Sen olmasaydýn
Gökyüzü masmavi olmazdý bu kadar.
Kelebekler kanat açmaz,
Bin bir renkli kuþlar uçmazdý;
Alçak yüksek mor daðlarýn ötesine kadar…

Ruhum apaydýnlýk,
Gönlüm sýmsýcak þimdi…
Gözlerim gülüyor,
Kýrlangýç kanatlarýna takýlý özlemlerim;
Teker teker çözülüyor!

Sen olmasaydýn
Sevda denilen iksiri bilmezdim.
Ýkindi zamaný birdenbire uzayýp geçen,
Kýsa ömürlü gölgeler gibi
Yaþar giderdim…
“Þair” olmak ne kelime,
“Þiir” nedir bilmezdim?

Gönlümün tam ortasýnda
Sýra sýra huzur kazanlarý kaynýyor.
Kurulmuþ yaðma sofralarý,
Beriki gidiyor, öteki geliyor…
Dudaðýmda mutluluk türküleri yükseliyor

Sen olmasaydýn inan,
Ellerim buz keserdi.
Yaz aylarýnda bile
Korkunç fýrtýnalar eserdi.

Duyuyor musun papatya þarkýlarý yeniden söyleniyor?
Deliþmen gönlümüzde sevdamýz demleniyor.
Þimdi senin de dudaklarýnda ayný þarkýlar var;
Senin de gözlerin ýþýl ýþýl parlýyor!

Sen olmasaydýn
Mevsimler dönse ne yazardý?
Dalýnda süzülen onca çiçekten tekini
Kim kokardý?

Sen olmasaydýn,
Sen olmasaydýn caným…
Gönlüm için için aðlar,
Aðlardý.