Dünyanýn en zor ve en zevkli mesleði öðretmenliktir.Zordur,çünkü yüzlerce insanla hemhâl olmak gerekir.Zevklidir,çünkü hepsi birbirinden farklý dünyalarla içiçe yaþama imkâný hasýl oluyor.Öðretmenin asýl görevi ,elinin altýndakilere ansiklopedik bilgiler vermek deðildir.Onlara herþeyden evvel sevgiyi ,doðruluðu güveni,çalýþmayý ve hoþgörüyü öðretmeliyiz.Kitle iletiþim araçlarý olabildiðince yaygýnlaþmýþ.Günümüzde bilgiye ulaþmak çok kolay…Böyle bir ortamda öðretmene daha farklý görevler düþüyor. Ýyi bir öðretmen,öðrencisini,kabiliyetleri doðrultusunda yönlendirir.Ona rehberlik yapar.Bilgiye ulaþmanýn yollarýný öðretir.
     Öðrencilerin manevî dünyalarý,maddî dünyalarýndan önemlidir.Muteber olan , bilgili insandan çok ,düþünen insan yetiþtirmektir.Soran ve sorgulayan bir nesil yetiþtirmek zorundayýz.Kuru bilgileri ezberlemek ve ezberletmek artýk marifet olarak görülmemektedir.Üreten ve yorumlayan insanlar,bu çaðýn hakimi olacaklardýr.
     Kiþi öncelikle öðrenmeli,ardýndan öðrendiklerini geniþ kitlelere aktarmalýdýr.Nitekim Peygamberimize göre: “Sadakanýn en efdali,müslim kiþinin ilim öðrenip,müslüman kardeþine öðretmesidir.”Bildiðini baþkalarýna öðretmeyenler,kitaplarý sýrtýnda taþýyan eþek gibidir.Çünkü o bilgilerin ne kendine,ne de baþkalarýna hayrý yoktur.Bilginin sadakasý onu baþkalarýna öðretmektir.Ýlimde kýskançlýða ve tamahkârlýða yer yoktur.Öðrettiklerimiz hak ve hakikat olmalýdýr.Ýnsanlarýn hidayetine vesile olmaktan daha büyük bir bahtiyarlýk düþünülemez.Þu hadisler ilim öðretmenin önemine iþaret etmektedir: “Öldükten sonra kiþiye amelinden ve hasenatýndan ulaþan þey,öðretip neþrettiði ilimle,geride býraktýðý salih evlâttýr…Allah,melekler,arz ve semada bulunan her þey yuvasýndaki karýncaya,denizdeki balýða varýncaya kadar (bütün canlýlar) halka hayýr öðreten muallime dua ederler.”
     Bilindiði gibi Yunus Emre’nin manevî feyizlerle dolup taþmasýnda hocasý Tapduk Emre’nin rolü çok büyüktür.Tapduk Emre’nin müridi olmuþtur ömrü boyunca…Gerçek kiþiliðini bu veli þahsýn manevî tasarrufu altýna girdikten sonra bulmuþtur.Yunus,Tapduk Emre’nin þahsýnda bütün hocalara büyük bir sevgiyle ve aþkla baðlanmýþtýr.Fakat o,hocayý geniþ mânâlarda ele almaktadýr.Ona göre hoca,Allah’ýn âlim sýfatýdýr.Bunu þu beyitlerden de anlýyoruz:
     “Resul agdý Miraç’a nazar eyledi Hace
      Görün görün kim niçe vasfýný derviþerin
     
      Baþuma dikeler hece ne irte bilen ne gice
      Âlemler ümidi Hace sana ferman olam bir gün”
     Yunus’a göre Peygamberimiz de bir hocadýr.Çünkü Ýslâm dininin emir ve yasaklarýný Cebrail vasýtasýyla Allah’tan alarak ümmetine öðretmiþtir.Bunu þu beyitte ifade etmektedir:
     “Muhammed’e bir gice Çalap’dan indi Burak
      Cebrail eydür Hacem Miraç’a kýgurdý Hak”
     Yine o,hocayý Mürþid-i Kâmil olarak da vasýflandýrmaktadýr.Hatta bu mânâda kullandýðý beyitlerin sayýsý diðerlerine göre daha fazladýr:
     “Hocanýn talibi çokdur hiç bundan kemteri yokdur
      Þunun kim mürþidi Hak’dur uymaz nasun allerine”

     “Dilerem fazlundan ayurmayasun
      Hocam senden özge sevmezem ayruk”
     O son olarak hocalara þu tavsiyede bulunmaktadýr.Bu tavsiye onun gerçek kimliðini de,niyetini de bize açýkça göstermektedir:
     “Yunus Emre dir hoca gerekse var bin hacca
      Hepsinden iyice bir gönüle girmekdür.”

      e-mektup: mnihatmalkoc@hotmail.com