Sekiz tane silahþördük. Sekiz aslan yürekli Richard!. Farklý zamanlarda dünyaya gelmiþ, farklý zamanlarda silahþörlüðe soyunmuþtuk...Elimizdeki kalemlerdi ve taþýdýðýmýz yürekti silahlarýmýz...Hatta birbirimizi çok da tanýmazdýk ama gene de selamlaþtýk bu buluþmada; tokalaþtýk. Bu, insan olmamýzýn ortak olan tek paydasýydý çünkü. Cesaretimizden dolayý seçildik, aþk yasaklý bir ülkede sevda yaþayalým diyeJ))Önce kuþandýk silahlarýmýzý, giyindik pembe renkli gömleklerimizi; sonra sevda aramaya baþladýk, adý ÝZAÞK-EDEBÝYAT olan dünyada...Tuttuðumuz savaþta kefenimiz olacaktý pembe gömleklerimiz; lakin rengi deðiþti...J))Þiirler gibi dile geldi yaþadýðýmýz aþklar; oysa istenmemiþtiJ)))

“Ne yapsaydýk?” diye düþündük biraz. Bir yolu olmalýydý elbet bunu baþarmanýn...Nerede birer sevgili bulup, Ferhatlar’ a, Þirinler’ e, Aslýlar’ a, Keremler ’e taþ çýkartan aþklar yaþayacaktýk!?

“Denize atlayalým” dedi en bilgicimiz. Hepimizi þaþýrtan bir öneriydi bu. ”Neden?” diye karþýlýk verdi adý ‘ben’ olan silahþör. ”Neden olacak?” dedi bir baþkamýz: “Galiba bir denizkýzý bulacaðýný umuyor kendince, aman ne iyi!..”J))) Dalgasýný geçmiþti aklýnca, haksýz da sayýlmazdý hani!.. “Ýlahi!.” diyerek söze karýþtý bir diðerimiz: ”Ama o erkek deðil ki!..” Yani kimimiz erkek, kimimiz diþiydi...Uyandýk!..Bu gerçeði þimdi keþfetmiþ gibi, hepimiz gülümsediJ)))Söze girmedi diðer yarýmýz, bekledi... En sonunda adý ÝZAÞK-EDEBÝYAT olan denize atlamaya karar verildi. En doðru karar bu deðildi belki!..J))Saydýk gene de sekize kadar; en son kiþi, en son rakamý söyledi..

Kimimiz su yuttu, aþk denizinde boðuldu; kimimiz vurgun yedi, yatalak oldu; kimimizin tuz yaktý tenini, kavruldu; kimimizin rengi deðiþti, soldu..Diþi olanlarý özellikle balýklar yuttu!...J))Anlayacaðýnýz hepimiz öldük, lakin gene de yaþadýk aþký...Ötekileri bilemem tabii, nasýl anlatacaklardý baþlarýndan geçen sevdalarý...Benimki mi!?J)))))

Ben, en uzak, en derin yerinde buldum sevgiliyi. Sularýn, topraðýn,
gökyüzünün en eriþilmez noktasýnda yani!..Kendi halimceydim, onu bulmadan evveli...Tutunacak bir dal, söyleyecek dizeler aradým kendime...Buldum da!..Orhan Veli’ nin þiirine misafir gittim, bir hazan ekimi:

”Bilmezdim þarkýlarýn bu kadar güzel;
Kelimelerinse kifayetsiz olduðunu
Bu derde düþmeden önce”) dedim,

Ve!...

Ahmet Arif’ le birlikte prangalar eskittim...gidemediðim yollarda, geçemediðim ovalarda, aþamadýðým daðlarda...Kalakaldým!..

Hayýr!!!

Bir ayçiçeðinin ruhuna girdim!Yar güneþti!Hep yüzümü döndüm ona doðru...Ne zaman bulutsuz bir gökyüzüyle geldiyse üstüme; sýcaklýðýnda yandým...Islatacak yaðmurlar, içimi serinletecek rüzgarlar bekledim durdum sonra...Gönderilen bir selamýn, tellerle gelen sevgi sözcüklerinin týlsýmýnda esti rüzgarlar; dalgalandým...Çisil çisil yaðdý beklediðim yaðmurlar; yýkandým, pýrýl pýrýl oldum, temizlendim, dirildim ve daha çok emdim topraðýn suyunu, havanýn karbonunu...Bu özümsemede daha yeþile çaldý yapraklarým, daha çok tohuma bindi çýtýr tohumlar...Üstüme konan kuþlarla daha çok dost oldum üstelik... Bu bana yeterdi...

Bitmedi!..

Bazen hüznü yaþadým, bulutlarla geldiðinde; boynum büktüm!..Dolu dolu bakýþlarýmla yol gözledim gün boyu...”Neresindeydi gökyüzünün, neden saklanýyordu böyle bulutlar ardýna?!..Baþka bir ayçiçeðine mi vermiþti yüreðini!?” kuþkusuna düþtüm. Onulmaz acýlar doldurdu gönlümü; acýlarýmý duysun diye türkülere büründüm...

“Tatlý dillim, güler yüzlüm,
Ey ceylan gözlüm!..
Gönlüm hep seni arýyor...
Neredesin sen!?..”

türküsünü mýrýldanýrken,

“Hasretinle yandý gönlüm,
Yandý yandý söndü gönlüm...
Evvel yükseklerden uçtu,
Düze indi þimdi gönlüm!..”

ezgisine kaydý dilim...Yarým býrakamazdým bu ezgiyi, tamamladým:

“Aramýzda karlý daðlar,
Hasretin baðrýmda kýþlar...
Baþa geldi olmaz iþler,
Hasretinle soldu gönlüm!..”

Ne yalan söyleyeyim, aðladým da biraz...

Aþk mühürlü zamandý ömür; bunu daha çok anladým. Silinmemecesine kazýndý durdu tüm çaðlara...Mevsim olsa da hazan, ben en yenisini yaþadým.”Sarý Aþk” koydum adýný; buydu bana yakýþan...Gördüm ki; efsanelere, romanlara, þiirlere, þarkýlara, türkülere sýðmayan þeydi aþk denen duygu... lakin yüreði taþýran...

Hey! Öteki yedi silahþör!..Siz buldunuz mu sevgilinizi? Dökün bakalým cümlelerinizi ÝZAÞK-EDEBÝYAT denizine; geçmeden zaman...Taþýrýn sularýný denizin...Kumlarýný sersin kýyýlara dalgalar...Bir ayak basan, bir yüzükoyun yatan olur elbet üstüne...Bir kum tanesi sokarak kalkar gider belki, yürek denen heybesine...Çoðaltmak için Ayçiçeklerini!...Ýklimlerce...
Gönüllerce...Ömürlerce...




















Resim Nuri CAN