Güzeldin,

Önce bu yanýn çekmiþti beni kendine, büyülü bir yaný vardý gözlerinin, bakmaktan alýkoyamazdým kendimi. Bilmezdin sana olan zaafýmý hayran hayran bakardým sana sen dostça sanýrdýn.

Saatlerce býkmadan anlatýr doðru dürüst hiçbir kelimeni dinleyemezdim bakmaktan gözlerine.
Rengi deðildi sadece güzel olan, baþka bir þeydi. Ýlk zamanlarda anlayamamýþtým ne olduðunu bunca beni çekenin. Sonra fark ettim, o Mayýs akþamýndan sonra. Iþýk saçýyorlardý. “Havai Fiþeklerim” diyordum onlara. Düþündüðüm tek þey o havai fiþekleri baþkalarýnýn da görüp görmediðiydi. Sana söylediðimde bana gülmüþtün hatta her gün ýþýðý görüp görmediðimi sorgulamaya baþlamýþtýn alay edercesine. Bir daha söylemeyeceðime söz verdim kendi kendime. En olmadýk anlarda, en zifiri karanlýkta bile görürdüm o ýþýðý. Onca korkan ben, göz göze gelmekten insanlarla, öylece korkmadan bakmýþtým gözlerine.
Nasýlsa biliyordum aþký; en delicesini yaþamýþtým bir zamanlar, ama o ýþýk, baðladý beni sana.

Öyle güzeldi ki yaþadýklarýmýz... Yaþadýðýmýz her an özeldi. Bir baþka insan oluyordum sanki, baþka bir ben vardý. Çocuksu bir yanýn vardý, hep anlatýrdýn ve hep kafamýn takýlmasýný saðlayacak noktayý son ana býrakýrdýn. Bunu özellikle son zamanlarda daha çok yapýyordun ya da ben daha fazla dikkat eder olmuþtum, bunu bilmiyordum. “Düþ Yaþam”dý yaþadýðýmýz. Gerçek yaþam hep bir yana býraktýðýmýz, unutmaya çalýþtýðýmýzdý.
Hep “ne olacaðýz?” soruna “iyi olacaðýz” derdim. Ýnanmýþ görünürdün. Belki de yalansýlara inanmak istiyordun artýk, yalansýlara tutunmak daha iyi gelebilirdi artýk, gerçeklerin tutunamayacak olduðunu bildiðinden.
Sonra nasýl olduðunu anlayamadýðým bir þekilde gerçekler karþýma çýktý, seçim yapmamý istiyordu benden. Ben seçimimi baþtan yapmýþtým ve seçtiðim düþ deðildi. Uykudan uyanmak gibi bir þeydi. Yine sen her zamanki gibiydin; ama ben düþle gerçek arasýnda gidip gelmekten yorulmuþtum. “Düþ”üne ve “Gerçek”ine belli etmemeye çalýþýrken hiçbir þeyi, yorulan ben olmuþtum ve iþin garibi ikinize de belli etmiþtim. Bir gün nihai sonuç belirdi yeniden. Gitmek istiyordun ve bu kez haklýydýn. Bana neden bu kadar çabuk kabul ettiðime dair kýzacaðýný biliyordum ama artýk mutlu edemiyordum seni ve ben yorulmuþtum. Daha uzunca bir süre bu “gel-git”e katlanabileceðimi sanmýyordum ve doðru olanýn bu olduðunu biliyordum. Zaten senden býktýðýmý sana belli edeceðimi biliyordun, sen benim artýk “kýþ aylarýnda çýkan yalancý güneþim”, “rotasýndan çýkmýþ gemimin tesadüfi kaptanýydýn”.O yüzden hayýr diyemedim sana. Söylediklerinin tümü zaten söylemek istediklerimdi ve bunu bir iki sene daha böyle sürdüremezdim, “böyle” yaþamayý sen de istemezdin. Kýrmak ve üzmek deðildi niyetim seni. Gittiðimde dönmeyeceðimi biliyordum.
Söz vermiþtim sana seni ölünceye kadar seveceðime dair ama ölünceye kadar seninle olacaðýma dair bir sözüm yoktu.
Beni seviyordun beni kimseyi sevmediðin kadar sevdiðini biliyordum. Ne kadar çok çabaladýðýný, ne kadar çok çabaladýðýmý biliyordum; ama her þeyin bir sonu vardý. Her þey aþk deðildi, gerçekler daha önemliydi. Sen önemsizsin demek istemiyorum, önemliydin, önemli olmasan hasta halimle bile gelir miydim onca yolu?
Öperken dudak acýr mý, severken hiç yürek delinir mi? Benimkiler öyleydi. Seninle olduðumuz anlarda hissettiklerim bunlardý, sensizken çok daha ötesi...
O yüzden gittim senden. Bende yaþatmaktý niyetim seni. Sensizken benimle olman... ama sensizliði yaþamamýþtým hiç. Sanki senden sonra hiç yaþamadýðým bir hayatý yaþýyor gibiyim.

