Ömer AKÞAHAN

“- Defteriniz var mý?
- Evet.
- Defterinizi hep yanýnýzda taþýyor musunuz?
- Hayýr.
- Taþýyýn. Defterinizi yanýnýzdan hiç ayýrmayýn. Çalýþmýyorken, yazmýyorken bile hayal gücümüz çalýþmaya devam eder, defter öyle zamanlarda bir cep telefonu gibidir. Açar konuþursunuz.” (1)

Ýstanbul Güngören’de yaþamlarýný yitiren 17 yurttaþýmýzýn beþinin çocuk olduðunu öðrendiðimde ilk aklýma düþen sözcüklerden biriydi: Hayal!

O insanlar Temmuzun þu yakýp kavuran günün akþamýnda biraz olsun serinlemek, sevdikleriyle buluþmak, iki çift laf edebilmek için caddeye inmiþlerdi.

Yanlarýnda taþýdýklarý küçük çantalarda bir parça kuruyemiþ, çikolata ve içecekle nereye oturacaklarýný kestirmeye çalýþýrlarken aniden gelen o kahredici sesle bir anda yerden kesildiklerini hissettiler. O an, o saliselere mahkûm edilmiþ anýn ardýndan gelen canhýraþ baðýrýþlarla, akan oluk oluk kanýn çizdiði garip þekillere bir anlam veren olmadý.

Yeryüzünde terörü lanetlemek yetmez asýl bu bataklýðý kurutacak önlemleri almak gerekmez mi?

Terör her þeyden önce, bu kez Güngören’de yaþayan insanlarýmýzýn hayallerini yok etti. Yarýn bir baþka yerde baþka birilerini yok etmek isteyecek. Bu çýkmazdan kurtuluþun salt siyasetle ve silahla olmayacaðý artýk gün gibi ortada. Sorun bu topraklarda insanca yaþamak isteyen herkesi ilgilendiriyor. Bugünden yarýna eyleme geçilmezse bu acýlarý yaþamaya devam edeceðiz demektir.

Yaþamý anlatmanýn binbir yolu var; yazý, resim, fotoðraf, dans, film, tiyatro vd. Terörü yaþamýn bir parçasý durumuna getiren koþullarýn ortadan kaldýrýlmasý hemen her yolla anlatýlmalý ki, bu lanet kolayca anlaþýlabilsin.

Evlerinin balkonundan bir türlü anlayamadýðý patlama sesine koþup gelen beþ yaþýndaki o çocuða, ikinci bombanýn patlamasýna kadar geçecek ‘10 dakikalýk bir ömrün kaldý senin yavrum’ deselerdi, hiç inanýr mýydý? ‘Deli misin sen? Daha benim ne hayallerim var; okuycam, adam olcam, doktor olcam’ der gülerdi, masumca.

Serin bir Ýstanbul akþamýnda trafiðe kapalý caddeye davet edilen, rahatsýz olduðundan aþaðýya inmeyip o meþum patlamadan kurtulan genç kadýn ve annesini izledim televizyonda. Yaþadýklarý o müthiþ patlamanýn etkisi altýnda terörü lanetlerken yaþadýklarý travmanýn izleri öyle kolay kolay silinecek görünmüyordu.

Acaba bu terör saldýrýsýnda ölenlerin arasýnda yanýnda sürekli defter taþýyan biri var mýydý? Çok merak ediyorum, doðrusu.

Neden olmasýn, dedim. O kanlý cesetlerin arasýndan koþturuyorum. Polis engelini aþýyorum. Hayalimde yaþattýðým genç bir delikanlýnýn defterini kanlý ceketinin içinden yavaþça çekip çýkarýyorum. Kanla bulaþmýþ ve yapýþmaya yüz tutmuþ yapraklarýný itinayla ayýrýyorum. Ýlk karþýma çýkan sayfayý zorlukla okumaya çalýþýyorum.

“Bugün Temmuz’un en sýcak günlerinden biri. Bunalýyorum. Akþamýn gelmesini sabýrsýzlýkla bekliyorum. Bu yaz tatile de çýkamayacaðým. Ýyi ki semtimizde bir caddeyi trafiðe kapattýlar. Böylece biz yayalara da soluk alma fýrsatý doðdu. Bu akþam bizimkiyle orada buluþacaðým. Dün gece kendisini üzdüðüm için ona kendimi affettirmem gerek. En iyisi onun en sevdiði vanilyalý dondurma almalýyým…”
     
Evet, terör belasýný yakamýzdan silkelemek boynumuzun borcu. Ülkemizin esenliðe çýkmasý ancak birlik olmamýza baðlýdýr. Hayallerimizi yok eden ulusal ve uluslararasý terör gruplarýna topyekûn karþý çýkmalý ve tepki koymalýyýz.

Son söz Mevlana’dan: Hayaller satranca benzer, her birinin yararýný bir sonraki oyunda hissedersin.

(1) ANLATMANIN BAÞKA BÝR BÝÇÝMÝ, John Berger, Jean Mohr, Çeviren: Osman Akýnhay, Agora Kitaplýðý, 304 sayfa, 25 YTL.