Allah’ýn varlýðýný ve gücünü kavramýþ olan insan, ne amaçla yaratýldýðýný ve Rabb’inin kendisinden neler istediðini bilir. Bu nedenle de dünya hayatýndaki hedefi, Allah’ýn razý olduðu bir kul olmaktýr; her durum ve koþulda gayreti bu yöndedir. Kendisini hedefine ulaþtýracak her yolu dener, bunun için ciddi bir þekilde çaba gösterir. Böylece inkâr edenler için kesin bir yýkým olan ölümün sýrrý da önünde açýlýr: ölüm asla yok oluþ deðil, gerçek yaþama geçiþ aþamasýdýr.

Ýnkârcýlar, yaþamlarýnýn da ölümlerinin de ‘rastlantýlarla ve kendiliðinden’ meydana geldiðini zannederler. Oysa yaþamý da ölümü de yaratan, bütün varlýklar üzerinde gözcü olan ve bütün iþleri kontrolü altýnda tutan Allah’týr. Ölüm, rastlantý sonucu ya da kaza ile meydana gelen bir olay deðil, Allah’ýn özel olarak yarattýðý, kaderde zamaný, yeri ve þekli belirlenmiþ bir olaydýr.

Ölümün bir son deðil, gerçek yaþamýnýn baþlangýcý olduðu gerçeðinin bilincindeki mümin, birçok insan gibi yaþamýnýn temelini ‘göçecek bir yarýn kenarýna’ bina etmez. Her þeyin yok oluþundan sonra da var olan, fani olmayan Rabb’ine yönelir. Mal-mülk, makam, kariyer, saygýnlýk ve fiziki güzellik gibi dünyevi deðerler týpký dünya hayatý gibi geçicidir, sonludur. Dünya hayatýnda sahip olunan hiçbir meta, insaný kurtuluþa ulaþtýramaz. Tümü yalnýzca, kusursuz imtihan mekaný olan dünyadaki kýsa süreli ‘sebep’lerdir.

Sorduðunuzda insanlar, “yiyecek yemek bulma peþindeyiz, bunun için mücadele ediyoruz” derler. Herkes bir yaþam mücadelesi içindedir ve herkesin hedefi kendi baþýnýn çaresine bakmaktýr. Ancak Yüce Allah dünyayý kesinlikle bu amaçla yaratmamýþtýr.

Ýnsanlar, Allah’a kulluk yapmalarý için yaratýlmýþtýr. Ýnsanlarýn büyük bir çoðunluðu ise bunun farkýnda olmadan; yani asýl amacýn ne olduðunu bilmeden yaþar. Oysa atomdan hücreye, evrenden insana ve tüm canlýlýða kadar her þey mükemmel sistemlerle yaratýlmýþtýr. Ýnsanlara tüm bunlarýn gerçekte ne amaçla yaratýldýðýný anlatmak, bunu düzeltmek için uðraþmak gerekir. Dünya hayatýnýn hiçbir amacý kalmadýðýnda Allah dünyayý yok eder; çünkü amaç insanlarýn kör bir boðuþma içinde yaþamasý deðildir.

Birçok insanýn en önemli yaþam amacý, evlenip-çocuk sahibi olmak; sonra da hayatta kalmak için, yiyecek aramaktýr. Adeta içgüdüsel bir þekilde yaþam bu hedeflerin üzerine kurulur. Diðer canlýlarýn da yaptýðý doðmak, büyümek, çoðalmak ve ölmek ise insanýn diðer canlýlardan farký nedir?..

Dünya, amaçsýz mücadele için deðil, imtihan olmak için yaratýlmýþtýr. Ýnsan, karmaþa, açlýk, hayat pahalýlýðý içinde süründüðünü/periþan olduðunu söylerken, gerçek kurtuluþu aramakta mýdýr? Oysa sonsuz güç sahibi Allah insanlýða kurtuluþ yollarýný gösterir; onlarý, Ey iman edenler, hepiniz topluca "barýþ ve güvenliðe (Silm’e, Ýslam’a) girin ve þeytanýn adýmlarýný izlemeyin. Çünkü o, size apaçýk bir düþmandýr. (Bakara Suresi, 208) ayetiyle bildirildiði üzere, barýþa ve esenliðe davet eder.

Bediüzzaman da bir eserinde, Allah’ý tanýmayanlarýn, insanýn asýl görevinin kulluk olduðunu anlayamadýklarýný anlattýktan sonra þöyle der:

"...’Hayat bir cidaldir (çatýþmadýr)’ diye eblehane (akýlsýzca) hükmetmiþler."

Gösterilen her çabanýn hikmeti, onun, Allah’ýn hoþnutluðunun amaçlanarak yapýlmasý ile oluþur. Allah’ýn hoþnutluðunu kazanmak dünyevi hiçbir çýkara deðiþilmez; çünkü dünya üzerindeki -küçük ya da büyük- hiçbir çýkar, O’nun rýzasýný ve cennetini kazanmaktan daha önemli deðildir. Çünkü Allah, yalnýzca “… rýzasýna uyanlarý bununla kurtuluþ yollarýna ulaþtýrýr ve onlarý Kendi izniyle karanlýklardan nura çýkarýr. Onlarý dosdoðru yola yöneltip-iletir. (Maide Suresi, 16)

Mümin için güzel bir yaþam Rabb’inin rýzasýný hedefleyerek sürdürdüðü huzur dolu hayattýr. Hayat bir mücadele yeri deðildir. Ýnsanýn tek mücadelesi kendi nefsiyle ve diðer kötülüklerle olmalýdýr. Allah, kulu için samimi çabasý karþýlýðýnda dünya hayatýnda da rahat, sýkýntýsýz bir geçim vereceðini vaat eder. Yalnýzca Allah’a kulluk eden, yalnýzca O’nun için yaþayan müminler, ahirette de ’hoþnut edici ve hoþnut edilmiþ ’lerdir ve sonsuz barýnma konaðý cennette benzersiz mutluluklar onlarý beklemektedir.