Hiç 14 Þubat’ý kutlamadýk seninle. Çiçek gönderdim iþ yerine. Bir þey söylemeni beklemiyordum ama yine de istiyordum bir þey demeni, bayramda aramaný ya da... Seni aramamamý teþekkürle karþýlamayacaðýný biliyordum. Kafanýn karýþmasýný istemiyordum daha fazla, çünkü ayrýlýk fikrini kafama sokan sendin, sonra düþününce çok da fazla mantýksýz gelmedi bu bana. Darmadaðýndým çünkü. Ayný anda iki yerde birden olmam gerekiyordu ve sen daha az ilgiyi istemiyor ve hak etmiyordun da.

Þu an sensiz nasýl mýyým? Anlatsam da anlamazsýn. Þimdi sen beni sadece suçluyorsundur. Hep bende yaþayacaksýn dediðimde doðruydu. Bende yaþayacaksýn ama sensiz. Doðru olan bu.

Adýný sevdiðim derdin bana, hala adýmý seviyor musun acaba? Belki bir sürü þiir de yazmýþsýndýr yine? Ya da belki inadýndan hiçbir þey yazamamýþsýndýr?

Nasýl baþladý bendeki bu kopuþ? Bunu düþünüyorsundur sýkça. Düþünme. Beni artýk düþünme. At aklýndan beni. Ben ait olduðum yerdeyim ve bu senin yanýn deðil. Acý da olsa bu böyle. Unut beni çünkü benim yapmak istediðim bu.

Telefonda bana “seni çok sevdim ve seni hep kýrgýn seveceðim” dedin. Hep yapacaklarýný demiþ ve dediklerini yapmýþsýndýr. Bana karþý zaafýn olduðunu bildiðimden bazen kýzgýn olduðun zamanlarda yapamayacaðýn þeyleri de dediðini bilirim bu seferki gerçekten yapacaðýndý belki de. Bu kýrgýnlýk sevgine baskýn gelebilirdi, ama ben her þeyi göze almýþtým ve geri dönüþü yoktu. Aslýnda geri dönüþlü bir þey olmalýydý çünkü son sabah polis bile ceza yazmýþtý telefonda “olmuyor” diye konuþurken. Bu bir sene içersinde ilk kez olan bir þeydi. Araba kullanýrken yüzlerce saat telefonda konuþtuðumuz halde ilk kez polis ceza yazýyordu. Bu bir iþaretti belki ama anlamazlýktan geldim.
Þimdi senin hep kýzdýðýn gibi –rahat adamým ya- düþünmemeye çalýþýyorum seni ve olanca gücümle iþime verdim kendimi. Dedim ya, ben olmam gereken yerdeyim, bunu yineliyorum kendime ve bir çok þeyde hatýrladýðým halde, düþünmemeye çalýþýyorum seni.
Mutlu muyum bilmem ama olmam gereken yerde olduðum için mutsuz deðilim.
Sen de mutlu ol ve gözündeki o ýþýðý hiç kaybetme m.k.
“Sen olmadan o ýþýk yoktu senden baþka kimse görmedi ve görmeyecek ve belki sen bile bir daha görmeyeceksin” dediðini duyar gibiyim. Benden baþka kimsenin görmesini istemiyorum zaten. Egoistçe bir þey bu evet ve biliyorum ki görmeyecek de... O ýþýðý görmesem bile benim için sakla m.k.
Bir gün geleceðim diyeceðimi sanma.
Hoþça kal m.k.

Þu an adýmý sevip sevmediðini bilmeyen a.s.


Renkli gözlerinden bakarken hayata
Þimdi hatamýn cezasýný çekiyorum
Baþrol oyuncusu olduðum siyah beyaz bir filmi
Seyirci koltuðundan seyrediyorum

Seni sende öldürdükten sonra
Sana bende yaþayacaðýný söylüyorum
Onca yapamayacaklarýmý vaat ettiðim için sana
Ömrümde ilk kez adamlýðýmdan utanýyorum.