“çamur yaðmurlarýnýn kana kesmiþ pýhtýsýnda
gittikçe çekiyor içine bataðý
görene izin verilmediði için
duyan da yok artýk”

kayalardan yuvarlanmýþ bedende
görülmüyor tek bir yara
ne de sýzan kanýn kýzýllýðý

aðza vurulmuþ kilidin eseri
üzerine çöken sessizlik lanetinin
yanlýþsa eðer parola
nizamiyede kalýp engellenir geliþlerin

ýramýþ olgulardan uzaktýr her þey
yapayalnýzken
nefreti kusan bir sahtelik durur karþýnda
tüm görkemiyle

sýðýnaklarýn zincirlenmiþ giriþlerinde
açlýkla bekler varýþýný
yok oluþ

kim üstlenir nedameti
bilinmezken hiçbir þey
uçuþurken özgürce sevdalý kelebekler

düþünsel bir deðiþimin
güdümlü sanrýlarý vurur
iðdiþ edilen tüm yaralar
açýlýr bir bir
görünmez bir parçalanýþla sýzar kan

boðan basýklýðýnda tavanýn
dolaþýr kabuslar
elde kalan
üç kuruþluk sevinçler
satýlýr hiç kuruþa sonunda
ve son resitali yayýlýr karanlýðýn
kýrýlgan yalvarýþlarýn seninle valsinde

yüzüne vurulan tokadýn yangýsýnda
zehrolur haklýlýðýnýn ezilmiþliði
açarlar açmaz olur hiçbir kilidi
ve yanýtsýz kalýr sorular

ne kadar nü ise tablo
örtülür gerçek de o kadar
ve kapanýr herkese
kapýnýn diðer yaný

ve devam eder hayat
hiç kimse bilmez
göremez hiçbir þeyi

21.06.2006