Hayatýnýzda hiç çöpten ekmek toplayan birini gördünüz mü?

Yol kenarýnda kokusundan bile geçemediðiniz hatta yanýndan bile geçmek istemediðiniz çöp kutularýný karýþtýrmak nasýl bir his olabilirdi acaba diye düþündünüz mü hiç?Ýçinde her türlü atýklarýn yer aldýðý bu çöp kutusunu karýþtýrmak zorunda kalmak ve hayatta kalma þansýnýzýn buna baðlý olduðunu düþünen birinin yerinde olmak nasýl bir duygu olabilirdi?

Gelin þimdi bir rüya’ya dalalým ve bir an kendinizi çöpten ekmek karýþtýrmak zorunda kalan birinin yerine koyun ve bunun nasýl bir duygu olduðunu düþünün…

Yalnýzca düþünün ve hissedin.

O ekmeði toplayabilmek için bir kenara atacaðýnýz gururunuzu düþünün, belkide ruhunuza en büyük darbeyi indirecek olan bu histir. Sonra bir þeyler bulamamanýzýn ve bulsanýz bile yenilecek kadar iyi bir þeyler bulamamanýzýn acýsýný düþünün belki buna üzüleceksiniz ama en çokda eþiniz ve çocuklarýnýz varsa iþte onlara karþý mahçup hissedeceksiniz kendinizi.

Her þeyden önce çöpten ekmek toplamak öyle görüldüðü kolay deðildir, o pis kokular içinde çöpü karýþtýrmak, yiyecek bir gram bir þeyler aramak belkide satýnca bir ekmek parasý kazandýracak kadar deðeri olan bir þeyler aramak. Bütün bayat gýdalarýn etrafa yaydýðý o pis kokular içindeki zorlu bir yaþam mücadelesi. Etrafýnýzdaki insanlardan utanamazsýnýz, çünkü artýk o gururu, insan gibi dik durmayý bir kenara atmak zorunda kalmýþsýnýzdýr.

Çevreden geçenlerin aldýrýþsýz bakýþlarý arasýnda onlarýn yaþadýðý problemlere anlam vermek olanaksýzdýr. Çünkü o anda düþündüðünüz þey açlýðýn vermiþ olduðu acý hissinizi bastýrmak için bir parçacýk yiyecek bir þeyler bulmak. Yaz, kýþ, soðuk, sýcak demeden olabildiðince bütün çöplere bakmaya çalýþýrsýnýz, her zaman bulamayabiliyorsunuz çoðu kere aç kalýyorsýnýz. direnirsiniz, ama eðer evinizde aç mideyle bekleyeniniz varsa yýkýlýrsýnýz! Gözyaþlarýnýzý içinize akýtýr, acýnýzý bastrýr hatta kendi açlýðýnýzý bile unuturda evdekilere bir parça bir þeyler bulamabilmek için çabalar durursunuz. Ama yinede insanlardan yardým dilenemezsiniz, çünkü bunu yapmaya gücünüz yetmez, çöpten ekmek toplamaya deðil ama iþte buna utanýrsýnýz.

Ama yaþadýkça bu acý’yý tattýkça insanlarýn ne denli duyarsýz, acýmasýz olduklarýný görmeye baþlarsýnýz, belki bir kaç hayýrsever çýkýp, arada bir ekmek alacak ve gününüzü kurtaracak kadar yardým eder. O da arada bir! Sonrada bir kenara kývrýlýr bütün acýlarýnýzla haykýrarak þunu dersiniz; ”Tok aç’ýn halinden ne anlar?”

Þeyh Sadi’nin bir çok anlamlý bir sözü vardýr; ‘’Afiyetin deðerini ancak felaket gören bilir, ey karný tok olan, sana arpa ekmeði hoþ gelmiyor! ama senin gözünde çirkin olan þey benim gözümde sevgilimdir. sevdiði gögsünde olanla, kapýya gözünü dikip bakan arasýnda fark vardýr.’’

Þimdi bu rüya’dan uyanmanýzý istiyorum ve bu rüya’yla gerçek hayatýnýz arasýndaki o farký görmenizi istiyorum. Nasýl bir þey olduðuna siz karar verin ve bundan sonra çöpten ekmek toplayan birini gördüðünüzde’de iþte bu rüya’yý unutmayýn.

Hepinize sevgi dolu günler diliyorum.

Anýl YÜCEL
anilyucel@hotmail.com