Soðuk ve ýslak bir akþam,
Köþede belirdi, bir garip adam.
Her yaný kaplýydý, keder ve de gam.
Sanki yaþamýyordu, bu garip adam.
Baþýný kaldýrdý,
Ardýna son bir umutla baktý.
Belki, artýk farkýndaydý.
Belki de bu akþam,
Bakmaktaydý bir sona.
Baþýný çevirdi,
Çevreyi süzdü.
Ve birden topraða düþtü.
Ansýzýn oada yýðýlýp kaldý.
Sabah çöpçüler sokaða daldý,
Baktýlar, bir aðacýn altý,
Mahþer kalabalýðý.
Meraklý bir çöpçü, aradan baktý.
Bir garip adam ortalýktaydý.
Kalabalýk grup, uðuldaþýrken,
Belirdi köþeden
Savcýyla, polis.
Soðuk gecenin, ayaz sabahý,
Yardýlar o mahþeri kalabalýðý.
Yerde yatýyordu, garip bir adam.
Gözleri açýk, göðe bakarken,
Yüzünde sanki bir tebessüm vardý.
Bir elinde sýmsýký tutupta býrakmadýðý,
Kardelen demeti,
Ama çarpmamaktaydý, o kýrgýn kalbi.
Savcý þaþýrdý, polise baktý.
Polis þaþkýndý, garibe baktý.
Aniden, bir siren sesi,
Kapladý, o ayaz caddeyi.
Peþinden, ambulans ve TV ler geldi.
Ortalýk birden haraketlendi.
Halbuki, o þimdi,
Biraz yukardan,
Bakmaktaydý yeni bir mekandan.
Uðuldaþan kalabalýða,
Koþuþturan habercilere,
Sedyeye koyulan yorgun bedenine,
Ve köþedeki kafede,
Sevgilisi için aldýðý kardelen demetiyle,
Bekleyen genç bir sevgiliye.
Bakýyor, yeni bir sevgililer gününde,
Yaþamýn son bulup, sonsuzluða göçtüðü yere,
Tüm umutlarýnýn tükendiði gece.
Ve son birkez baktý, göklerden yere,
Gelmeyen sevgiliye aldýðý kardelen demetiyle
Yorgun bedeni yatmaktaydý sedyede.
Mýrýldandý dudaklarý sessizce,
Elveda sana, artýk elveda...
Merhaba , yeni baþlayan sonsuzluðuma,
Merhaba...

14.02.2003 Ankara 05.00
Tayfun Serdar KALYONCU