deliyim ya, hak benimdir, kýzarým Nevton'a...beyazken ýþýk, elinde bir çark, parçalamýþ beyazý...tam yedi renk dökülmüþ çarkýn kanatlarýndan, saçýlmýþ her yana...

bir gözlere bakýyorum
bir de çiçeklere
adýný bulmak için renklerin
mavisi düþmüþ sana...

severim maviyi; geniþlik verir ruhuma...odalarý kocaman gösterir, gökyüzünü sonsuz..sevgilimin gözleri ne renktir bilemem ama, eminim maviye çalan gridir!..

yaðmurlardan ötürü!..

oysa bu kent , kurak..bu kent, çölden düþmüþ kum yýðýný...sokaklar boyu uçuþur iki ayak; bir aþaðý, bir yukarý...bilinmeze doðru...

kentlerin kalabalýk yüzünde garip bir yalnýzlýk...gece ve korku sarmýþ her yaný...uyumuþ sokaklar, pencereler, penceredeki menekþeler, sardunyalar,
petunyalar...

ya güneþ doðmazsa yarýn?

ya kolkola yürümezse sevgililer!..

ya biterse hayat!..

ne olur bunun sonu!.

boþ verdim her þeyi; ölüyüm artýk...ölüler de þarký dinler...dua yerine geçer...hadi bir þarký söyle bana; hüzzam olsun...biraz da rast koksun sözü...

sýyrýlýr belki üstümü örten aðýrlýk...