Týrmanýþ
Çok þey oldu. Hayal kýrýklýklarý, üzüntü…
Bu kâðýtlara sýðdýramayacaðým kadar çok þey.
Usta bir yazar veya þair dahi þu iki haftadýr çektiklerimi dökemezdi tam olarak en mahrem sayfalarýma.
Güvenimle birlikte bütün benliðim, gelecekten umutlarýmda Düzce depremi gibi sarsýldý. 45 ya da 50 saniye sürmedi bu sarsýntý. Geceleri ve gündüzleri 5 katýyla çarparsak haftalar, aylar hatta yýllar kadar uzun geldi bana.
Gökdelene çýkmýþtým. Hayatýmýn en uzun merdivenlerinden hem de. Çok yoruldum. Bazý katlarda elektrik yoktu. Zifiri karanlýkta ilerledim korkarak. 21 yaþýndaki bir çocuðun korkusuydu benimkisi.
Iþýklar yandý, çevremi gördüm. Ama her zaman bir loþluk vardý. Apaydýnlýk deðildi her taraf. Ýðneler serilmiþ merdivenlerime. Çýplak ayaklarýma battý, kanadý! Sesimi yükseltmeden içten içten haykýrdým. Çýplak ayaklarým kýrmýzýyken iz býraktým kutsal yolumda. Kýzýl ayak izleri… Yolumdan gelenler bu izleri görüp; onlarý neyin beklediðini, tepeye çýkmak için göze alýnacak þeyleri görsünler diye.
Ayaðým çýplaktý dedim. Çünkü Bu güzel binayý eskiden kalma çamur kýrýntýlarýyla kirletmeyecektim.
Birkaç katýnda eþlik edenler oldu bana. Güya ayný yoldan gidiyormuþuz. Konuþtum onlarla, cevaplar aldým sorularýma. Farklý fikirler geldi. Mantýðýmla düþünebilseydim aklýma gelebilecek þeylerdi. Yardýmý da oldu birazcýk bu söylediklerinin.
Biraz çýktým ki duvarlar deðiþmiþ. Meðer geride býraktýklarým aynadaki görüntülerimden ibaretmiþ.
Yolda odalar vardý. Ýçlerinde yorgunluktan harap olmuþ genci çeken tertemiz yataklar. Ama inan içim hiç gitmedi onlara. Mantýðým silinmiþti çünkü. Göz ucuyla baktým, geçtim aralarýndan acýlarla dolu merdivenlerime.
Bir fare geldi karþýma dizlerimden yukarý çýkýp kafama geçti. Kemirmeye baþladý kafatasýmý. Vurdum elimin tersiyle, aþaðý düþtü. Aðzýnda benden bir parçayla.
Þüphelerle, korkularla çýktým çatý katýna. Tattýðým güzelliklerden hiç bahsetmedim. Onlarý da inkar etmemek lazým.
Yukarýda gördüklerim aklýmý baþýmdan aldý. Kanlý ayaklarým kurumuþ olarak, açtým güzelliklere açýlan camdan kapýmý. Ne kadar zarif, ne kadar güzel! Kýrmamak için çok yavaþ tuttum tokmaðýný usulca araladým Aþkýn Kapýsýný.
Ýþte sonunda beklediðime deðdi. Zaten tahmin ediyordum karþýma bunlarýn çýkacaðýný. Çok güzel bir manzarasý vardý buranýn. Aþaðýdaki insanlar imrenerek baktýlar bana. Bense mutluluktan uçuyordum, kan kokan ayaklarýmla. Sürekli þükrediyordum halime. Tam da kendimden geçmiþken, fare geri geldi aðzýndaki parçayla. Eðilip gözlerine baktým hayvanýn. Al diyordu, bu sana ait. Çalmamalýydým onu senden.
Et parçasýný yerine taktým. Sonrasý puslu biraz. Tam olarak hatýrlayamýyorum. En son anýmsadýðým þey; terasýn bitiminde ki duvara çýkmýþ aþaðýdaki yola bakýyordum. Ön(l)ümde hiçbir engel bulunmadan. Tek ayaðým boþlukta diðeri saðlamca binada dururken, tam atlamayý düþünürken. Bir peri geldi. Bana söyleyecekleri ne yapmam konusunda fikir verecekti.
Çok güzeldi. Ýsimlerini yalnýzca hikâye kitaplarýmdan duymuþtum. Olmasý gereken gibiydi. Aðlar gibi gülümsedi bembeyaz teni havalandý sanki. Bana bakýp dedi ki:
-