Hayatýmýzda belli insanlar vardýr, onlar özel insanlardýr. Sevmeyi size onlar öðretir, gülmeyi, aðlamayý, paylaþmayý, hata yapýnca af dilemeyi. Onlar ki sizi siz yapan yegâne insanlardýr. Hayat boyunca yorulmadan dururlar yanýnýzda. Hiç eksik etmezler desteklerini. Öyle sýký sararlar ki sizi siz bile þaþýrýrsýnýz. Bu nasýl özverili, derin bir sevgidir diye düþünürsünüz.

Sonra baþlar hayat yolculuðu… Onlar olmadan yürümeye çalýþýrsýnýz. Önce düz bir çizgi gibidir, düþmek yok, sendelemek hiç yok. Büyük bir özgüvenle yürürken birden takýlýverir ayaðýnýz. Baþladýnýz mý sendelemeye gerisi hiç bekletmeden gelmeye baþlar. Ýlk kez takýldýðýnda ayaðýnýz çok daha güçlü bir þekilde ayaða kalkarsýnýz, belki de ilk hatada takýlýr düþer ve kalkamazsýnýz. Ýþte bu gibi durumlarda koþarak onlara gideriz, sarýlýr aðlar, af diler, tavsiye isteriz. Bize doðru yolu göster deriz. Anlamasýný bekleriz, saygý duymasýný her þeye raðmen sevmesini. Her durumda bize destek olmalarýný…

Bizleri bu kadar çok sevmelerine raðmen bizler onlara baðýrýr, onlarý kýrar ve üzeriz. Bazen de alýr baþýmýzý gideriz onlarýn olmadýðý hayatlara. Karþý olduklarýný, üzüleceklerini bile bile vazgeçeriz onlardan, bazen aramayýz da.

Oysa onlar hep bekler bizi. Her durumda affetmeye hazýr durumda. Kapýlarý hiç kapanmamýþtýr bizlere. Elbet geleceðizdir ve onlara öyle içten sarýlacaðýz ki annem ve babam diyerek. Gözlerimiz kavuþtuðunda konuþmamýza bile gerek kalmayacak. Çünkü onlar bizi öylesine candan seviyorlar. Hiç bir þey, hiçbir hatamýz onlarý bizlerden vazgeçiremez. Anne ve baba olmak öyle sanrýlý öyle sancýlý ama öyle güzel bir þeydir ki onlar için. Evlat demek hayat demektir onlar için. Biz olmadan uyuyamazlar bile.

Öyle güzel insandýrlar ki onlar. Annedir o candýr, babadýr o aþktýr. Her sorunun içinden çözümü bulan, her zorluðu aþan, her durumda elimizi tutan ve bu elleri hiç býrakmayacak olan, hani derler ya gerektiðinde canlarýný verebilecek, aðladýðýmýzda bizden daha çok aðlayan, güldüðümüzde daha çok gülmemiz için uðraþ veren, sevmenin ne demek olduðunu öðreten yüce insanlar, iyi ki sizler bizim yanýmýzdasýnýz. Onlar bizim daimi hayat ortaðýmýz. Bir gün deðil anne ve babanýn günü, her daim her an… Hayatýmýzdan hiç eksilmeyin…

Kötü Ýçerik Bildir
Gerekçe: Okumuþ olduðunuz metnin ÝzEdebiyat Yayýn Ýlkelerine aykýrý içerik barýndýrdýðýný ya da baþka bir sorun içerdiðini düþünüyorsanýz lütfen bize bildirin. Bildiriminiz anonim tutulacaktýr ve en kýsa zamanda editörlerce incelenecektir.

Söyleyeceklerim var! Bu yazýda yazanlara katýlýyor musunuz? Eklemek istediðiniz bir þey var mý? Katýlmadýðýnýz, beðenmediðiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düþündüðünüz bilgiler mi içeriyor? Yazýlarý yorumlayabilmek için üye olmalýsýnýz. Neden mi? Ýnanýyoruz ki, yüreklerini ve düþüncelerini çekinmeden okurlarýna açan yazarlarýmýz, yazýlarý hakkýnda fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloða geçebilmeliler. Daha önceden kayýt olduysanýz, burayý týklayýn.

 

---

ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.

---

Yazarýn sevgi ve aþk kümesinde bulunan diðer yazýlarý...
	Baba Demek Can Demek Babaannem Aþk ile Mantýk Sevgi Dediðimiz Þey Aþkýn Araf Zamaný
Yazarýn deneme ana kümesinde bulunan diðer yazýlarý...
	Bir Göç Var Rumeli'den
Yazarýn diðer ana kümelerde yazmýþ olduðu yazýlar...
	Bazen [Þiir]