Bir su misali akýyor ömrüm saf ve temiz.Su çatlak bardakta durmayý sevmez.Nerde bir çatlak görse oradan sýzýp gitmek ister .Biz su gibi olamýyoruz iþte.Farkýmýz bu .. Bulduðumuz çatlaðý onarýyoruz.Kaçmýyoruz..Su gibi gelip koskoca bir duvarý yýkmýyoruz.Sel olup canlar almýyoruz,yaðmur olup yaðmýyoruz,musluk olup akmýyoruz.Biz su gibi saf,temiz ve acýmasýz olamýyoruz..
Belki su gibi ferahlatamýyoruz ama içimizi yakan onca acýyý,evimizi yakan onca alevi suyla söndürüyoruz.Ateþin suya olan aþkýdýr bu.Yýllar önce birbirlerine sevdalanmýþlar.Bu sevda yýllarca sürmüþ ama ateþle barut yan yana olmaz derler..Bunlarda yan yana kalamadýlar zaten.Ateþin yaktýðýný su söndürmüþ,Suyun filizlendirdiðini,ateþ yakýp kül etmiþ.Aralarý bu yüzden çok bozulmuþ.Yýllar sonra ateþ ile su bir daðda karþýlaþmýþlar.Birtanesi daðý simsiyah dumanlara boðmuþ,daðý cayýr cayr yakýyorken,Diðeri ise topraðýn altýnda bulunan pýnarlarda ilerleyip,gizli gizli yükseliyormuþ.Daha birbirlerini görmeden anlamþlar burada bir eski sevdanýn aðladýðýný.Ateþe suyun serinliði vurmuþ,suya ise ateþi sýcaklýðý..Yine eskisi gibi sevdalanmýþlar birbirlerine.Ama karþýlaþmaktan çekiniyorlarmýþ,çünkü birbirlerini kýrmaktan korkuyorlarmýþ.Neyseki gururlarýný yenip,birbirlerinin karþýlarýna çýkacak cesareti toplamýþlar.Birbirlerini gördükleri iþte o anda ikisi birden ''seni seviyorum'' diye haykýrmýþlar.Fakat kader bu ya o anda yaðan yaðmur; ateþi söndürmeye,suyu ise göle çevirmeye yetmiþ.Ýkiside çok piþman olmuþtu ama nafile.Bir daha birbirlerini göremeyeceklerdi.O zamanda sonra ateþle su iki ayrý kutup gibi görünsede..yakmak ateþin ruhunda,söndürmek ise suyun doðasýnda var olmuþ.Bunu kimse deðiþtirememiþ.Hep karþýlaþmýþlar ama hiçbir araya gelememiþler.Ateþin olduðu yerde su,suyun olduðu yerd ateþ belirmiþ ve bu görüþme ikisinede yetmiþ..