Bilmemen gerekenleri ben kendime gecelerce tekrarladým.
Zaman zaman ruhum, yýkýlmaya yüz tutmuþ, ahþap bir binanýn tozlu merdivenlerinde düþünüyor; yokluðunun sancýsýnýn, varlýðýnýn baþkalara sunacaðý acýyla kýyasýný.
Bencil dürtülerimin yalan, kalbimin baðlýlýðýnýn, ardýndan özlemle baktýðým kadar dürüst olmasýný kabullenmek istiyorum.
Aksi olsa da ve yine olmasa da biliyorum;
Biz boðulduk düþlerimizin içinde...
Kollarýndan çekip bir baþkasýnýn, bedenlerimizi kurtaramayýz.
Baþýmý duvara dayadým. Yaðmur sakin yaðýyor. Avuçlarýmý göðe açýp damlalara dileniyorum ve artýk aðlamýyorum.
Geceye saklanýp, pencere altýnda, yaðmurdan daha sessiz,aðlamak isterdim. Hayaline sarýlýp uykuya dalmayý...
Kalbimi hayalinden uzak tutuyorum!
Sen güne sorarsan; 'kim? ' diye. Bu aciz ayrýlýktan kimdir dimdik kalan? ...
Gün sana adýmý, sabah rüzgarýyla hatýrlatmasýn! Sömürülmüþ rüyalarýnda adým; 'gözyaþý' ve ben güçlüyüm her hüzün sonrasý.
Sen mutlu kalmalýsýn!
Sakýndýðým yolculuklarda çekindiðim geçtiðin yollar deðil, geçip giden zaman.
Zaman aldatýlamayacak!
Ateþlere verecek tüm o yollarý, düþünüldüðün her yan aslýnda düþünülmemiþ olman gerektiðinden var olmamalý!
Sen beni beklemekten yorulup tutunursan bir bedene, o senin deðil sen onun parçasý olursun. Düþlerime giremeyecek kadar büyürsün. Tüm bir sessizliðinde susmalý!
Sana anladýklarýmý anlatýyorum, gözlerin yorgun sevdiðim. Sana nasýl üzülme diyebilirim., biz iki ayrý kýtadayýz kader dilememiþse..
Aramýzda ne devasa çöller ne de denizler var.Herþeye yeter oysa aþkýn bulabileceði çareler.
Dipsiz uçurumlarla ayrýyýz, adým atamayýz ne yazýk! Yetmeli kendimize raðmen sunulan hayatýmýz.
Hayatýmda yoksun!
Lütfen sevgilim anla tüm sessizliðin de susmalý
son kez sormalýsýn 'kim? ' diye... Kim bu aldatmacalardan isyanýný sakýnan? ..
Ben de susarým ve bu defa sen kimseye kim diye soramazsýn.
Kim, kimse deðil
Ben ise senin için Hiç kimseyim.

Üzgünüm...