Mahçup hissediyorum kendimi sana karþý sevgilim,
Her elime alýþýmda telefonu vazgeçiyorum numaraný çevirmekten
Kulak memelerim kýzarýyor söyleyeceklerimi düþünürken
Söz arýyorum, en doðrusu hangisi seçemiyorum, saçmalýyorum..
Ýçinde yüzdüðüm bi matrix ve debelendikçe her yerime bulaþan sývýsý gibi
Sözcüklerin arasýnda kaybolan duygularýmýn esamesi okunamýyor bu yüzden,
Ben de buradayým heeyy, diyen bi yürek var ama duyulmuyor ki sesi
Ürkmüþ hayvanýn nefesi gibi içten ve hýrýltýlý geliyor onun da sesi,
Boðazýmýn boðumlarýndaki düðümlere takýlýp düþüyor sözcükler
Ve bitürlü seni seviyorum diyemiyorum anasýný satayým..
Aþk, dilimin basiretini baðlayan görünmez bir ip olsa gerek,
Konuþmaya çalýþtýkça saçmalayan, kelimeleri birbirine karýþtýran
Her þeyi elime yüzüme bulaþtýran lanet olasý bir halüsinasyon görüyorum,
Kurtulmak istiyorum bu durumdan, yardým et sevgilim
Tut elimden, uzat elini michelangelo’nun tablosundaki gibi..

Ulaþ Tuzak