Yaðmur baþladýðýnda "ayrýldýðýmýz" vaktiydi.
Seni anýmsatacaktý mutlaka bir þeyler.
Anýmsayacak ve erteleyecektim "unutma" vaktini.
"Sensiz"`lik iç çekiþlerim, bitecek umuduyla,
Yeniden baþlamak sancýsýyla kývranýrken
Hep yeniden yaðardý þu yaðmur.
Temizlenirken hüznüm,
Yenilerine gebe kalýrdý bir yaným.
Maziyi unutmaya yüz tutarken ruhum,
Sen çýkardýn yine tüm sensizliðinle karþýma.
Sen yaðardýn, yaðmur deðil
Yüzüme, yüreðime, boþ ellerime
Odamýn camýna deðil
Üzerime yaðardýn..
Sana dair yeni düþler yaðardý
Þimdi nerede, kimlerle,
Hangi yüzlere bakýyordu gözlerin,
Tutuyor muydu ellerin baþka aþklarý.
Sensiz ölürüm diyor muydu,
Yeniden o yalancý sözlerin..
Sýcaklýðýný kim tutuyordu.
Ben kadar, diliyor muydu seni Tanrý`dan..
Benden sonra kaç göz býrakmýþtýn ardýnda
Aðlamýþ mýydý her biri.
Kaçý yaðmuru keþfederek kurtulmuþtu?
Sensizlik acýsýndan.
Bir ben miydim her yaðmurda
Hüzünlerden arýnan
Sensizlikten kurtulamayan.
Binlerce defa daha yaðmalý yaðmur.

Ölümüm de yaðmurda olmalý
Tanrý`dan olmalý gidiþim.
Sessizce firar edesim gelir
Çekip gitmek, iz býrakmadan
Yaðmur konuþmalý ardýmdan
Ve susmamalý hiç..
Sensizlik, gitmeleri düþündürür.
Ölebilirim, gidebilirim..
Kimbilir belki bir gün bende yaðabilirim!
En çok sana, en çok üzerine
Ve sen duymadan.

-=-
29.EkiM.2oo1