýk tutamýyordum. Gözyaþlarým sanki yaðmurla yarýþýyordu. Düþündüðüm sorularýn cevabýný almýþtým. Unutmadýðýný ve gerçekten sevdiðini artýk iyi biliyordum. Terk edip gitmesine raðmen beni sevdiðini anlamýþtým. Doðan bizim çoðumuz olmasa da bizden bir þeyler taþýyordu.

     Yine yaðmur yaðýyor, gözlerim yine camda ama bu sefer seni deðil yattýðým hasta yataðýmda ölümü bekliyorum ve seni hala çok seviyorum.