Duygularýnýn varlýðýna hasret , mantýðýyla çevrili parmaklýklarýn ardýnda yaþayan adam. Denizlere yoldaþ, dalgalarla sýrdaþ uzak yollarýn sonunda beklediðim .
Durmadan gözlerimden susuþlara kaçan, kimsesiz çocuk hüznü kaçýþlarýndan kaçan.
Ýçimin denizi , yurtsuz aþkýmýn sýlasý, gözlerimin kýyýsýnda buzun ateþle temasý . Sözcüklerimin aþkýn çarmýhýna takýldýðý yerde, dudaklarýmdan dökülen geveze suskunluklarýmý duyaným. Geliþi içimin þöleni, gidiþi aðlamaklý bir gülümseyiþ olaným.
Gittin, kaçýþlarýndan kaçan kimsesiz çocuk hüznün kaldý içime.
Gittin, ve ben kimsesizliðimde kaldým.
Gittin, rüzgarýn peþine takýlan bir nefes gibi.
Gittin ve söyleyemediklerimizi dillendirdi evim.
UMDUÐUM,SEVDÝÐÝM,BEKLEDÝÐÝM ÞÝMDÝ GELÝÞLERÝNDE KÝLÝTLÝYÝM..

     Yüreðimdeki inancý umarsýzlýk sardýðýnda soluðunla ýsýt beni günüm güneþim kavgam ol derken þarký seni yeni gönderdiðim yollarda özledim iþte. Aslýnda hep bana duyumsadýklarýmý susmayý öðrettiler ve ben hep sustum önce çocuk sevinçlerimi ve hüzünlerimi . Çocukken öðrendim yalnýzlýðý, odamýn tavanýna düþlerimi çizmeyi, saklamayý aðlamayý ve gülmeyi, önce kalabalýk oturulan sofralarda tattým güneþin altýnda donan bir çiçeðinde olabileceðini. Önce þen kahkahalarýn altýnda gizledim hüzünleri, haylazlýðýmla örttüm iç çekiþlerimi, sevgileriyle yalnýz býrakan insanlar tanýdým her doðum günümde. Öðrendim olmamý istedikleri gibi olsam da yetmeyeceðimi insanlara. Hatýrlýyorum da yaptýklarýmýn deðil de yapmadýklarýmýn görüldüðü anda çocuk kalbim nasýlda kýrýlýr, nasýl da iç çekiþlerle aðlardým. Oysa o çocuk kalbime tek bir sözcük yeterdi mutluluk naralarý attýrmaya. Hala nasýlda kanatýyor içimdeki çocuðu. Evet sevgilim ben sevgi sözcüklerinin saklandýðý, yerine hep eleþtirilerin olduðu zamanlarda büyüdüm. Oysa bazen bilmek yetmezdi sevgileri, duymakta isterdi insan. Ýþte belki bu yüzden bildiðim sevgini duymak istiyor içimde ki çocuk bazen.

Evet sevgilim ben de bilirim tek baþýna býrakýlmalarý, kalabalýk için deki yalnýzlýklarý , içinde saklayabilmeyi çoðu þeyi ,içinde kanatabilmeyi yaralarý, erken büyümeyi senin yaþýndakilerin çocuk oyunlarda kaybolduðu anlarda büyük bir adam olup sorumluluk yüklenmeyi. Sebebi sen olmadýðýn kavgalarda suçlu hissetmeyi yaþadý içim. Mevsimleri tersine yaþamak gibiydi geçen yýllar. Nasýl anlamam seni , duyumsayamam mý sanýyorsun içini. Beceriksiz olur bazen insan anladýðýný gösterirken yada hýrçýn. Bu kýz büyüdü evet, biliyor tek baþýna kalmayý baþ edebilmeyi acýlarla da, içimdeki çocuk sanki büyümeden geçmiþ zamanda kaldý aylar yýlar onu geçti de o hep kaldýðý yerde duruyor ve içimde ki çocuðu büyütmek istiyorum seninle. Bize öðrettikleri yanlýþlarý ortadan ikiye ayýrýrcasýna. Hani bilmek biraz da bu ben merkezli mahremiyetle biz merkezli mahremiyetin ayný olabileceðini. Kimse kadar emin olmadým yarýna ertelerken bir þeyleri. Yarýn olabilecek miydi bilemedim hiç. Belki bana öðrettikleri susmak sevgilerimi ama yarýn olamazsam hiç duyamayacaksýn içimde ki seni. Sana benim gözlerimle bakamayacaksýn hiç. Oysa içimde senden gelen duygularý bilmek en çok senin hakkýn. Ayrýldýktan bir dakika sonra özlediðim doðru seni, bütün güvenime raðmen kýskanabildiðim de, zaman zaman kaybetmekten korktuðumda ,beni daha çok sevmeni isterken yaptýðým hiçbir þeyi bu yüzden yapmadýðýmda aslýnda içimden geldiði için yaptýðýmda, evet evet aldýðýn bir çakmaðýn , yolun karþýsýna peþimden koþup sevdiðini söylemenin dünyanýn bütün zenginliklerinden daha deðerli olduðu da, seni kýzdýðým anlarda daha bir çok sevdiðimde , bazen annelik yanýma , bazen dost yanýma bazen kadýnlýðýma dokunduðun da doðru. Geleceðin ne getireceðini bilmememe raðmen seni çizdiðimde doðru yarýnlara. Baþkalarýnýn beðenileri umurum da olmadýðý halde seni kýskandýrmak istediðimde doðru. Ve daha bir çok þey insanlarýn söyleme bunlarý daha erken dedikleri. Oysa bilmelisin iþte içinde nereye koyacaðýn senin seçimin bunlarý. Ömrümün ilk göz aðrýsýsýn .     

Ahmet Telli ne güzelde söylemiþ “Suyu dinle ateþi yak özledim demek bu”

Belki yine gelirsin gibi þimdi burada her þey. Seviyorum seni..