Duygu, hayal ve düþüncelerin bir düzene baðlý olarak, çekici bir dil ve ahenkli mýsralar içinde aktarýlmasýna þiir denir.
Þiir, nazmýn üstün bir zevk, düþünce ve idrak süzgecinden geçirilmiþ halidir. Ýnsan duygularý ile ilgilidir þiir. Çünkü insan, duygu yüklü bir varlýktýr. Bazen güler, bazen, aðlar, bazen hüzünlüdür, bazen neþeli… Her hali yaþar insan…
Burada, “Þiir nedir?” sorusunu sormak gerekir. Bunca yýldýr birçok sanatçý, düþünür þiiri anlatmaya, onun tanýmýný yapmaya çalýþmýþlardýr. Ama gelin görün ki þiirin ne tam bir tanýmý yapýlmýþtýr; ne de tam bir açýklamasý olmuþtur.
Herkes kendine göre bir þeyler söylemiþtir. Bir þeyler anlatmýþtýr. Hepsinin de doðruluk payý yüksek olmuþtur. Çünkü þiir hepsidir. Çünkü þiir her þeydir. Onu anlatmak, ne kelimelere, ne kitaplara, ne de duygulara sýðmaktadýr. Derya gibidir þiir… Umman gibidir…
Peki, hiç merak ettiniz mi “Ýnsan olarak þiir yazmayan var mýdýr bu dünyada” diye? Mutlaka her insan bir iki satýr, bir iki dize söyleyip yazmýþtýr. Þiir yazmayan insan yoktur diye düþünüyorum. Çünkü insan duygularýný bir inci kolyesi gibi art arda sýralar ve onlarý düzenli ve ahenkli bir þekilde bir araya getirir. Sonrasýnda þiir dediðimiz hayat iksiri ortaya çýkar.
Kýbrýs Türk Devlet Tiyatrolarý Sanatçýsý Cevahir Caþgir de duygu ve düþüncelerini dizelere dökmüþ, onlara þiir olarak hayat vermiþ bir sanatçýmýz:
Günaydýn
Bir rüya kadar yakýndým sana
Gördün mü?
Ve beni gecenin köründe,
Uykunun en derininde,
Bir düþte,
Bir düþüþte,
Orta yerimden böldün mü?
Kime anlatýrsan anlat
Hayra yorar mý ki beni?
Uyanmak lazýmdý...
Uyandýn
Cevahir Caþgir, 2009 yýlýnda Hacettepe Üniversitesi Devlet Konservatuvarý Tiyatro Bölümü’nden mezun oldu. Mezun olduktan sonra Kýbrýs Türk Devlet Tiyatrolarý’na girerek sözleþmeli oyuncu olarak görev yapmaya baþladý.
Caþgir, her ne kadar bir tiyatro sanatçýsý ise de onun edebiyat yönü de çok kuvvetlidir. Þiiri çok seven Caþgir, daha ortaokul ve lise yýllarýnda þiir okumaya baþlamýþ, küçük yaþlarda þiirle tanýþmýþ ve þiiri bir tutku haline getirerek þiirler yazmaya baþlamýþtýr.
Þöyle diyor Cevahir Caþgir:
“Birbirimizden aldýðýmýz, ya da birbirimizden çaldýðýmýz hayallerimizi hangimiz hangimizin yüzüne vurmaya; ya da söylemeye cesaret edebildi ki?
Hep baþkalarýnýn uçurumlarýna gelip, intihara yeltenmedik mi, tutsunlar diye bizi?
Kimse kimsede ölmeyi gerçekten istemedi ki! Ölmek isteyen kendi uçurumundan atlardý çünkü...
Yapamadýk... Þiir yazdýk yüzsüzce... Yaþamayý çok sevdiðimizden, Bir de -çok- sevdiðimizden...”
     Cevahir Caþgir, þiirlerini “100süz Þiirlerim” adýný verdiði kitabýnda toplayarak yayýnladý. Dorlion Yayýnlarý arasýnda çýkan kitap 112 sayfadan oluþuyor.
