Bundan tam yüzyýl evvel doðan Üstad Necip Fazýl Kýsakürek,Türk þiirinin zirvesine postunu seren bir gönül eriydi.Ölümden asla korkmayan ve “Hiç güzel olmasaydý ölür müydü Peygamber?” diyen bu Allah dostunu,çok üzdüler bu dünyada.Atalarýmýz : “Meyve veren aðacý taþlarlar “ demiþ…O da meyve veren bir aðaçtý.Koca bir nesli sýrtýnda taþýyordu.Allah’ýn davasýný,ateþten gömlek misali giyinmiþti bir kere.Bütün zevkleri elinin tersiyle geri çevirerek çileye talip olmuþtu.Ýki cihan saadetini temin etmek için böyle gerekiyordu.O da öyle yaptý.
     Üstad Necip Fazýl,çok sessiz ve kendi hâlinde yaþayan bir insan olmasýna raðmen,þöhreti Türkiye’yi çoktan aþmýþtý.Bu onun fâni teninden deðil,davasýna sadakatle baðlýlýðýndan kaynaklanýyordu.Tarihî,dinî ve millî deðerlerimizi onun kadar sahiplenen sanatkâr az yetiþir.Ömrü boyunca kendini,mensup olduðu davadan daha öncelikli görmemiþtir.Asla “ben” davasý gütmemiþtir.Fakat büyük bir sanatkâr olduðunu,her fýrsatta dile getirmekten geri kalmamýþtýr.Bu biraz da kendisinin ve davasýnýn izzetini korumak içindir.
     Necip Fazýl’ýn hayatý,iki ayrý döneme ayrýlarak incelenebilir.1904 senesinde doðan þair,1934 yýlýna kadar daðýnýk bir ömür sürmüþtür.Henüz beklenen manevî atmosferi yakalayamamýþtýr bu süre içerisinde.1934’te Esseyyid Abdülhâkim Arvasî Hazretleriyle tanýþýnca hayatýnýn çizgisi deðiþmiþtir.Ýslâmýn nurlu iklimine ayak basýnca bütün dünyasý deðiþmiþtir.O güne kadar pek çok eserler yazmýþtý.Fakat yazdýklarý Hakk ve hakikat çizgisinden uzaktý.Allah’ýn kime,ne zaman hidayet nasip edeceði hiç belli olmaz.Demek ki onun kaderi de böyle yazýlmýþtý. Ýslâm dairesine dahil olduktan sonra,eski arkadaþlarý onun için: “Necip Fazýl sanatýný ve kendini mahvetti.” demiþlerdir.Oysa o yapýlmasý gerekeni yapmýþtý.Ýnsanoðlunun fýtratý Hakk’a meyillidir.Üstad,Ýslâm’dan habersiz geçen yýllarý için þu veciz beyti söylemiþtir:
     “Tam otuz yýl saatim iþlemiþ ben durmuþum
     Gökyüzünden habersiz uçurtma uçurmuþum.”
     “Büyük Doðu” isimli dergiyi aylýk,haftalýk ve bazen de günlük periyotlarla çýkarmýþtýr.Söz konusu dergi çok kere kapatýlýr.Bunun yanýnda “Aðaç” adlý bir dergi çýkarýr.Okuyucunun ilgisizliði yüzünden ancak 17 sayý yayýnlanabilir. “Borazan” adlý bir mizah dergisini ancak üç sayý çýkartabilmiþtir.En uzun ömürlü yayýn organý Büyük Doðu’dur.Koca bir nesil,bu dergiden süzülen maneviyat damlalarýyla hayat bulmuþtur.Öyleki,zaman gelmiþ söz konusu mecmua 15 bin gibi astronomik bir miktarda basýlýp daðýtýlmýþtýr.
     27 Mayýs Ýhtilâli’nde evi basýlarak didik didik aranýr.Evde tehlikeli olarak addedilen sadece Marks ve Engels’in “Manifest Komünist-Komünist Beyannamesi” isimli eserler bulunur.Bu durum iç basýnda,muhaliflerince kullanýlýr.Gazeteler: “Süper Mürþid’in evinde komünistliðe ait kitaplar bulundu.” diye yaygara koparýrlar.Üstad bu lâfýn altýn da kalýr mý?Buna karþýlýk þu ilginç cevabý yetiþtirir: “Bir bakteriyoloðun laboratuvarýnda mikrop þiþeleri bulunmasýndan daha tabiî ne olabilir?” Söz konusu ihtilâlle ilgili olarak da þu deðerlendirmeyi yapar: “Yoðurttan bir hükümete mukavvadan bir hançer saplandý.Hükümet teneke olsaydý hançer kýrýlýrdý.”
     Ömrü hapishane hücrelerinde geçen Necip Fazýl,kendisine yapýlan zulüm ve iþkencelere raðmen,davasýndan taviz vermemiþti.Ömrünün önemli bir kýsmýnýn hapishanelerde geçmesi onu Ýslâma hizmetten alýkoymamýþtýr.Pek çok eserini hapishane ortamýnda yazmýþtýr.Merhum Üstad’ý doðumunun yüzüncü yýlýnda rahmet ve minnetle anýyoruz.Ruhu þad olsun.

e-mektup: mnihatmalkoc@hotmail.com