Küçüklüðümüz bitip de aþký kavramaya baþladýðýmýz yaþlara gelince-ki asýl küçülmeler burada baþlýyor ya neyse-yalnýzlýðýmýzý kavramaya baþlýyoruz.
Oysa biz(insanlar) çocukken de yalnýzdýk. Hanginizin annesi siz kýrýlan oyuncaðýnýz için aðlarken aðladý sizinle? Ya da sizden baþka kim katýla katýla güldü düþen birinin haline?
Bizler çocukken de yalnýzdýk iþte. En çok da ondan korkardým. Deðiþmedi korkularým o zaman da karanlýkta aðlardým. Düþ gücüm derindi belli. Karanlýkta gördüðüm her nesneyi beni almaya gelmiþ biri sanýrdým. Oysa zaten karanlýktaydým. Kim nereye götürecekti ki beni? Olsa olsa zýtta: daha aydýnlýða.
Sonra büyüdük(ellerimiz, ayaklarýmýz geniþledi.) Aþýk olduk. Vermeyi,verip de karþýlýk beklememeyi(!), affetmeyi iþ bildik Aþkýn içinde verdik de durduk Öyle verdik ki öyle sevdik ki “tükendim” dedik.
“Bana saygý göster” dedik. Dedik de karþýmýzdaki insan bize “gitmek istiyorum “(böyle demez kimse),”gideceðim(haber verir gibi bu þekilde gitmiþse dönecektir),”hoþça kal” dediðinde saygý göstermedik. Suçladýk da suçladýk.
Öyle ya biz aþýktýk.
Aþk neydi o halde?Karþýlýksýz veriyorum deyip sonunda verdiklerimizi anlatýp bir türlü alamadýklarýmýzý kusmak mý?
“Doðru insaný arýyorum”dedik.Doðru insan yok. Herkesin bir yerleri eðrildi sýcaktan. Sen de kimin neresi eðri diye deðil de kimin hala neresi doðru kalabilmiþ diye bak.
Bir de deriz ki:”Beni olduðum gibi kabul et” Sonra en yakýn dostumuza dert yanarýz. “Yok ben bunu adam edemicem, deðiþmio hep ayný” Biz olduðumuz gibi kabullenilmiþiz iþte. Adamýn hareketleri bize orantýlý deðiþmiyor. O da olduðu gibi.
En baþta her þey güzel derler ya-ki ben baþta da çirkin olanýna rastladým-Sonra neden bozulur her þey? Rengarenk boyadýðýmýz o tuvalin üstüne neden çamaþýr suyu dökeriz ki?(Hem resmi mahvediyoruz hem de o koku dayanýlýr gibi deðil)
Bir bir kavgalar oluyor sonra. Açýlmayan telefonlar, yersiz toplantýlar... Aldatýldýðýmýzý düþünüp suçladýðýmýz kaç anda biz bir baþkasýna beðeni ile bakýyorduk acaba?
Kurmaktan býkmadýðýmýz,kurulmaktan aþýnmýþ bir cümle:”Benimle yeteri kadar ilgilenmiyorsun”( Ah bu cümleyi eski zamanda kurduklarýmý hatýrlýyorum da keþke olsalar da ilgilenmeseler. Bir köþede öylece dursalar. Keþke ilgilenmeseler de onlara ait olsam sadece.)
En son raddeye gelinmiþ bir konuþmanýn ilk adýmý var bir de:” Beni boðuyorsun”(Adamýn kötü bir espri yapasý geliyor ya sen de yüzme bilseydin kardeþim. Öyle deðil mi ama can yeleðinle açýlsaydýn denize)
Yavaþ yavaþ aþk yok olur. Hala direniþ vardýr. Aþk,savaþ olmuþtur artýk. “Savaþma seviþ” olmuþtur “seviþme savaþ”
Savaþýrsýn da neyle?(Çocukken plastik kýlýcýmýzý karþýmýzda bir canavar varmýþ gibi sallardýk ya üstüne terlerdik ne aptalca.)Sadece kendimizle savaþýrýz aslýnda. Takýntýlarýmýzdan kurtulmaya çalýþýrýz. Tek tarafýn aþkýnýn bittiði bir iliþkide karþýda savaþacak kimse kalmaz.Ýnsan koymuþsa kafaya bir kez “bitti “ diye reset tuþuna basamazsýn. Adam oymuþtur o tuþu,üstünü de bantlamýþtýr.
Anlayacaðýnýz sizin program çöktü.
Ah az daha unutuyordum: “Benim sevdiðim kadar sevseydin...” Sevmedi iþte. Aslýnda anlýyorum niye kurduðunu bu cümleyi. Beklersin o da senin için yaptýklarýný anlatsýn diye. Anlatmaz. Ýþte aranýzdaki fark: o sadece anlatmaz. Sense iyilik yapýp denize,pardon,yüzüne atansýn. Anlatýrsýn.
Adam sana susar. Susarken bile sana yardým eder adam. Eðer o susmasa sen anlatamazdýn unutma.
Tek taraflý deðildir hiçbir iliþki. Bir duvarý tek baþýna bitiremezsin. Mutlaka harcýna biri karýþmýþtýr. Anlýyorum duvarý yaparken üst üste son koydun tuðlalarý, o bir el atmadým;ama düþündün mü o tuðlayý senden önce kim yaptý?
Doðru insan” dedim doðru insan...Bir gün az eðrisi buldu beni. Üzdüðünü inkar edemem(aslýnda üzmedi, üzüldüm)Doðru insan derken ben eðrildim giderek.
Ben hiç terk etmedim. Zorla terk edildim. Aþklarýmý mahvettim. Býktýrdým, usandýrdým kendimden.Büyüklüðümden deðil(zaten kimse böyle düþünmemiþti ki) küçüklüðümden,korkaklýðýmdan. Piþman olmaktan korktum hep. Böylece geçmiþi suçlayacaktým.En avutucu söz: “elimden geleni yaptým”
Evet elimizden geleni yapýyoruz mükemmel yaþamlarýmýza ulaþmak için. Elimize azýcýk alýyoruz sonra da onu yapýyoruz,gerisini ardýmýza saklýyoruz.
Mutluluðumuz için devamlý mutluluðumuzu erteliyoruz.
Kabul ediyorum aþk acýsý acý.Ama onulmaz deðil. Kaybettiysek býrakalým geçmiþte kalsýn. Geçmiþe geçmiþ olsun da gelecek bizim olsun.
Yarýný kendine ada.
Ne kolay yitirdik zor elde ettiklerimizi. O kadar duvarý, daðý,tepeyi bir uçurumdan atlamak için mi týrmandýk?
Erittim elimdeki,avucumdakileri. Sýrf daha mutlu bir hayata ulaþmak için,sýrf sevdiðim kadar sevilmek için.
Geç anladým sen dengeli seversen kimse dengesiz deðil.
Ve tamiri geçmiþe yapmayýn geleceðe yapýn. Sonra da o gelecekte yaþayýn.Mutlu yýllar...