Güzel gözlüm...

Sana ne söylemem gerektiðini artýk bilemiyorum. Çünkü bildiðim bütün yöntemleri denedim ve bilmediklerimi de senin için öðrenip uygulamaya çalýþtým. Belki düzeliriz diye. Aramýza ördüðün duvarlarý yýkarýz da ilk zamanlarda olduðu gibi yakýn oluruz hayaliyle yapýlmýþ eylemlerdi o yapýlanlar.

Peki þimdi ne yapmalýyým? Ya da sen ne yapmaktasýn? Yaptýðým þeylerle kendimi ne derece de ifade ettim ya da sen ne derece de beni anladýn?

Zaman akýþýnda karþýlaþýlan fýrsatlar; hýzlý akan nehirlerdeki nadide balýklar gibidir, yakalamasýný bilip deðerlendirene. Farkýndayým, fýrsatlardan korkar olmuþsun.

Kalbe düþen sevda asla yer deðiþtirmez, dallanýr budaklanýr, zaman gelir hazan olur yapraklarý dökülür, kar yaðar don olur ama illa ki güneþi her mevsim görür, baharý mutlaka yaþar, en azýndan için de yaþar... Ben artýk o baharý içinde yaþayanlardan olacaðým belkide...

Hayat; çok pencereli bir binadýr, her pencereden farklý görünür. Sorun; ayný pencereden bakmayý birbirimize öðretemediðimizdendir.

Bazen düþündükçe çýldýracak gibi oluyorum. Bazen düþüncelerime gem vurup duymazdan geliyorum. Sana anlatacaðým çok þey var aslýnda ama anlatamayacaðýmdan anlayamayacaðýndan korkuyorum.

Ýtiraf etmeliyim ki, seni uzaklaþýrken gördüðümde gideceðini hissettiðimde bir korku sarmýþtý da sýðýnacaðým bir yer aramýþtým. Meðer hiç te uzak deðilmiþ o yer bana. Öyle bir yer öyle bir dünya ki, istediðim an giriyorum, seni arzuladýðým halle yaþatýyorum. Yönetim benim, prenses benim, sevgilin benim. Benim için herþeyini feda edecek çýlgýn aþýk sensin. Maddi dünyanýn hal vaziyetlerinden kurtulur kurtulmaz gizlenip yaþadýðým yer burasý. Yerini kimsenin bulamayacaðý, ikimizin manevi dünyasý...

Bununla yetinmeyi öðrenmeliyim belkide üstüne gelmemeliyim bunlarla. Ýþte... Sana anlatacaðýmý çekinerek anlattým. Küçücük bir umutla kocaman hayallerle mutlu olmayý baþarmalýyým. Ne dersin ruh eþim hayat arkadaþým sevdiceðim! Sence de ben bunu baþarabilir miyim?