     Kitap, 1000 adet basýlmýþ olup D&R , N11, Ýnsancýl Kitap, Kitap Yurdu gibi yayýn kuruluþlarýnda ve bu yayýn kuruluþlarýnýn online satýþ sitelerinde satýþa sunulmaktadýr.
Þair Cevahir Caþgir, eser için þunlarý dile getiriyor: “Kadýn ya da erkek, hangi tarafta olursa olsun insan her þeyi yüzsüzce yaþamak ister. Bencillik, en çok da aþký yaþarken kök salar hücrelerimize. Benliðimizi sarar ve ondan çok kendimiz için sevdiðimiz, ondan çok kendimiz için mutlu olmak istediðimiz ve her þeyi -çokça- istediðimiz yegâne duygudur aþk. Yüzsüzce sevilmek isteriz. Düþünmeden, sormadan sorgulamadan da severiz zaten. Kiþiliksizdir, kimliksizdir, yüzsüzdür aþk.
Ben bir kadýn olarak aþkýn yüzsüzce yaþandýðý ve yüzsüz bedenlerde var etmeye çalýþtým þiirleri.
Acý oldu, gözyaþý oldu, tutku oldu, ihanet oldu aþk oldu; Þiir oldular. Yüzsüzce...”
Kitapta yer alan þiirler, genelde aþký, sevgiyi, insanlýðý ve insan olmayý anlatýyor. Ýnsan olup da hangimiz sevmedik ki? Tertemiz duygularý hangimiz beslemedik ki? Ýnsana olan, hayata olan, doðaya olan tutkularýmýzý hangimiz dile getirmedik ki?
Sevgi, aþk, insan olabilmenin ilk þartý deðil mi? Yüreðinde sevgi taþýmayanlara kim insan diyebilir ki? Ýþte Caþgir’in dizelerinde bu duygular en güzel bir þekilde hayat buluyor ve insana insan olduðunu, insan kalmayý bir kez daha öðretiyor:
DEMLENDÝM
Ne güzel bekledim seni
Dinlendim...
Demlendim...
Bir þarap gibi;
Öfkeliysen dibine kadar,
Mutluysan yeteri kadar,
Aþkla tutuþunca sabaha kadar,
Eþlik etmek için sana...
Ne güzel bekledim seni,
Tozlu raflarýnda geçmiþimin...
Bilirsin herkes anlamaz þaraptan.
Ve ben seni,
Bir kadehte gördüm göreli can gibi,
Söyle sevgilim,
Þimdi daha anlamlý ne olabilir ki,
Birlikte "yaþamaktan”
Hayat, yaþamýmýz boyunca bizi adeta deneyerek bir süzgeçten geçiriyor. Bizi her defasýnda sýnavdan geçiriyor hayat. Kimilerimiz baþarýlý olurken, kimilerimiz tutunamýyor bu hayata. Kadýn olsun, erkek olsun, herkes feleðin çemberinden geçiyor adeta. Bu çemberden geçerken de insanýn tutunduðu tek dal sevgi olmuyor mu? Ve bu sevgi karþýsýnda her ne olursa olsun insan yüzsüzleþmiyor mu?
(S)ÜZÜLMEK          
Ben de yaðmur oldum bir cama vurdum
Öyle yorgundum ki dinince,
Süzülemedim
Ben de aþýk oldum bir cana vurdum
Öyle yorgundum ki bitince,
Üzülemedim”
“100süz Þiirlerim”e online satýþ üzerinden sahip olabilirsiniz. Geliþmelerden haberdar olmak, fikir ve görüþ bildirmek için Facebook üzerinden 100süz Þiirlerim sayfasýný takip edebilir, yine sayfa üzerinden verilen sitelerden satýn alma iþlemini gerçekleþtirebilirsiniz.
Edebiyatýmýza, þiirimize “100süz Þiirlerim” ile bir soluk, bir nefes veren Cevahir Caþgir’i kutluyor, baþarýlarýnýn devamýný diliyoruz. Kendisinden daha nice þiirler, kitaplar bekliyoruz.
     “100süz Þiirlerim”i okumanýz dileklerimle þiir dolu günler diliyorum…