Ýþte böyle ey can

Sonunda baþardým sanýrým

Sevdanýn mefkûresinde yaþadýðým

Çaresiz bir þekilde esrarý tavaf yaptýðým

Heyhat ki hiç anlaþýlamadýðým hicranýn

Sýzýsýyla bir mecnun misali yaþadýðým

Hasret öyle bir noktaya getirdi ki

Sanki bir deli sýfatýný hak edercesine

Tek suçumuz yalnýzca sevmek olmuþtu

Her bir suçluluða hazýrdým evvel ahirde sanki

Demek ki böyle bir þeymiþ sevmek hissiyatý

Nerden bilirdim,

Hayatýmda ki bu halin yaþanacaðýný

Kime ne söyleye bilirdim ki ne beklerdim

Acýnarak sevgiyi tatmak zorunda býrakýlan

Belki bir çaredir diye kelamý esþirgenen

Bir selamýn dahi çok görülen olmak var ya

Ne acý bir sýzýdýr lakin olsun

Bu kadarýna da razýyým ben yeter ki histir kendini

Ýzlerini, nakþedenini güzellikler içinde ki halini

Hiç göremeden dahi sevmeye heveslenmek

Ne demek bu garipliði kimlere anlatmayý denemek

Ah o mana hazzýný yaþamak var ya sanki okyanusun

Derinliðine dalýþ yapan bir hederin oksijeni gibi

Çölde kuruyan bir kuyudan suya umut baðlamak gibi

Kuþlarýn kanadýyla dertlere çare olmaya adanmak gibi