Sevgilim Uyku
14 mayýs 2001 / KONYA

Uyumak istemiyorum.Uykum saðnak saðnak iniyor gözlerime. Kitaplarýmý karýþtýrýyorum, kelimeler diziliyor gözlerime, okuyamýyorum. Uzansam hemen uyuyacaðým, bir daha uyanmamak üzere. Kanepenin üzerine hafiften uzanýyorum, gözlerim birden kapanýyor. Sýçrayarak doðruluyorum yerimden.Yarým kalmýþ bir diðer kitaba uzanýyor ellerim. Henüz sayfalarýný aralamadan býraktýðýmý görüyorum.Gözlerim kapanýyor.Tatlý bir kapanýþ.Bir sevgiliden daha sýcak.Usulca sarýyor, büyük bir arzuyla çekiyor vücudumu. Uyumamalýyým. Gökyüzüne bakýyorum. Gün batmýþ henüz sokaðý terk etmemiþ çocuklar.
***
Kokumu yaþadýðýný söylemiþtin hani.Gittikçe sokulduðunu hissediyordum.Zamanýn ilerlemiþ olduðunu o zaman anlamýþtým. Þehre dönmemiz gerekiyordu.Bizler þehrin insanýydýk.Uzun suskunluðumuzu bozan o son sözlerin yankýlanýyordu beynimde. Daha sonra duraðýn bakýmsýzlýðýný konuþmuþtuk seninle. Çünkü þehrin herhangi bir kenar semtinde yýpranmýþ bir duraktan farksýzdý bakýþlarýn. Geç kalan bir otobüs uzatmýþtý konuþmalarýmýzý. Yakýnlýðýmýn ýssýzlýðýný ilk kez o zaman anlamýþtým. Dürüstlüðümü takdir etmiþtin.
***
Uyumak istemiyorum.Uyusam dünya üzerime yýkýlacak biliyorum. Çocukken hep bir acýyla uyanýrdým. Kýþ günü gürül gürül yanan sobamýzdan bir iz daha eklenirdi ellerime. Ellerim yara içindeydi. Sýcaklýk ellerimden geçmiyordu yüreðime. Acýyý unutmak için tavana yansýyan alevlerin dansýnýn izlerdim. Uzayýp da kývrýlan alevler vardý. Bu alevler gecenin içinde yitip giderdi. Diðerlerinden daha albenili ve parlaktýlar. Gözlerimin bozulmasý o zamanlar baþlamýþtý. Fakat yinede bulamamýþtým uzayýp kaybolan alevlerin sýrrýný.
***
Karlarýn altýnda erimeye býrakmýþtým yüreðimi. Gecenin ortasýnda bir baþýna ýssýzdý yüreðim. Uyumak istemiyorum. Uykum saðnak saðnak iniyor gözlerime. Kokumu yaþadýðýný söylemiþtin hani Gökyüzüne bakýyorum. Gün batmýþ. Ben sokaðý terk etmiþim.