aðýr kanatlarýyla melekler çekildi geceden
bir aðýt dinler gibi geçti saatler
kadýnýn gözleri kanadý aynaya bakarken
açýkta kaldý ruhu farketmedi kadýn
sýmsýký kapattý perdeleri yatarken

ilk rüyasýnda bir adam vardý, dalgýn
göðsünde bir çukur elinde hançer
ince, yüzsüz bir kadýn resmediyordu
masada duran kalbine baktý yýlgýn
ürperdikce kalbi gözleri eriyordu

telaþla adamýn yanýna gitti, üzgün
selam verdi konuþtu, adam sustu
yürüdü bir denizin kýyýsýna geldi
büyük gürültüyle yarýldý su
çirkin bir hayvan içini kustu
çýðlýða büzülüp kaldý kadýn
koþtu adam sarýldý, konuþtu
boþluða deðdi yüzü, kayboldu

döndü yatakta iç geçirdi derin
keþke yanýmda olsaydý tavþaným dedi
eline ýslak bir mendil aldý
yarý uyanýk göz yaþýný sildi
gençlik düþleriyle uykuya daldý

bir tebessüm dondu dudaklarýnda
baba evindeydi ikinci rüyasýnda
annesi domates çorbasý yapmýþ
vazoda topladýðý bir demet lale
her yýldýzý kendine bir durak yapmýþ
hilale her yýldýzdan bir umut asmýþ...

düþerken buldu kendini üçüncü rüyada
bitmiyordu boþluk, derin uðultu
zayýf, yabani bir yüz belirdi gözünde
kadýnýn sarardý boynu, bilekleri
ruhunu sardý sessiz bir uðuntu.

döndüncü rüyasýnda peþinde kelimeler
utandý, kan ter içinde göðsünü tuttu
üþüþtü baþýna bacaksýz sözler
kanlý bir yatakta bir cenin uyuttu
saçlarýnda baþý kesik güller...


gün aðarýrken kanatsýz melekler indi
kadýn uyandý, göðsünde kuþlar
ruhunda sýcak, susuz bir yaz
adam eðildi yüzüne deðdi
sordu bizi yaþatan þey neydi?
beni leylasýz masallara yaz kadýn
sen beni kimsesiz ölümlere yaz
sen beni sýrýlsýklam rüyalara yaz...

28 mart 2003 Ankara