Köyün giriþinde köpek havlamalarýný duydu. Eve zor attý kendini, içi üþümüþtü ve terliydi. Kulaðýnýn arkasýndan bir ses iþitti. Ýrkildi, korktu adeta.
"Dur, kahpenin dölü! Sakýn Kýmýldama!"
Donakaldý Sultan. Gecenin bir vaktinde bu seste neyin nesiydi böyle? Ýçindeki korkunun sebepsiz olmadýðýný þimdi daha iyi anlýyordu. Sesin geldiði yöne bakýnca, baþlarýný poþuyla kapatmýþ, iki adamla göz göze geldi. Adamlar silahlýydý, silahlarýn namlusu kardeþlerine çevrilmiþti. Bir el Sultan"ýn saçýna dolandý, çekti onu. Yere kapaklandý Sultan. Bu Caferden baþkasý olamazdý. Ama bilmiyordu Sultan.
"Çabuk söyle?" diye baðýrdý. "Baban olacak katil nerede?"
"Vallahi bilmiyorum." Sesi aðlamaklý ve titrekti.
"Çabuk söyle Kýz, sana soruyorum: Babaný, o korkak adamý nereye sakladýnýz?" Tehditlerine devam ediyordu. "Ýnsan hesaplaþmadan korkar mý hiç? Öldürmek varsa, ölüm de var!"
Hýncýný yerde yatmakta olan Sultandan çýkarýyordu, attýðý sert bir tekmelerle. Tekmeler birbirini izliyordu. Kendini kaybetmiþ gibiydi. Poþusu kayýp düþünce, yüzü açýkta kaldý Cafer"in. Sultan þimdi durumu sezinlemiþti; Husonun öcünü almaya gelmiþlerdi demek ki. Evet ama Ahmet Husonun oðlu deðil miydi? O neden gelmemiþti, babasýnýn öcünü almaya. Doðruydu demek, Ahmet seviyordu Sultan"ý. Hem de sevdiði kýzýn babasýný öldüremeyecek kadar çok seviyordu...

Bunlarý düþünürken Sultan, rahatladý, yediði tekmelerin acýsýný bile unutuverdi. Ahmet"in varlýðý ona güç veriyordu. Sevgisi her þeye bedeldi. Cafer gözlerini yerdeki Sultan"a dikmiþti. Tüm güzelliðini keþfetti birden onun. Dokunmak istedi. Ýzin vermedi Sultan. Cafer oracýkta aklýna gelen planý uygulamaya soktu hemen. Sultan"ý kaçýracak ve alýkoyacaktý onu! Bir taþla iki kuþ vurmuþ olacaktý böylelikle... Hem amcasýnýn intikamýný alacak, hem de cinsel açlýðýný giderecek, Sultan"ý kirletecekti. Olayý duyan Meme emmiye inmeler gelecek sonra da ölüp gidecekti kahrýndan...

Yanýndaki adamýna bir þeyler fýsýldadýktan sonra, çocuklarýn ellerini arkadan iple baðlayýp, yan odaya kilitlediler; "sessiz" olmalarýný buyurdu Cafer ve adamý.
Sultan"ý bir güzel baðlayýp, sürükleyerek dýþarý çýkardýlar. Atýnýn terkine bindiren Cafer, "Bu gece bize lazýmsýn sen." diyordu.
Atlarýna atladýklarý gibi, karanlýða karýþtýlar. Cafer bir eliyle atýnýn terkindeki Sultan"ý tutuyordu. Kaçýp kurtulsun istemiyordu çünkü... Atlar hýzlandýkça gecenin soðuk ayazý, yüzlerine çarpar olmuþtu. Sultan"ý nereye götüreceðini düþünüyordu Cafer. Birden aklýna çardak geldi.
"Atýný çardaða doðru sür " dedi adamýna.

Çardak saman yýðýnlarýyla doluydu, boþtu, üstelik kimsecikler gelemezdi bu saatte yanlarýna... Kahkaha attý, kahkahasý karanlýða karýþýp kaybolup gitti.

