Okumayý Sevenlere . .

Her þey olduðu gibi kalsýn istiyorum. Ben hep bir sýfýr maðlup olayým; sen hep uzak bir hayalden ibaret. Sen olduðun gibi kal. Ulaþýlmaz. Dokunulmaz. Koklanýlmaz. Ben olduðum gibi. Dünya olduðu gibi.

Ruhunun en çirkef, suretinin en çirkin, zihninin en çið hallerini biliyorum; hiçbirini gözlerimle görmemiþ olsam da. Ne bir mükafat verdin bana ne bir ceza. Ama cennetini de biliyorum, cehennemini de.

“Seni uzaktan seviyorum…” diye düþündü erkek içinden. “Yaklaþmadan, anlatmadan, anlaþýlmadan… Ben seni beklentisiz seviyorum. Hiçbir þey ummadan, talepte bulunmadan, hayal bile kurmadan. Kendi içimde taþýdýðým sessiz sedasýz bir sýr bu. Ben belki de senden çok bu sýrrý seviyorum.”
Sýrrýn senden bile güzel çünkü, senden bile özel. Sýrrýn bir billur kadeh, kýrýlmasýn diye yüreðimde taþýyorum. Sýrrýn nazenin bir mum alevi, sýrf yanmaya devam etsin diye karanlýðý gündüze yeðliyorum. Kimse bilmiyor, bilmesi de gerekmiyor. Hem kim ne anlar? Ateþ bu, hep düþtüðü yeri yakar. Bense ne bir þeyleri deðiþtirmek peþindeyim, ne bir yere varmak. Ne sahip olmak derdindeyim, ne kendimi kanýtlamak. Her þey olduðu gibi kalsýn istiyorum. Ben hep bir sýfýr maðlup olayým; sen hep uzak bir hayalden ibaret. Sen olduðun gibi kal. Ulaþýlmaz. Dokunulmaz. Koklanýlmaz. Ben olduðum gibi. Dünya olduðu gibi. Merkez Efendi’nin dediði gibi, “her þey zaten dengede ve ahenkte, caným efendim. Her þey zaten merkezinde.”
Ben senin ismini tarçýn kokulu akide þekeri gibi tutuyorum aðzýmda, damaðýmda, ruhumda. Kaygýlarýný biliyorum, yalnýzlýklarýný, kýrgýnlýklarýný ve hýrslarýný da. Kalbinin ritmini duyuyorum; yanýnda olmasam, elini tutmasam da. Ruhunun en çirkef, suretinin en çirkin, zihninin en çið hallerini biliyorum; hiçbirini gözlerimle görmemiþ olsam da. Ne bir mükafat verdin bana ne bir ceza. Ama cennetini de biliyorum, cehennemini de.
Seni olduðun gibi sevdim, tüm günahlarýn ve arýzalarýnla. Uzaktan sevmenin en güzel yaný bu zaten. Kimseyi deðiþtirmeye kalkmýyorsun. Her þeyi olduðu gibi kabulleniyorsun. Ayný gökkubbenin altýnda yaþadýðýmýzý bilmek yetiyor bana. Baþýmýzý kaldýrdýðýmýzda gördüðümüz sema ayný, yýldýzlar ayný, dolunay ayný. Bunu bilmek yetiyor bana. Umurumda deðil ki nerede uyuyorsun, kimin yanýnda.
Bacaðýnda þarapnel parçasýyla yaþayan bir asker gibiyim. Etimde yabancý bir madde, kemiðimde bir metal parçasý gibi duruyor aþkýn bende. Baþkasý duysa korkar, “aman” der. “Nasýl olur? Böyle de yaþanýr mý?” Halbuki ben alýþtým. Rahatsýz etmiyor beni, onu anladým. Þarapnel ve ben, gül gibi geçiniyoruz, yanyana ama karýþmadan birbirimize.

“Seni uzaktan seviyorum…” diye geçirdi kadýn içinden ve baþýný çevirdi. Bakmadý bile ondan yana. Bakmasý gerekmedi.
Ne güzel uzaktan sevmenin rahatlýðý, hafifliði, beklentisizliði. Herkesin habire birbirinin hayatý hakkýnda konuþtuðu bu dünyada “biz” diye bir þey olmayýnca, hakkýmýzda konuþacak bir þey de bulamýyorlar ya, ne güzel. Özgürlük iþte!
Sen özgürsün. Dilediðin zaman gidersin aklýnýn estiði yöne. Tutsaksýn bir o kadar. Mecbursun kendi sorumluluklarýna, alýþkanlýklarýna, hayatýna. Yapýþmýþsýn kabuðuna. Hayalimdeki sen gerçek senden daha özgür aslýnda. Görsen, hayalimdeki seni kýskanýrsýn.
Seni sevdiðimi söylememekteki ýsrarým bu yüzden. Her þey böyle daha duru, daha güzel. Söylesem büyü bozulur. Zaman aðýrlaþýr, zaman hantallaþýr. Doðallýk kaybolur, konuþmalar yapaylaþýr. Söylesem dünya durur, bir daha hiçbir þey ayný olmaz. Sen deðiþirsin. Bir baþka hal gelir üzerine. Bir beklenti, bir istek, bir kývanç, gizliden gizliye bir kibir siner bakýþlarýna. “Aþýklar kibirli olur” demiþ þair. Sevdiklerini fethedilmiþ bir kale gibi görmeye kalkarlar. Bense hayat boyu susmaya razýyým, o kibiri gözlerinde görmektense.
“Böyle adama
Yaklaþmaz hiçbir güzellik
Doðduðu günden beri kalbinde bir delik,
Almak için bütün sýzýlarý içine.”
Oðuz Atay tanýsa, seni anlatmak için söylerdi bunlarý. Bütün sýzýlarý içine çeken adamsýn çünkü. Bir de beni almaný istemem o delik kalbine.

Uzaktan sevmek daha güzeldir bazen. Ne incitir, ne acýtýr. Ne yaralar ne kanatýr. Gözlerinle görmediðin ama sesini duyduðun, varlýðýyla huzur bulduðun bir denizin yakýnýnda yürümek gibidir böyle sevmek… Uzaktan sevmek en güzelidir bazen.