Ne gündüzlere doðmak, ne de gecelerde mahur bir beste olmak. Hiçbirini istemiyorum. Belki olsa olsa sonbahar yapraklarýnýn hüznüyle kalbine akmak. Orada yanmak ve tekrar akmak kalbine kalbine.

Hatýrlar mýsýn ‘yoruluyorum’ demiþtim. Ýki kutupta ayný anda güneþ aramak gibi. Yaðmurun kokusunda seni kovalamak gibi, ‘yoruluyorum’.

Sen belki sözlerimi içine atmýþ ve umarsýz tavýrlarýnda saklamýþtýn hasretini. Onca acýya raðmen nasýl olup ta ‘âh’ etmemiþtin, bilen yok.

Artýk susuyoruz uzun uzun. ‘konuþurken susma’ nýn bu denli marifetli olduðunu bilmezdim. Ve bilmezdim, seni içimde sakladýðým gecenin yaný baþýnda direncimin bu kadar kolay kýrýlacaðýný.

Bu hâli seviyorum. Hâlle birlikte geçmiþi ve bütün karartýsýna/bulanýklýðýna raðmen geleceði seviyorum. Çünkü seni seviyorum, vicdansýz...

Sen en çok da bu çýkýþlarýma sinirleniyorsun belki. Ve ben en çok da bu öfkende buluyorum kendimi. Hýrsýnda ben kokuyorum, kokumda sen oluyorsun.

Vakit tam da akþamý gösterdiðinde çalýyor kalbimin zili. Akþamlarý bu kadar beklemezdim eskiden. En fazla sýcak bir ekmekti derdimin hasý. Ama þimdi senin arayacaðýný bilmek, seni dinlemek, senin hasretini soluklamak kablolarda.. Ýþte bu beni heyecanlandýrýyor. Ýþte bu yüzden gülüm, akþamlar olmalý. Güneþ iyiden iyiye kaybolmalý gökyüzünden. Semâma sen doðmalýsýn ki çayýmýzýn demi gelsin.

Þimdi, yürek dolusu gülümsemelerde hasret kokulu sevinçlere doðmak vakti.

“Vakit akþam,
Akþam vakti.”



25.09.2004


“ ” içindeki ifadeler Dr. Senai Demirci Beyefendi’ye aittir.