ï¿½zEdebiyat - pelin onay - kï¿½rï¿½ldï¿½m aï¿½k'a ama onun haberi yok

Biliyorum, konuþacak bir þeyimiz kalmadý, paylaþacak hiçbir þeyimiz yok ortada. Yine de yüreðimden, gücümün yettiði yere kadar sana sesleniyorum, seninle konuþuyorum. Bugün sana olan kýrgýnlýðýmý rafa kaldýrdým, sevgimi aldým avuçlarýmýn arasýna, ona sýðýnýyorum. Cümlelerimi kýsalttým, kelimelerim buruk, gülüþlerim istenmeyen evlat dudaklarýmda. Bir ihtimal geliþine sýðýndýðýmý farkettiysem de, engel olmadým gurursuz ama umutlu ve sabýrlý hasretine. Anlýk hayaller anlýk mutluluklara gebe kalýyor..bugün gönlümü hoþ tutmak istiyorum...imkansýz olan her rüyaya inanasým geliyor. Bir çocuk gibi, isteklerimi bastýramýyorum. Çalmayan telefonuma elim gidiyor, sana hala bende olduðunu ýsrarla yazmaya çalýþýyorum. Bende olan seni hiç kýrmadým, deðiþtirmedim ve hep korudum desem de, sendeki benin nasýl olduðunu, gülüp gülmediðini, anlamsýz bir sýkýntýyla merak ediyorum. Ýçimdeki güzelliðine inanýp inanmamaný artýk umursamýyorum..!

Bulutlar yaðmurunu toprakla öpüþtürebilseydi bugün, bana o verdiðin ama tutmadýðýn sözünü sahiplenerek, dans edebilirdim ýslaklýðýma aldýrmadan. Ki aslýnda ýslanan sadece yüreðim olurdu, bedenim deðil...Üþüyorum, bu üþüme yalnýzlýðýmdan geliyor ve sarýyor her tarafýmý. Tutunabileceðim hiçbir güzellik yok, hatýrlamaktan usanmayacaðým anýlarým dýþýnda. Isýnabilmek için onlara sarýlýyorum. Anlamsýz ve cevapsýz sorular hýnzýrca sýrýtýyor, ben görmemeye çalýþýyorum.

Düþler uzak gibi görünüyordu ama yakýndý. Belki de görmeyi istemek gerekiyordu. Gözlerini aç desem kapatacaksýn ama kapatma gözlerini..! Biliyorum levrekler derinlerde ve dalgalý denizlerde yaþar. Levrekler uzak bir düþ gibi zor yakalanýr. Ama sen becerirsin düþleri yakalamayý, derinlere dalmayý, uzaklara kavuþmayý..Sahi, becerebilir misin..?

Kendime bir demet papatya aldým ama bakmadým falýma. Gözlerimi geliþlere verdim, gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiþ, kafayý bulunca itiraf etti sonunda. Düþüncelerim gururlu, hayallerim ve sevdam deðil. Gelseydin; kendimi unutup sana akacaktým, susturacaktým içindeki isyaný, kavgalarýn ortasýnda bir güneþ gibi doðup ýsýtacaktým yüreðini, sevinçten aðlayacaktým bu defa, mutluyken hemen sarhoþ oluþum gibi, dokunacaktým, kusacaktým birikmiþliðimi, hasretimi ama gelmedin, gelmezdin, gelmeye hiç de niyetin yoktu aslýnda. Kendimi kandýrdýðýmý anladýðýmda, aðlýyordum...

Eskiden kimi þarkýlarýn ne kadar anlamlý olduðunu düþünürken, þimdi ayrýlýðýn ardýndan çalýnan her þarký umutsuzluðumu ve sevgimi anlatýyormuþ gibi geliyor. Sevdiðim ne çok þarký varmýþ, bunu senin gidiþin gösterdi bana. Her þarkýda sen varsýn, her yerde, her gördüðüm insanda, denizde, gecede, uykumda...Nasýl beceriyorsun her yerde olabilmeyi. Bu bir marifetse eðer, niye benim yanýmda deðilsin ki...?

Göz yaþlarým asilliðini yitiriyor ve yenik düþüyorum sevdana. Gittin..belki de hiç gelmemiþtin, ben geldiðini sandým. Ayak uyduramadým yorgunluðuna. Dudaklarýna, düþlerindeki öpüþü konduramadým. Kimi zaman bir çocuk oldum gülüþlerinde þýmaran, kimi zaman bir kadýn dokunuþlarýnda kendini bulan. Ama en çok da imkansýzýn oldum, hýrçýnlýðýn, yirmi yaþýn, gecikmiþliðin...Her geliþimde bir kez daha gönderdiðin oldum. Ýnanamadýðýn, yenemediðin, üzerinden atlayamadýðýn korkularýn oldum. Aðladýðýn, baðýrdýðýn ya da sustuðun isyanýn oldum. Aþk pazarýnda harcadýðýn mevsimler oldum, sessizce boþalan gözyaþlarýn,birikmiþliðin oldum. Son ses dinlediðin bir þarkýnýn nakaratý oldum, dilinin ucuna gelip de söyleyemediðin kelimeler, ister istemez yaþadýðýn talihsizlikler oldum. Yüreðindeki kadýn ben olmak isterken, yüreðine sýðýnan ve tozlanacak olan bir aný oldum. Hak etmediklerin, artýk yeter dediklerin ve herþeyin olmak isterken belki de hiçbir þeyin oldum. Söylesene, ben gerçekte senin neyin oldum...? Sesin hep uzaklarý çaðýrýyordu, ben üstüme alýndým, sana geldim. Bilseydim, bana ait olmayan bir sesleniþi sahiplenir miydim..? Þimdi bir mevsimlik aþk kaldý avuçlarýmda. Sadece bir mevsim yaþanan ama bir ömür gibi gelen aþk...Kalbime henüz söylemedim gittiðini. Öðrenirse onun da acý çekmesinden korkuyorum. Seni hala benimle biliyor ve seviyor ama ben kalbime ilk defa yalan söylüyorum.

Gittin...sevdamýn öksüzlüðüne alýþabilirim belki ama sesinin uzak yollarýn sonunda olmasý acýtýyor içimi. Suskunluðun en büyük silahýndý, suskunluðunla vurdun beni. Ben alýþkýným kendi yaralarýmý kendim sarmaya. Asýl acý olan ve kanatan unutulmak aslýnda. Söylesene, unutulmak kime yakýþýyor..? Unutan sen olsan da, sana bile yakýþmýyor..Merak etme, üstüne giydirmedim bu duyguyu, unutulmayan olmak sende daha güzel duruyor. Görüyorsun iþte, aþka ve sana ihanet etmiyorum ben, ki kýrgýnlýðým aþka.Sen üstüne alýndýn...Bir sonbahar’da, güneþ hala daha ýsýtýrken bedenimi seni çýkarttý karþýma. Sen “bitti” dediðinde yaðmur yaðýyordu, aþkýn caný sýkýldý, seni aldý...