Körpe bir fidandýnýz bana geldiðinizde
Bir korku ve ürkeklik vardý gözlerinizde.

Annenizin kucaðýndan, küçükten aldým sizi
Bir anne þefkatiyle ,sevgiyle sardým sizi.

Kiminiz öðretmenden,okuldan korkardýnýz
Kiminiz “anne” diye sessizce aðlardýnýz.

Þarký bile söyledim sizi avutmak için
Hasta oldum, yatmadým,sizi okutmak için.

Hatýrlayýn sýnýfýma ilk geldiðiniz günü
Nazlý bir çiçek gibi sizi büyüttüðümü.

Narin ellerinizde korkuyordum tutmaya
Atatürk’ten baþladýk yazmaya, okumaya.

Sizden ayrý kalýnca hepinizi özlerdim
Heyecanla okuluma kavuþmayý beklerdim.

Minik ellerinizden tutarak yazdýrdým ben
Hepinizi yüreðime nasýl da sýðdýrdým ben!

Sizlere güneþte siper ve gölge oldum
Zamanla zihninizde güçlü bir simge oldum.

Yunus gibi gönlüme doldu insan sevgisi
Bu sevgiyle oluþacak yarýnýn Türkiye’si.

Siz minik yavrularý bilgilerle besledim
Üzüntümü sezdirmedim, yüreðimde gizledim.

Dertli günümde bile sizin için güldüm ben
Sýnýfýmda, her yerden daha fazla hürdüm ben.

Boy atan çiçek gibi gördüm geliþmenizi
Ýstedim yükseklere, göðe eriþmenizi.

Yüzümdeki çizgiler sizin çizgileriniz
Kuþ sesi gibi gelir coþkulu sesleriniz.

Sýnýfýmda ak düþtü baþýmdaki saçlara
Sizlerle veda ettim o otuzlu yaþlara.

Bir bilseniz gözümde nasýl bir nimetsiniz
Uðruna can koyduðum yüce bir deðersiniz!

Gelin, elele tutup yarýna uzanalým
Atatürk’e lâyýk birer örnek insan olalým.

Doymadým çocuklarým ben sizi okutmaya
Dayanýrým yüz yýl daha öðretmenlik yapmaya.

Ne yazýk ki insan ömrü, bir gün gibi çok kýsa
Mesleðimde yirmi yýlým nasýl geçti bir hýzla!

Her þeyimi veririm öðretmen kalmak için
Ölünceye dek sizi yanýmda bulmak için.

Bilmiyorum görevim ne zaman son bulacak
Sizden uzak günlerim bilmem nasýl dolacak!

“Öðretmenim” diyen sesi bir gün duymayacaðým
Sizden uzak kalmaya nasýl alýþacaðým!

Yavrularým! Hepinizden beklediðim þeyler var
Ýçimde fýrtýnalar, korkular, þüpheler var.

Unutulmak korkusu zihnimi kemiriyor
Bedenim, bu korkunun gölgesinde eriyor.

Mezun olup gidince hiç unutmayýn beni
Ne olur, hatýrlayýn size emek vereni.

Yanýmdan geçiyorken bir tek selâm beklerim
Sakýn boþa gitmesin verdiðim emeklerim.

Henüz gelip çatmadan o ayrýlýk zamaný
Ýçimize sindirerek yaþayalým her aný.

Hazýr olmam gerekir sizden ayrý kalmaya
Alýþmam lâzým bir gün sizlersiz yaþamaya.

Bunca yýl çalýþmanýn gururu yeter bana
Öðretmenlik yücedir, kutsaldýr, anlayana.

Açtým iþte sizlere aydýn, nurlu ufuklar
Birinize bin kez ömrüm feda olsun çocuklar!

1992

Not: Þimdi yýl 2002. Ben artýk bir emekliyim. Bir okulum yok, bir sýnýfým yok, öðrencilerim yok. "Öðretmenim" diyen sesler yok.....Ama hâlâ yaþýyorum. Bunu nasýl baþarabildiðime þaþýrýyorum.

esenbel@superonline.com