Söz ne kadar kýsaysa anlam o kadar derindir.

    Çünkü;
    Söz benimdir; anlam ise ikimizin. Söz büyüdükçe kendi anlamýma çekerim seni. Oysa sözü budarsam, budaklarý yeni bir baharla yeþillendiren sen olursun. Anlam ikimizin.

    Anlam ne kadar derinse söz o kadar beslenir.

    Çünkü;
    Senin bulduðun her anlamda yeni bir sözdür boynumun borçlandýðý. Doðru veya yanlýþ olsun; söz bizim, anlam ikimizin.

    Anlam ne kadar beslerse söz o kadar büyür.

    Çünkü;
    Bire kýrk veren baþaktýr söz ve anlam yaþanmýþlýklarýn rahminde, genetik biçimselliðiyle çocuðumuz. Annesine çeker sözlerim. Ayný sen. Hýk demiþ dilimden düþmüþ. Sana iyi bir haberim var. Hamileyim.

    Anlamý büyüt.

    “Seni seviyorum. Çünkü sen O’sun.”

    “O kadar güzelsin ki akþama kadar aðlayabilirim.”

    “Seni öylesine özledim ki en acý ölümlerin aðýtlarýna benzer soluðum.”

    “Seni seviyorum. Çünkü ruhumun kalýbýna öyle bir uydun ki suyla bardak gibi þimdi ikisi.”

    “O kadar güzelsin ki ýþýðýn gözde býraktýðý mor bir leke gibi, baktýðým her yere taþýdýðým göz almýþlýðýsýn güneþin.”

    “Seni öylesine özledim ki baðrýmdaki boþluðunu doldurmaya niyetli koskoca evreni yarattýðýnda bile, böyle bir sonsuzluk düþünmemiþti Tanrý.”

    “Seni seviyorum. Çünkü yanýtlanmasý gereken sorularý bile duymazlýktan gelecek yürekliliði duyumsuyorum kendimde. Sorularý sevmiyorum ama; yanýtlardan korktuðum için deðil.”

    “O kadar güzelsin ki dokunduðum her zerrende parmak uçlarýmýn iziyle bilmeceler yazan ukalânýn denklemleri sýnýyor beni. Çözmek ne mümkün? Çözümsüzlüðün karmaþasýndan kaçýþýmý planlýyorum. Bir tünel kazmalý.”

    “Seni öylesine özledim ki kaçýþ tünellerimde yalnýzlýðýmý paylaþamaz ellerin. Çaresizlikten midir göz yaþlarým? Sarýlsam da canýný acýtýrcasýna, verdiðim eziyetin intikam olmadýðýný anlamak en hazin acizliðimdir bilirim. En tatmin edici intikam planým: Sana, seni sevdiðim kadar büyütülmüþ bir aþký musallat etmeliyim.”

    “Seni seviyorum. Çünkü sen O’sun”