bu bir isyan deðil
yokluðunda kayboluþumun sesi.
bu bir þiir deðil
sensizliðin çaresizce dile geliþi.
ne var ki; rüzgar bile senli esiyor
üþüyorum, çok üþütüyorsun.
deniz seni anlatýyor,
lacivertinden
koyu bir gölge düþürüyor ruhumun derinliklerine.
saat þu an tam sende durmuþ
zaman geçmek bilmiyor
oysa þimdi;
sende olmak zamaný olsa da
kayboluþlarýnla boðuþmaktayým
çaresizim,
ne sende
ne sensiz olamýyorum.

sözlerimle anlatamadýðým yalnýzlýðýmý
gözlerimle anlatmak isterdim,
bir yakalayabilseydim bakýþlarýný
ulaþabilseydim…
nerde yanlýþ yaptýk?
bilebilseydim…
hep korkularým düþtü umutlarýma
renklerimi düþüremedim
tam zamanýnda tutamadým ellerini
elimde deðildi, yetiþemedim

yine de bu ne bir isyan ne de bir þiir
olsa olsa
sensizliðin çaresizce dile geliþi
sessiz bir çýðlýk belki…
biliyorsun zaten
ben þair deðilim ki...

02.05.2007 Yasemin CAN