Yýllar önce “Kadýnlarýmýz” adlý kitabýný okuduðum ünlü yazar Cenap Þahabettin,
“Kadýna paranýzý, vücudunuzu hatta kalbinizi verebilirsiniz. Fakat aklýnýzý vermekten sakýnýn.” sözleri ile beni adeta þaþýrtmýþtýr.
Ne demek efendim, “Aklýnýzý vermeyin” demek?

Oysa bir iþin ucundan tutunca, diðer yarýmýzýn aklýna danýþýr, fikir ve düþüncelerinden yarar saðlamaz mýyýz?
Karþý durduðum bir baþka önemli isim de onlarca psikoloji kitabýna imza atmýþ, 58 yaþýnda insanlardan uzaklaþýp inzivaya çekilmiþ bir deðerdir. Adý S.Freud.

Freud’un “Henüz yanýtlanamamýþ ve kadýn ruhuyla ilgili otuz yýl süren araþtýrmalarýma karþýn benim de yanýtlamayý baþaramadýðým çok önemli bir soru var: Kadýn ne ister?” sözlerine karþý çýkýyorum asi kadýn ruhumla…
Bu sözlere takýlý kaldýðýmda, aklýmý kurcalayan sorulara yanýt bulmaya çalýþýyorum. Yaþasaydý, mutlak sorardým Psikoanalizin babasý Freud’a…

“Kadýný tanýmakta, anlamakta neden zorlandýnýz?” diye…

Aynaya baktýðýmýzda diðer yansýmamýzýn “erkek” olduðunu düþünüyorum. Bazý filozof ve yazarlarýmýz, kadýnlar hakkýnda çok abartýlý sözler söylemiþler.
Bir diðeri ise Anatole France’dýr. Sanki sanki deneylerinin bir parçasýymýþýz gibi;
“Bizim kadýnlarý konuþturmak için ilaçlarýmýz vardýr ama onlarý susturmak için yok.” ne kadar aðdalý sözler sarfetmiþ.
Sanki emniyetin ikinci þubesinde bir görevli gibi…Neymiþ efendim o ilacý, çok merak ettim?
Peki ya “Kadýn kýsmý her zaman bekler, bir yaþa kadar umutla, ondan sonra umutsuzca bekler.” sözleriyle dikkat çekmeye çalýþan Montherlant’da ne demeli? Beklemek ve umut etmek bir tek kadýn nesline mi mahsus bir eylemdir? Ýnsan, düþünen, imgeleyen bir canlýdýr. Yaþamdan mutlak beklentileri olan sadece kadýnlar deðildir.
Ünlü yazar Victor Hugo biraz daha yaklaþmýþ düþüncelerimdeki kadýn erkek tarifine:
“Kadýnsýz bir erkek horozsuz bir tabanca gibidir; erkeði ateþleyen kadýndýr.”

Diðer yarýmýz olan erkeðin olmazsa olmazý gibi…
Ve bir iyimser yazar olan S. Exupery ;
“Bir kiþinin acýsý dünyanýn acýsýna bedeldir. Ve bir tek kadýnýn aþký, ne kadar budalaca olursa olsun, samanyoluna ve yýldýzlara denktir.” diye abartýlý ve romantik tanýmlamýþsa da kadýný, aslýnda insan ruhunu betimlemiþ.

Kadýný çok imgeler þair/yazar/düþünür ve ozanlar…
Acaba yeterli mi, bütün yazýlan çizilenlerle bir KADINI anlatmaya?
Kadýn SU demiþ bir bilge; içersin/karasýn/susarsýn yine…
Kadýný AÞ demiþ bir bilge; yersin/doyarsýn/acýkýrsýn yine…
Kadýna ÞÝÝR demiþ bir þair: yazarsýn/okursun/duygulanýrsýn/yazmakla bitiremezsin sayfalarý, ne de tükenir kalemindeki mürekkep…
Kadýna ÖYKÜ der yazar; yazarsýn/anlatýrsýn/okursun/ aðlar, gülersin her öyküde, çoðunun sonu gelmese de yine yazarsýn, yazmakla da bitiremezsin öyküyü…
Kadýna RESÝMDÝR der ressam; çizersin/boyarsýn/onu arzulayana sunarsýn renk renk, kadife tende aþký ararsýn yine her seferinde…
Kadýna MELEK demiþ bebek; doðmuþ/büyümüþ/dudaklarýndan ANNE sözcükleri bir DUA gibi…
Kadýna AÞK demiþ erkek; sevmiþ/tapmýþ/ölürüm bile senin uðruna demiþ, ama gün gelmiþ bir baþka kadýný da sevmiþ…
Ýþte o kadýna ben baþka bir ad verdim, kendimce; TOPRAK diye seslendim. Neden mi?
Çünkü erkeðe de GÖKYÜZÜ adýný yakýþtýrmýþtým. Mavi ve sonsuz bir huzurla sarar, örter gök yeri.
Her ikisi de birbirinin bir diðer parçasý deðil midir ki?
Birbirine kavuþma arzularýyla yanýp tutuþmaz mý ki?
Her ikisi de cömerttir sevgi sunumunda.
Biri yaðar bir diðeri verilenle güzelleþir ve çoðalýr.
Biri er diðeri diþi olunca iþte doðada bir þölen baþlar. AÞK/IN niþanlanýr, düðünleri ise baharda…

Ve en zarif sözleri Alman yazar ve þair Goethe söyleyerek onurlandýrmýþ kadýn neslini:

“Þarabý, kadýný, þiiri ve müziði sevmeyen bütün hayatýnca bir ahmak kalýr.”

EMÝNE PÝÞÝREN
27.02.2011