Ben düþünmekten yoruldum, benim yerime de düþünür müsün? Benim yerime ilgilenir misin insanlarla, yalanla, ihanetle, yâlnýzlýkla...? Geceleri birdenbire bastýran saðanak yaðýþlý korkularý alýr mýsýn yamacýmdan? Gündüz gözüyle sevemiyorum kimseyi. Yüreðimdeki bu düðümü çözebilir misin?

Giderek yaklaþýyor ve çoðalýyor sorular. Bir cümlenin içinde virgül olmayý beklerken, nedendir bu noktalarýn kelimelerime yaptýðý tecavüz? Beni bu saldýrýlara karþý koruyabilir misin? Korktuðumun farkýndayým, bu yüzden konuþmuyorum. Küçük bir çocuðun, hiç bilmediði bir þehirde kayboluþunu ve bir köþede kývrýlarak sessizce aðlayýþýný yaþýyorum sanki. Tek farkýmýz, ben bildiðim bir þehirde kayboldum ve gözyaþlarýnýn asil olduðunu bilmeyen insanlarýn arasýnda aðlamaya çalýþýyorum. Bu çabam da sonuçsuz kalacak, biliyorum. Beni benim yerime baðýþlar mýsýn?

Oysa, garipliðimi sudan sebeplerle süslemeyin dedim. Sevecekseniz yýpratmadan, acýtmadan ve okþayarak sevin dedim. Ellerimin küçüklüðü çocukluðumdan kalma, saçlarýmýn daðýnýklýðý rüzgârdan, beni rüküþ oyunlarýnýzýn içine almayýn, oynayamam dedim. Çok sonralarý farkettim kendi kendime konuþtuðumu. Beni deli sanacaklar. Ya da sanmayacaklar, delilik bu...! Benim adýma saklayabilir misin isyanlarýmý özenle? Çýðlýðýmý tutar mýsýn düþmesin yere? Bir gün, iþime yarayabilirler.

Yaðmur yaðýyor. Biraz sonra bütün çýplaklýðýmý giyinip, çocukluðumla ona gideceðiz. Belki ýslandýðýmda kaybolacak bu buruk gülümsemeler. Belki unutacaðým incindiðimi. Yüreðimin aðrýyan yanlarýný belki söküp atacaðým, açlýktan aðzý kokan sokak köpeklerine. Kollarýmý gökyüzüne kaldýrýp, þarkýlar söyleyeceðim belki, þarkýlarým yaðmura .. Olur da bana bir þey olursa, þarkýlarýmý sahiplenir misin?

Kýrgýným, çok yorgunum. Yanýyor bir yerlerde, derinlerde gönlüm..Geçtiðim yollarda býraktým sözlerimi ya da býrakmak zorunda kaldým, emin olamýyorum. Gidenlerin geride býraktýklarý gözü yaþlý ayak izlerini sayarken üzerime giydirilmiþ olabilir suskunluklar..Yoksa ben de bilirdim, güneþin izniyle aldýðým gülüþleri her daim dudaklara yapýþtýrmayý. Yaþým kadar geçtim hayattan ve sevdadan ve ayrýlýklardan...ve artýk ben de korkuyorum herkes gibi, senin gibi sevmekten. Canýmý acýtmadan üzerimden alabilir misin bu korkularý..? Kýrgýnlýklarýmý kazýyarak beni aþk’la barýþtýrabilir misin yeniden..? Ben senin bir zaman dokunduðun kadýndým. Neden sessizce gittiðini, konuþmaya gerek kalmadan gözlerinle anlatabilir misin..?

Bütün bunlarý yapabilecek kadar yürekli misin bilmiyorum. Cesaret sadece güç gösterisi deðildir çünkü. Þimdi, þimdi yaþadýðýn yerde kal ve sakýn konuþma. Ceplerinde biriktirdiðin bozukluk seviþmelerden biri deðilim ben. Ya da sisli bir havada görmeden yanlýþlýkla çarptýðýn biri hiç deðil..Bunun ne olduðunu, ne anlama geldiðini anlayabilir misin..?

Tedavülden kalkýyor zamanla bütün sorular ve kaybolup gidiyor uzayýn derin boþluðunda, kimse üzerine alýnmadan.Suskunluðunu ve cevap veremeyiþlerini, çocuk ruhunun bastýrýlmýþ serseriliðine veriyorum. Daha zamanýn var, elbet bir gün sende öðreneceksin konuþmayý. Beden unutsa bile yürek unutmaz yaþadýklarýný..Bunu o garip gönlüne öðretebilir misin...?

Ama biliyorum..Benim yerime yapamayacaðýn þeylerde var. Benim için sevemezsin þiiri, müziði, aþký ve ben’i...Yüreðimin çýldýrtan iyimserliði neleri yapabileceðini merak etse de, kýrgýnlýklarým beynimi uyuþturup gururumun yüzeyde olmasý için direniyor. Bu yüzden ne sesime, ne yoluma, ne de sohbetime düþme..En azýndan...en azýndan bunlarý benim için yapar mýsýn..?