kapý eþiðine birkaç kuru yaprak getirmiþsin
bu gece iç ürperten bir uðultuyla
yoksa gelen yalnýzlýðýn sesi mi?
yýldýzsýz sonbahar gecesinde
kapýyý çalan,rüzgar
yoksa ölümün sesi mi?
akþamýn en koyu vaktinde
saðýrmýþçasýna birþey duymamak mý sessizlik?
herhalde Rüzgar,
yapraklarý hýþýrdatan
serinlik, enseme vuran
korkuyorum.
ya da
korkmak gibi deðil
birþeyler çekiyorlar üzerimden
giderek üþüyorum
merak ediyorum, kapýyý yumruklayan kim?
sadece rüzgar mý?
baðýsam kim duyar beni
ben de buradayým desem ben beni idrak eder mi?
soluk alýp veriyorum
sessiz olan benim
duy beni!
düþünüyorum hiç düþünmediklerimi
Rüzgarýn sesi
benim içinse sen vardýn
Þimdi çok sessizim
yalnýzlýðýmýn bile benden
benim ise ondan
emin olmadýðým kadar eminim
senleyken düþünmediklerim
þimdi düþünmek istemediklerim
bir miydi yolumuz?
özlediðim kadar emin olsam
özlediði kadar
çiçeðin suyu,
suyun taþlarý,
benimse baharý
teninde hissetmesen de rüzgar,
rüzgarý
söyle aþk gerçek mi yalan mý?