çið düþmüþ yaprak rengiydi gözleri

belki de bir incinin izdüþümü

baktýðýmda anlayamazdým gizini

çözemezdim bilmeceyi

ya o anlatmak istemezdi

ya da ben göremezdim sevginin izini

bende sevgi çoðalýrdý baktýkça ona

onda dururdu herþey bende çoðaldýkça

verirdim almadan hiçbir þeyi

komazdý bu bana

mutlu etmek için

daha çok sevdiðimi belli etmek için

daha çok verirdim

ben verdikçe o hep alýþtý almaya

bir gün almak istedim

"ver" dedim "sende olaný da

birazýný hiç olmazsa"

"neyi verecekmiþim ki" dedi

"bende olmayan bir þeyi mi?"

bunca zaman var olduðunu sandýðým þey

aslýnda hiçbir þey

miþ

MÝÞ

yine de vazgeçmedim hemen

yine de vazgeçemedi benden ilginç

ben çið düþmüþ yaprak rengi gözlere saplandým kaldým

o vermeden almaya devam etti

sonra

bir gün aniden BÝTTÝ