Sultan uyanýktý, soðuk ayaz onu kendine getirtmiþti, anne ve babasýný düþünüyordu, soðuðu boþ vermiþti. Þayet eve gelmiþlerse, kardeþlerinin baðýný çoktan çözüp, kurtarmýþlardýr. Rahatladý. Ardýndan kendisini arayacaklardý nasýlsa. Belki de çýkmýþlardýr bile aramaya.
Çardaða vardýklarýnda Cafer, atýn terkindeki Sultan"ý saman yýðýnýn üzerine attý, samanlarýn üzerinden kayarak düþen Sultan, baþýný sertçe bir yere çarptý. Bayýlmýþtý, sessizce atýyordu yüreði. Belli belirsiz nefes alýyordu.

Cafer korkmuþtu."Öldü mü yoksa?" dedi telaþla. "Hele bir göz at þuna."
Adamý eðildi yere, baþýný göðsüne dayadý Sultan"ýn. Bir kaç kez dinledi. Ýyice emin olduktan sonra;
"Ölmemiþ" dedi. "Yalnýzca bayýlmýþ."
Rahatlamýþtý Cafer."Hele bir ucundan tutta kaldýralým þunu." diye emretti adeta."Çardaða taþýyalým." Aðzýnýn suyunu þapýrdatarak, "Ýþimizi orada halledelim"

Sultan"ý sedyede hasta taþýr gibi taþýdýlar çardaða. Kendinden geçmiþ bir haldeydi; hiç bir þeyin farkýnda deðildi.
"Ne bir acý ne bir sýzý hissetmiyordu bile. Belki böylesi daha iyi olacaktý onun için. Hiç bir zaman anýmsayamayacaktý bu kötü anýný.
"Bu böyle hiç güzel olmadý ama ne edelim görev iþte!" dedi Cafer boðuk bir ses çýkartarak, iþini bitirdikten sonra, adamýna seslendi,
"Sýra sende!"

Yýllardýr biriktirdikleri cinsel açlýklarýný Sultan"a saklamýþlardý sanki. Üst baþýný yýrttýktan sonra, emellerine ulaþtýlar. Ýnsan olmaktan çýkmýþtý ikisi de... Altlarýndaki bu genç kýza acýmýyorlardý bile. Küçük bir sevgi kýrýntýsý bile yoktu içlerinde. Yalnýzca intikam dürtüsü ve cinsel açlýklarýydý, onlarýn hissettikleri... Ve Sultan kendinden habersizce "kadýn" oluvermiþti birden... Hem de istenmeyen bir kadýn! Töreye göre namusu kirli biriydi O. Ölüm damgasý çoktan kazýlmýþtý alnýna!

Ahmet annesinin baðýrtýsýyla uyandý:
"Sen uyu bakalým" diyordu yarý alaylý bir tonla."Sen yataðýnda tatlý mýþýl mýþýl uyurken, baþkalarý alsýn babanýn öcünü."
Gözlerini ovuþturarak, "Ne oldu ki ana? Ne öcü, kim kimden almýþ babamýn öcünü?"
"Duymazsýn tabi... Ýnsan içine çýktýðýn mý var sanki?"
"De hele ana. Çýkar aðzýndaki þu baklayý?"
"Kim olacak emminin oðlu Cafer! Babasýný bulamayýnca kýzýný kaldýrmýþ daða... Kýz utancýndan inmemiþ bir daha da daðdan... Babasý olacak Meme duyunca kýzýnýn baþýna gelen akýbeti, dayanamaz, o vakit oracýkta boylar eþek cennetini..."
Ellerini yukarýya kaldýrdý, dua eder gibi yaparak,
"Ýnþallah ölür." Zevkten dört köþe olmuþtu bunlarý anlatýrken Fadime.
"Kimmiþ bu kýz? diye sordu Ahmet hayretle."Cafer nereden bulmuþ ki onu?"
"Nerden bilem oðul… Adý Sultan mýymýþ ne! Yanýlmýyorsam!"

devam edecek...