Sessizce soluyor adam. Yarý aralý gözlerinde bir önceki ihanetten firar zamansýz nem kýrýntýlarý. Kadýn paramparça... Omuzlarýndan salýverdiði askýsý ýslak, geliþigüzel bakýyor komidinin üzerindeki çerçeveye. Ýnce þarap bardaðýnýn üzerinde parlýyor dudaklarýnýn izi. En son orda gülümsemiþ belli ki...

Usulca kalkýyor adam, ahþap üzerinde her adýmýnda sallanýyor komidin… Üzerindeki resim…
Ýçindeki bardak…
Bardaða yapýþmýþ dudak...
Kendinden bile gizlemek ister gibi bu gidiþi, aslýnda giden kendi deðil de baþkasýymýþ gibi susuyor adam. Hiç kalkmadýðýna inanýyor o koltuktan, kýrmýzý halýdan yürümediðine ve içinin erimediðine artýk, hiçbir þeyin bitmediðine...

Kadýnsa kifayetsiz… Bir boþluðu izler gibi izliyor gitmediðini sanan adamýn gölgedeki aksini… Tanýk olmamak ve þahit yazýlmamak için hiçbir þeye bir zaman yumup gözlerini geçmiþi düþlüyor. Yerdeki mum izini, eflatun koltuk üzerinde eflatuna inat parlayan beyaz þarap lekesini, Sað elinin bileðinde parlayan ve üzerinde iki kiþilik hayata rezerv olsun diye iki yýl sonraya tarih atýlan altýn bileziði…

Kapýnýn önünde kýrmýzý pabuçlarý parlýyor kadýnýn. Geliþigüzel çýkarýlmýþ, biri topuðunda, diðeri devrik… Portmantonun önüne geliyor adam. Gözleri kýrmýzý pabuçlarda, elini uzatýyor yavaþça portmantoda asýlý duran montuna. Montuna iliþmiþ kadýnýn kokusuyla giyiniyor adam, kapý önünde uluorta seviþir gibi gölgeden bir kadýnýn çýplak avuçlarýyla. Aynaya bakýyor, darmadaðýn saçlarýný düzeltmek için refleksle kaldýrýyor elini, sonra birden vazgeçiyor. Öylece bakýyor bir müddet.. Yüzünde yorgunluðu alenen seçiliyor zaman aþýmý aþklarýn.. Gözlerinde iki bulut, boðazýna düðümlenen kaçýncý hýçkýrýk bilmeden kapýyý açýyor adam, erken boþalan bir aþk gibi akýp gidiyor bacak arasýndan kadýnýn…

Neden sonra gözlerini kýrpýyor kadýn.. Terkten uyuþmuþ bacaklarýný salýp halýnýn üzerine yavaþça doðruluyor. Nöbete dönüþmüþ aðrýlarýný sýkarcasýna avuçluyor baþýný.. Sarhoþmuþ da ayýlmýþ, uyumuþta uyanmýþ kadar yumuþak yürüyor halýnýn üstünde, silinmemiþken kapý dýþýnda ayak sesleri. Adamýn gidiþinin süslü kýsmýna saklýyor veda busesini dudaklarý, süslü kýsma gösteriþli veda için uzanýyor pencerenin sapýna, açýyor yavaþça...

Dýþ kapý açýlýyor sokaða.. Kadýnýn 13 kat altýnda adam yeni bir hayata gidiyor, geçmiþ acýlarýndan muzdarip, utana sýkýla..

Adamý görmek için daha yakýndan biraz daha eðiliyor kadýn, ayaklarý parmak ucunda..

Adamýn adýmlarý hýzlý.. Ýzin verse yaþý koþacak belki, kan çanaðý gözleri ölmemek için son kez bakmayý deniyor önce sola, sonra saða, sonra tekrar sola…

Kadýn eðiliyor biraz daha.. Biraz daha yaklaþmak, ayný havayý solumak için bir an daha, pencereden dýþarý salýyor göðsünün çukurunu.. Yaslanýp kasýklarýyla bitmiþ bir aþkýn sol omzuna..

Karþýdan karþýya geçiyor adam… Bir an duruyor sokaðýn þakaðýnda. Dön diyor þeytan! Bu bir terktir! Dön bir bak, merhamete çevir baþýný! Bir þans daha ver aslolan acýna!

Titriyor kadýn durduðu yerde.. Kasýklarýndan ayak parmak ucuna… Gözbebeðinde bir anlýk umut, yýldýrým gibi düþüp sönüveriyor sonra..

Yeniden yürüyor adam.. Baþýný sallaya sallaya bir saða, bir sola..

Eðiliyor kadýn… Mavi okyanus saçlarýnda.. Son bir gayret dokunmak istiyor gözleri bir daha asla göremeyeceðini hissettiði o geniþ sýrta.. Eðiliyor kadýn.. Eðiliyor biraz daha..

Yürüyor adam.. Gülümsüyor dudaklarý hayatýnýn aðlanacak halden hallice kýsmýna… Kimsenin duymadýðý bir melodi çalýyor kulaðýna, fýsýldýyor þeytan “Id feel like a fool! Life can be so cruel” Bir zamanlar birlikte dans etmiþ olmalýlar.. Belki de deðil, kimbilir…

- Alo! Lütfen.. Lütfen.. Hemen gelmelisiniz! Çabuk olun.. Lütfen!

“Ah küçük kýz. Nasýl da telaþlýsýn hayat yarýþýnda.” Gülümserken dudaklarý inatla,
ölü bedeninde son kumlarý serpiyor adam ve hayat henüz yeni baþlýyor kaderin rýhtýmýnda..

- Hayýr!... Yani bilmiyorum!! Lütfen hemen gelmelisiniz, lütfen!

“Ne garip” diyor adam iç geçirirken biraz önce sýrtýndan attýðý acýnýn tortusuyla.. Dalgýn zihninden bir yaprak gibi koparýp bu günü bir kez daha þükrediyor ayrýlýðýn ölümden türetilmiþ bir -hayatta kalma hali- oluþuna…

- Bilmiyorum adýný... (...) Hayýr hayýr! Bakýn tanýmýyorum zaten.. (...) Evet? (...) Bilmiyorum.. 25-30 yaþlarýnda. Bakýn gerçekten bilmiyorum. Lütfen çabuk! Fazla zamaný olduðunu sanmýyorum…

“Yazýk... Çok yazýk! Hayat bu kadar ucuz öyle ya! Kimi bir uçurumda kaybediyor yaþamý, kimi gözlerden uzak bir otel odasýnda, ihanetin koynunda..” Kýsýyor gözlerini adam, anýmsadýklarýyla. O, diðeri ve kendi kapý eþiðinde bakarken iki çýplak bedenin terli sýrtýna! Tanýdýk iniltiler çýnlarken kulaðýnda, orda býrakýyor adam telefonda çýrpýntýsýna daldýðý küçük kýzýn sesini. Daha hýzlý yürüyor kendini bekleyen bir sonraki duraða…

Gittikçe kýsýlan sesiyle hala yalvarýyor kýz telefonda;

- Bakýn gerçekten bilmiyorum! Söylediðim gibi düþmüþ olmalý... Karþýdaki apartmanda oturuyormuþ! Emin deðilim… Sanýrým 13. katýnda…